Carlos Castán ၏အကောင်းဆုံးစာအုပ် ၃ အုပ်

စာမေးပွဲများအတွက်ပြင်ဆင်နေစဉ်ကျွန်ုပ်သည်မရေမတွက်နိုင်သောဝတ္ထုများကိုဖတ်။ ငါ့ကိုယ်ပိုင်ပွဲ ဦး ထွက်အတွက်ပုံကြမ်းရေးခဲ့သည်။

ထို နေ့မှစ၍ အခြားများစွာတို့တွင်ငါမှတ်မိသည် အော်စကာ Sipan, Manuel Rivas, Italo Calvin, Patricia esteban ဟုတ်ပါတယ်၊ ကားလို့စ်ကာစတန်မှတ်စုများကို အခြေခံ၍ သူ၏စာအုပ်များအစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ဖြတ်ခြင်းကိုခံရသောသူကိုငါမှတ်မိသည်။ နောက်ပိုင်းမှာသူကငါ့ဝတ္ထုတွေထဲကတင်ဆက်မှုမှာသူနဲ့အတူလိုက်ပါချင်ခဲ့ရင်ငါသူ့ကိုအီးမေးလ်နဲ့ဆက်သွယ်ခဲ့ပေမယ့်အစည်းအဝေးကမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။

မကြာသေးမီက Carlos Castánသည်သူ၏အကောင်းဆုံးဇာတ်လမ်းများကိုစုစည်းမည့်အထူးထုတ်ဝေမှုအကြောင်းတစ်ခုခုကိုငါကြားဖူးသောကြောင့် (၎င်းတို့အားလုံးသည်၎င်းတို့ဖြစ်သင့်သည်) ငါသူ့ကိုဘလော့ဂ်သို့ခေါ်ဆောင်ခဲ့ဘူးသည်ကိုငါသတိရသည်။

Carlos Castán၏အကြံပြုစာအုပ် ၃ အုပ်

အထီးကျန်ခြင်းပြတိုက်

အထူးသဖြင့်ဒီစာအုပ်ကိုငါကစွဲစွဲမြဲမြဲဖတ်နေတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်အနေနဲ့သူ့ရဲ့မှတ်စုတွေနဲ့စာအုပ်ထဲမှာရှိနေဆဲပါ၊ ဒါပေမယ့်ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေနဲ့ရာဇသတ်ကြီးကိုအတိအကျမဖော်ပြထားဘူး။ ၎င်းသည်အသစ်ထုတ်ဝေသောဇာတ်လမ်းများကိုပြန်လည်ရယူရန်အဓိကအရင်းအမြစ်တစ်ခုဖြစ်လိမ့်မည်မှာသေချာသည်။

အကြောင်းမူကားဤဇာတ်လမ်းအကျဉ်း၏စာမျက်နှာများအကြား၌သင်သည်အထီးကျန်ခြင်းပြတိုက်ကဲ့သို့တည်ရှိမှုကိုအမှန်တကယ်စဉ်းစားတွေးခေါ် ခဲ့၍ ဘဝသည်တိတ်ဆိတ်မှုနှင့်ထာ ၀ ရမရနိုင်သောမေးခွန်းများကိုတင်ပြသည့်အခါမှသာပြသသည်။ Castánကိစ္စတွင်သာ၊ ဤခံစားချက်ကိုပြသောဒဿနသည်ပြတိုက်၏ဖယောင်းကြမ်းပြင်ကိုလွမ်းဆွေးခြင်း၊ သင်၏ခြေလှမ်းများ၏ဆူညံသံနှင့်ပြောင်းလဲခြင်းကြောင့်သင်၏အသားအရည်ကိုတွားသွားစေသောပြသမှု၏ခံစားချက်များအကြား မင်းရဲ့ကိုယ်ပိုင်ပန်းချီကားထဲကမင်းကိုစောင့်ကြည့်တဲ့ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့တစ် ဦး စီတိုင်းမှာ

Solitude of Museum လို့ခေါ်တဲ့မဖြစ်နိုင်တဲ့ပြတိုက်ထဲမှာငါတို့ဘာတွေ့နိုင်သလဲ။ ဥပမာ၊ ပုံပြင်တွေ၊ တိတ်ဆိတ်ခြင်း၊ ချစ်ခြင်းနှင့်အိပ်မက်၏တန်ခိုးအကြောင်းပြောပြသောဤပုံပြင်ဆယ်နှစ် ဘဝကိုကြည့်နေသောအထီးကျန်ဇာတ်ကောင်များသည်ပြတင်းပေါက်မှ ဖြတ်၍ အဖြေသို့မဟုတ်မျှော်လင့်ချက်ပေးရန်မိုးကိုစောင့်သည်။ သံသယဖြစ်ဖွယ်အမျိုးသားများနှင့်အမျိုးသမီးများ၊ အမှန်အတိုင်းနေထိုင်ရန်လား၊ အိပ်မက်လားမသိ၊ သူတို့ကိုယ်သူတို့အသိအမှတ်ပြုရန်အခြားအရာတစ်ခုကိုတီထွင်ခြင်းလား၊ ဥမင်တစ်ခုအတွင်းရထားတစ်စင်းကဲ့သို့ပြန်လာသောအတိတ်ကိုသတိရရင်းမြို့တစ်မြို့၏လမ်းများပေါ်တွင်လှည့်လည်နေသူများ၊ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးစိတ်သန်းများဖြင့်ဆွဲဖွင့်ထားသူများသည်သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်တည်ရှိမှုကိုရှင်းပြမည့်အံ့သြဖွယ်ရာလျှို့ဝှက်ချက်များကိုဖော်ထုတ်ပါ။

အလင်းရောင်မကောင်းဘူး

ကျော်ကြားတဲ့ဝတ္ထုတိုရေးသူကနေဝတ္ထုရေးသူအထိခုန်တိုင်းမှာမသိတဲ့သင်္ဘောတွေကိုစီးလာတဲ့သူတစ်ယောက်ရဲ့အန္တရာယ်ကိုငါမသိဘူး။ စာရေးသူကိုယ်တိုင်နှင့်ပုံမှန်စာဖတ်သူအတွက် ဘာလို့လဲဆိုတော့ဝတ္ထုကအရာအားလုံးကိုမပြောင်းလဲစေချင်ဘူး။ စည်းမျဉ်းအသစ်များသည်စာရေးသူအားပိုမိုရှည်လျားသောခရီးအတွက်သတ်မှတ်ပေးခဲ့သည်။

မေးခွန်းသည်ပုံစံကိုပြန်လည်ဖန်တီးထားသောအတတ်ပညာကိုတိုတိုတုတ်တုတ်ပုံစံတကျပုံစံချဲ့ထွင်ထားသည့်ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းကိုမည်သို့ပြုပြင်ပြောင်းလဲရမည်ကိုသိရန်ဖြစ်သည်။ Carlos Castánသည်နက်ရှိုင်းသောဖြစ်တည်မှုဆိုင်ရာအနှစ်သာရများကိုသူ၏ချစ်မြတ်နိုးမှုကိုထိန်းသိမ်းခြင်းဖြင့်ဤဝတ္ထုတွင်ကောင်းမွန်သောဟန်ချက်ကိုရရှိခဲ့သည်။ Jacobo နှင့်ဇာတ်ကြောင်းပြောသူမှာ Zaragoza သို့ပြောင်းလာသောသူငယ်ချင်းဟောင်းများဖြစ်ပြီးသူတို့နှစ် ဦး စလုံးသည်မအောင်မြင်သောအိမ်ထောင်ရေးမှထွက်ပြေး။ ကိုယ်ပိုင်ဘ ၀ ကိုမထမ်းနိုင်ခဲ့ပါ။ သူတို့သည်သူတို့၏အခြေအနေသစ်ကိုအကျွမ်းတ ၀ င် ရှိ၍ ကမ္ဘာကြီးကိုရှောင်ရှားရန်ဘီယာ၊ စာအုပ်များနှင့်အမြဲလိုလိုညနေစောင်းများကိုမျှဝေကြသည်။

တစ်နေ့တွင် Jacobo သည်ကြောက်ရွံ့လာသည်၊ တစ် ဦး တည်းအိမ်တွင်နေရန်အစွန်အဖျားမရှိပုံရသည်၊ ကြောက်ရွံ့ခြင်းမှစတင်ခဲ့သည်၊ Jacobo သည်တစ်ညတွင်သူ၏ကိုယ်ပိုင်အိမ်၌ဓားထိုးခံရသည်အထိဖြစ်သည်။ ထို့နောက်သူ၏ဇာတ်လိုက်မင်းသားသည်သူ့အသက်ကိုစွန့ ်၍ ထွက်ပြေးရန်နောက်ဆုံးအခွင့်အလမ်းဖြစ်ကာသူ၏စွဲလမ်းမှုဖြစ်လာပြီးသူ၏သူငယ်ချင်းအားသတ်ဖြတ်မှုကိုအရူးအမူးစုံစမ်းစစ်ဆေးမှုပြုလုပ်မည့်သူ Nadia နှင့်တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်တည်ရှိမှုကိုစိတ်ပျက်စေသည်။

ပျောက်သွားသူများသာဖြစ်သည်

၎င်းသည်ဝါကျ၏အဆက်တစ်ခုပျောက်ဆုံးနေသကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ ဘယ်အရာကမှဆုံးရှုံးခဲ့တာတွေပဲရှိလဲ။ အဖြေသည်နွေရာသီမုန်တိုင်းတစ်ခု၏ပုံစံအတိုင်းကျွန်ုပ်တို့အားအပြင်၌စိမ်ထားသောဇာတ်လမ်းများနှင့်အတွင်းသို့စွန်းထင်းစေပြီးဤစာရေးဆရာ၏ပုံမှန်အေးစက်သောခံစားမှုဖြင့်

Carlos Castán၏ပုံပြင်များသည်တိကျသောနည်းစနစ်နှင့်အလွန်တင်းကျပ်သောယန္တရားတို့ဖြင့်ပြီးပြည့်စုံရန်ဝေးကွာသည်၊ ထိုကျောင်းများသည်စာရေးခြင်းတွင် ခွဲ၍ မရသောအသက်မဲ့သောပုံပြင်များဖြစ်သည်။ Castán၏ဇာတ်လမ်းများသည်သွေးထွက်သည်၊ ၎င်းတို့သည်ဖျက်စီးမှုများနှင့်ပြည့်နေသည်။ Castánသည်မြေပုံများ၊ သံလိုက်အိမ်မြှောင်များမပါဘဲနေရာလွဲနေသောအက္ခရာများကိုရေးသည်။ သူတို့သည်အခြားသူများဖြစ်ခဲ့လျှင်၎င်းတို့ဖြစ်နိုင်သည်ကိုရှာဖွေရန်ရုတ်တရက်ထွက်ပြေးသွားသောယောက်ျားများ၊ သူတို့မသေခင်မှာသေတာကြာပြီ။ သူသည်မျက်နှာနှင့်အထီးကျန်ခြင်းလက်ဝါးကပ်တိုင်၊ နေ့လည်ခင်းအလွတ်များ၊ လမ်းများ၊ အစီအစဉ်များနှင့်အိပ်မက်များ၊ ခရီးအဆုံးနှင့်ငြိမ်းချမ်းရေးကိုတောင့်တကြောင်းတို့ကိုရေးသည်။

သူသည်ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုများကြားမှရက်ပေါင်းများစွာထပ်ခါတလဲလဲနေ့များဖြစ်သော်လည်းရထားလက်လွတ်သွားသောသူများနှင့်တွန်းလှန်သူများအကြောင်းလည်းသူရေးသည်။ သူသည်ပြင်းထန်သောဆာလောင်မွတ်သိပ်မှု၊ လွတ်လပ်မှုသည်အသိစိတ်ကိုပင့်ကူများနှင့်မည်သို့ဖြည့်စွက်ပုံနှင့်ကြောက်ရွံ့ခြင်းကိုမည်သို့ကာကွယ်နိုင်ပုံအကြောင်းရေးသားသည်။ Castánသည်ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိကျွန်ုပ်တို့၏ခြေလှမ်းများ၏ပဲ့တင်သံ၏အထောက်အထားများကိုချန်ပြီးကောင်းသည်ထက်ဆိုးအောင်စီမံသည်နှင့်အမျှသူ့စာမျက်နှာများသည်ကျွန်ုပ်တို့အား၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်အသိအမှတ်ပြုသောမရှိမဖြစ်လိုအပ်သောပုံတစ်ပုံကိုပြန်ပေးသည်။