Napli, 1946. Il-Partit Komunista Taljan jirnexxielu jittrasferixxi sebgħin elf tifel u tifla sabiex temporanjament jibqgħu ma’ familji tat-Tramuntana u jesperjenzaw ħajja differenti ‘l bogħod mill-miżerja li jdawwarhom. Iċ-ċkejken Amerigo huwa mġiegħel jitlaq mill-lokal tiegħu u jitla’ fuq ferrovija ma’ tfal oħra min-Nofsinhar.
Bil-ħarsa ta’ l-azzar ta’ tifel tat-triq, Amerigo jdaħħalna f’Italja affaxxinanti li terġa’ tqum fil-perjodu ta’ wara l-gwerra u tafdana bir-rakkont kommoventi ta’ firda, ta’ wġigħ li jimmarka nar, filwaqt li jġiegħelna nirriflettu. Ħelwa u ħakma, fuq id-deċiżjonijiet li jispiċċaw jagħmluna dak li aħna.
Viola Ardone kitbet wieħed mill-aktar rumanzi li jispikkaw ta’ dawn l-aħħar snin: ġibdet mijiet ta’ eluf ta’ qarrejja u kritiċi, maħsuda minn storja mhux tas-soltu, awtentika u universali li tfakkar f’dawk ta’ ismijiet kbar bħal Elsa Morante jew Elena Ferrante. Ispirata minn ġrajjiet reali, is-saħħa ta’ dan in-netwerk ta’ solidarjetà fi żminijiet diffiċli wasslet biex dan ir-rumanz isir ukoll fenomenu internazzjonali f’ħamsa u għoxrin pajjiż.
Issa tista’ tixtri r-rumanz “Il-Ferrovija tat-Tfal”, ta’ Viola Ardone: