Emiliano Monge ၏အကောင်းဆုံးစာအုပ် ၃ အုပ်

မက္ကဆီကန်စာရေးဆရာတွေရဲ့အကြောင်းတစ်ခုရှိတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ငါတို့ဒီနေရာကိုမကြာသေးခင်ကမှပြန်လည်ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ရင် Alvaro Enrigueယနေ့ကျွန်ုပ်တို့သည်သူ၏ထူးချွန်ထက်မြက်သောကျောင်းသားတစ် ဦး ကိုအာရုံစိုက်လျက်၊ သူ့အားဆယ်စုနှစ်တစ်ခုငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ကျွန်ုပ်တို့ခေတ်၏စာပေထူးချွန်ထက်မြက်မှုအတွက်ရှာဖွေမှုကိုတစ်ခါတစ်ရံချိန်ညှိသည်။

Monge's သည်၎င်း၏ပုံစံများတွင်ပိုမိုမှတ်မိနိုင်သောဝတ္ထုတစ်ခုဖြစ်သည်မှာမှန်သည်၊ ၎င်းကိုပထမ punch မှလက်ခံနိုင်သော meridian နောက်ခံပေါ်တွင်ပိုမိုကျယ်ပြန့်စွာအာရုံစိုက်သည်။

ဟုတ်တယ်၊ ငါပြောတယ်၊ လက်သီးနဲ့ရိုက်တဲ့ဝတ္ထုတွေရှိတယ်။ ၎င်းတို့သည်များသောအားဖြင့်ထိုဆေးများကိုသိသောစိတ်များကိုနှိုးဆွပေးသောလက်တွေ့ကျသောပုံပြင်များဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့အဖြစ်မှန်ကသတင်းပေါ်မှာရှိနေပြီးတီဗီကြည့်တာကတစ်ချက်ပဲ။ အလွန်ကွဲပြားခြားနားသောကိစ္စတစ်ခုမှာဖတ်ခြင်း၊ စာလုံးများကိုပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာဖတ်ခြင်းနှင့်ကျွန်ုပ်တို့၏ hard drive တွင်ပိုမိုကောင်းမွန်သောသို့မဟုတ်ပိုမိုဆိုးရွားစေသည့်လုပ်ဆောင်ချက်များကိုဖတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်အရာအားလုံးထက်သူတို့တစ်ခုလုံးကိုခံစားသင့်သလောက်ပြန်ခံစားရခြင်းအားဖြင့်ပိုလွတ်လပ်ဖို့လိုသည်။

Así que dispuestos a leer cualquiera de las obras de Monge, sepamos que vamos a ser salpicados por ese realismo hecho acción de la vida real, sin sobreactuaciones, más allá de que lo trágico o lo mágico pueda acabar sobrepasándonos.

Emiliano Monge ၏အကောင်းဆုံးဝတ္ထု ၃ ပုဒ်

အရာအားလုံးကိုထည့်မတွက်ပါနဲ့

Nada más realista y a la par como sacado de la ficción que las propias vivencias o el legado de la propia familia. Luego está lo de no contar todo, como asumiendo que siempre nos dejamos cosas en el tintero que podrían hacer inverosímil cualquier ficción e incluso cualquier realidad.

Pero…, siendo sinceros, ¿quién es el guapo que escribe su biografía tal como fue? ¿Cómo llega lo vivido hasta las próximas generaciones de una familia? Ni en el mejor de los casos la memoria se mantendrá fiel a los hechos, ni tan siquiera los sentidos captaron lo que ocurrió en su determinación exacta.

Así que lo más justo es saber que no, no se va a contar todo. Eso sí, siendo más que suficiente y sincero el hecho de ponerse a ello. La literatura después solo se ocupará de embellecer y hasta mitificar. Ésta es una historia sobre la necesidad de escapar de los demás y de uno mismo, sobre el abandono, el amor y los machismos, sobre aquello que se dice, aquello que se insinúa y aquello que se calla, sobre la mentira y las diferentes violencias que enfrentamos.

အရာအားလုံးကိုထည့်မတွက်ပါနဲ့စိတ်ကူးယဉ်ဝတ္ထုမဟုတ်သော Monge saga သည်သူတို့နေထိုင်သောနိုင်ငံ၏သမိုင်းကြောင်းကိုပြောပြသည်။ အိုင်ယာလန်နွယ်ဖွားအဘိုး Carlos Monge McKey သည်သူ၏ခဲအို၏ကျောက်မိုင်းကိုမှုတ်။ သူ့ကိုယ်သူသေကြောင်းကြံသည်။ အဖေဖြစ်သူ Carlos Monge Sánchezသည်မိသားစုနှင့်ကွဲပြီး Guerrero သို့သွားရန်သူ၏ကိုယ်ပိုင်သမိုင်းကြောင်းနှင့်အတူပြောက်ကျားသူအဖြစ်ပြောင်းသွားပြီး Genaro Vázquezနှင့်အတူတိုက်ခိုက်လိမ့်မည်။

El hijo, Emiliano Monge García, nacerá enfermo y vivirá sus primeros años hospitalizado, por lo que será considerado como el débil de su familia y por lo cual erigirá un mundo de ficciones que con los años se irá haciendo más y más complejo y del que después ya no podrá escapar, más que escapando de todo. အရာအားလုံးကိုထည့်မတွက်ပါနဲ့ ၎င်းသည်သုံးကြိမ်ပျံသန်းခြင်း၏မျိုးရိုးစဉ်ဆက်၊ လမ်းကြောင်းတစ်ခုသည်မိသားစုတစ်ခုလည်းဖြစ်နိုင်သည်ကိုသတိပေးသည်။

အရာအားလုံးကိုထည့်မတွက်ပါနဲ့

ပူလောင်သောမြေများ

အချိန်ရဲ့မူလအစအတိုင်းပါပဲ။ atavistic ကြောက်ရွံ့ခြင်း၏မျက်နှာ၌ည၌ပုန်းအောင်းနေသောသားကောင်များသည်ကောင်များနောက်သို့လိုက်နေသည်။ ဆိုလိုရင်းမှာခံစားချက်သည်အတူတူပင်ဖြစ်သည်၊ ပို၍ ဆိုးဝါးသည့်သေဆုံးမှုကိုဖော်ထုတ်ခြင်း၊ အခြားသူများ၏တပ်မက်ခြင်း၊ အခြားသူများကိုမုန်းခြင်း

တောထဲတွင်နှင့်ညဘက်တွင်ရေမီးများအများအပြားထွန်းညှိထားပြီးရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူတစ်စုသည်သူတို့နေထိုင်ရာဇာတိမြေနှင့်သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းများသို့အုမ်းမခံဘဲရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူတစ်စုကိုအံ့သြပြီးတိုက်ခိုက်သည်။ ဒါကဘယ်လိုစလဲ လမ်းဝတ္ထု လူသားများသည်ကုန်သွယ်မှုကိုလျှော့ချသောလူမျိုးကို ဖြတ်၍ အကြမ်းဖက်မှုသည်ဇာတ်လမ်းများအားလုံး၌ဖြစ်ပျက်သောမြင်ကွင်းနှင့် Emiliano Monge တို့၏အနှစ်သာရများကိုတစ်ဖန်ပြန်လည်ပေါင်းစည်းပေးသောနေရာဖြစ်သည်။ လက်တင်အမေရိက salvaje. Un holocausto del siglo XXI, pero también una historia de amor: la de Estela y Epitafio, jefes de la banda de secuestradores. Una historia de altísimo voltaje estilístico y ritmo trepidante, donde la ficción y la realidad -testimonios de inmigrantes dan forma a los coros de la novela- entretejen un mosaico conmovedor, perturbador y memorable.

တစ် ဦး ချင်းစီတဖြည်းဖြည်းယိုယွင်းပျက်စီးလာနေသောဇာတ်လိုက်များနှင့်ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများအစုလိုက်အပြုံလိုက်မှတဆင့်ထိတ်လန့်ခြင်းနှင့်အထီးကျန်ခြင်းသည်လူသား၏စိတ်နှလုံး၌စစ်တိုက်သောသစ္စာရှိမှုနှင့်မျှော်လင့်ချက်တို့ကိုဖော်ထုတ်သည်။

ပူလောင်သောမြေများ

အနက်ရှိုင်းဆုံးမျက်နှာပြင်

မှန်ရှေ့တွင်လူသားသည်သူ၏ရည်ရွယ်ချက်နှင့်အစီအရင်ခံနေရသူဖြစ်သည်။ ငါတို့ဘာဖြစ်ချင်လဲ၊ ငါတို့ဘာဖြစ်ချင်လဲ။ ငါတို့ကဘယ်လိုထင်လဲ၊ သူတို့ကငါတို့ကိုဘယ်လိုထင်လဲ။ ငါတို့ကိုဖိနှိပ်တာနဲ့လွတ်လပ်မှုကိုငါတို့လိုချင်တာဘာလဲ ...

Emiliano Monge presenta siempre una narrativa sin contemplaciones ni miramientos. La crudeza de sus relatos sirve para desnudar las verdades y las miserias de nuestra civilización. Esta selección de relatos sirven al lector para encontrar el abismo, lo que queda cuando nos abandonamos al mal por costumbre, bajo una pátina de bien social del que, a la postre, nadie saca beneficio alguno. La superficie más honda ၎င်းသည်သူ့ကိုယ်သူဝံပုလွေကဲ့သို့လူသား၏အရင်းခံဖြစ်သည်။ မိသားစုကြောက်ရွံ့ခြင်း၏ခြောက်သွေ့မှုမှသည်အတင်းအဖျင်း၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာသို့မဟုတ်မီဒီယာ၏အရှိန်အဝါ၊ ဒေါသနှင့်တိုက်စားမှုတို့သည်ဤတွင်အချုပ်အခြာအာဏာဖြစ်သည်။ ဇာတ်ကောင်များသည်အခိုးအငွေ့ဖြစ်သော်လည်းလုံးလုံးလျားလျားအလိုဆန္ဒများဖြစ်သကဲ့သို့အရာအားလုံးကိုအမိန့်ပေးသောအမည်မသိအင်အားအဖြစ်ဤဇာတ်လမ်းများတွင်ပုဂ္ဂိုလ်ရေးကြမ္မာနှင့်လူမှုရေးဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်တို့ကလုပ်ဆောင်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ၎င်းသည်အရာအားလုံးကိုပျော်ဝင်စေသည်။

Con un estilo implacable, Emiliano Monge construye precisas atmósferas de opresión. Desde las primeras palabras de cada cuento, se insinúa una vaguedad acechante, un vacío que se expande feroz hasta llevar a los microuniversos a su disolución final. Agujeros negros de ironía se abren por todas partes, pero en este caso el humor no ofrece un alivio o una salida, sino que hace aún más profunda la corrosión. Personajes -y lectores- se descubren sospechando que quizás nunca han estado aquí, en esta delgada profundidad que llamamos mundo, y al final no queda más consuelo que el de la desbandada.

အနက်ရှိုင်းဆုံးမျက်နှာပြင်
5/5 - (11 မဲ)၊

မှတ်ချက် Leave

ဤ site ကိုစပမ်လျှော့ချဖို့ Akismet ကိုအသုံးပြုသည်။ ဒေတာသင့်ရဲ့မှတ်ချက်တွေအဘို့အလုပ်ငန်းများ၌နေကြသည်ကိုဘယ်လိုလေ့လာပါ.