Las 3 mejores películas del siniestro Christoph Waltz

Hemm xi ħaġa sinistra eleganti fil-wirjiet ta’ Christoph Waltz. u ħabib tagħna Quentin Tarantino kien jaf kif jiskoprih immedjatament għall-glorja akbar ta 'dan l-attur singular. Kull xena tieħu dimensjonijiet ġodda f’idejh f’kull pretenzjoni ta’ tensjoni psikoloġika.

Bil-Waltz, is-suspense jew it-thriller huma definiti mill-ġdid. Għax it-tbissima tiegħu tiġbed ħjiel ta’ umanità biex finalment tkisser lejn l-aktar kastigi qawwija. Mill-inqas dan huwa l-każ f'xi wħud mill-aktar films paradigmatiċi tiegħu. Mhux kwistjoni ta’ Waltz pigeonholing innifsu għax ir-rwoli huma differenti ħafna, imma jittrasmetti dik l-impronta lil kollha kemm huma, dak ix-xokk elettriku tal-imprevedibbli, ta’ moħqrija nduqta bi pjaċir mill-aktar imħuħ ħżiena trasferiti fiċ-ċinema.

Por supuesto, no todo son personajes oscuros en el repertorio de Waltz. De hecho en algunas de sus películas sus personajes consiguen jugar con esa dualidad tragicómica para desconcierto generalizado. Sea como fuere, de héroe o de antihéroe, Waltz es uno de esos actores que no dejan indiferentes.

Top 3 Films Rakkomandati ta' Christoph Waltz

Kritti bastardi

DISPONIBBLI FUQ XI MINN DAWN IL-Pjattaformi:

La encarnación del mal para Waltz en una película donde la sed de venganza se va configurando como un anhelado plan ucrónico. Porque el coronel Hans Landa es peor que el mismísimo Hitler. En su devenir por el mundo acopia todo el cinismo posible para poder habitar en uno u otro bando según su pellejo pueda estar más libre.

Xeni fejn il-preżenza burleska u mqalleb tiegħu, ominjuża, nihilistika u mmirata biss biex jiżra l-uġigħ kull fejn imur, jispiċċaw iġorru l-piż meħtieġ għal plot fejn Brad Pitt jista’ jkun l-aktar antagonista makjavelljan tiegħu. Rebbieħa u telliefa bilqiegħda fuq l-istess mejda fil-festa tal-vjolenza.

Mientras Europa se desangra durante la ocupación nazi de la Segunda Guerra Mundial, un pequeño batallón de vengativos soldados judíos a cargo de Aldo Raine es entrenado para realizar una temeraria hazaña: asesinar a Hitler y a los funcionarios más altos del Tercer Reich alemán.

La oportunidad se les presentará en París, durante una función en una sala de cine que es administrada por una víctima encubierta de la violencia nazi, Shoshanna Dreyfus. En complicidad con ella, la cuadrilla de hombres intenta llegar hasta la capital de Francia a través del territorio controlado por los nazis, en un intento suicida por cobrarse la revancha ante el «Fürher». Al levantar sospechas en los soldados alemanes, sangrientas y memorables escaramuzas los esperan antes de poder siquiera acercarse a su objetivo.

Django bla katina

DISPONIBBLI FUQ XI MINN DAWN IL-Pjattaformi:

Tarantino għandu l-abbiltà li jagħmel films fi ħdan il-films. Xi ħaġa bħal settings teatrali fejn tista’ ssir parti kbira mill-aħħar minuta tal-film u li kultant isiru awtosuffiċjenti fi ħdan il-plott. U li mhux faċli li żżomm l-attenzjoni tat-telespettatur jekk il-plott ma javvanzax u l-karattri jiġġerrew minn kamra waħda.

Ix-xeni ta’ Waltz f’dan il-film jikkonfrontawna bi vjolenza razzista u depravata. U din id-darba huwa f’idejh li jipparteċipa f’tip ta’ eroj kontra a DiCaprio que parece haberse transformado en Waltz. Lo esperado podría ser eso y, sin embargo, Tarantino nos gana dándole la vuelta a los rostros que representan en esta ocasión el bien y el mal.

F’Texas, sentejn qabel ma faqqgħet il-Gwerra Ċivili Amerikana, ir-Re Schultz (Christoph Waltz), kaċċatur ta’ għotjiet Ġermaniż fit-traċċa ta’ assassini biex jiġbru fuq rashom, iwiegħed lill-iskjav iswed Django (Jamie Foxx) li jeħilsu jekk jgħinek. hu jaqbadhom. Jaċċetta, għax imbagħad irid imur ifittex lil martu Broomhilda (Kerry Washington), skjava fuq pjantaġġuni li hija propjetà ta’ sid l-art Calvin Candie (Leonardo DiCaprio).

Għajnejn kbar

DISPONIBBLI FUQ XI MINN DAWN IL-Pjattaformi:

Il-paradigma tar-relazzjoni tossika maċerat ma’ dik l-evoluzzjoni tas-snin sottomessi. Il-kreattività ta’ Margaret mrażżna mill-ego dejjem jikber ta’ żewġha, Walter. Jaf imexxi lil martu, jaf jisfrutta l-wiżż li tpoġġi l-bajd tad-deheb hekk kif ix-xogħol bl-istampi tiegħu huwa rikonoxxut bħala xi ħaġa speċjali ħafna fi żmienu.

La cuestión es que Walter se convence, y hace lo propio con Margaret, de que debe ser él quien lleve las riendas de las obras. Quien firme y quien presente las exposiciones. En la gran mentira, Walter va enterrando malamente sus frustraciones creativas. Porque en el fondo sabe que es Margaret, que él no es nadie, salvo un mero figurante ante la opinión pública. Y así, lo que pudo ser en su momento un caso típico de patriarcado doméstico, acaba cobrando otra dimensión en esta peli.

Margaret Keane es una pintora que se caracterizó por dibujar niños con ojos extremadamente grandes que rompían la armonía y proporción tradicional del rostro a la que el público estaba acostumbrado. Su obra enseguida causó gran sensación y se convirtió en una de las primeras producciones comerciales más destacadas en la década de los años 50, donde por primera vez el éxito facilita su acceso y aumenta su repercusión hacia un mayor número de gente. El trabajo de la artista inundó las calles de los Estados Unidos.

Minkejja s-suċċess tagħha, l-artist timida għexet fid-dell ta 'żewġha, li ppreżenta lilu nnifsu bħala l-awtur tax-xogħlijiet tagħha lill-pubbliku u lill-opinjoni. Margaret tiddeċiedi li tieħu ħsieb is-sitwazzjoni u tiddenunzja lil Walter billi titlob id-drittijiet u l-benefiċċji tagħha u ssir waħda mill-promoturi tal-moviment femminista ta’ dak iż-żmien. Storja dwar il-ġlieda ta’ mara fi żmien meta l-affarijiet kienu jibdew jinbidlu madwar id-dinja.

5/5 - (15 voti)

Ħalli kumment

Dan is-sit juża Akismet biex inaqqas l-ispam. Tgħallem kif id-data tal-kumment tiegħek hija pproċessata.