Fit-tfittxija ta’ storja li tindirizza dak l-univers li jiżvolġi f’relazzjonijiet umani li għadhom qed jitwieldu, Jonathan Coe, min-naħa tiegħu, jittratta l-ekwitezza tad-dettalji l-aktar introspettivi. Iva tassew, coe Ma jistax jabbanduna dik il-prezzożità dettaljata li tikkuntestwalizza bl-aktar deskrizzjonijiet kompluti. Mill-kamra fejn issir konversazzjoni bl-ornamenti u l-aromi tagħha għad-dinja li tgħaddi lil hinn mit-twieqi tagħha. Inventarju li dan l-awtur jippreżentalna bħala r-repertorju tan-narratur ossessjonat li jagħmel kollox viżibbli u tanġibbli...
Ta’ sebgħa u ħamsin, il-karriera ta’ Calista Frangopoulou bħala kompożitur ta’ soundtracks, Grieg li ilu deċennji jgħix Londra, mhix fl-aqwa tagħha. Lanqas il-ħajja tal-familja tagħha: bintha Ariane se tistudja l-Awstralja, milli jidher ma tiddejjaqha bl-istess mod li tiddejjaq lil ommha, u bintha adoloxxenti l-oħra, Fran, qed tistenna li ttemm tqala mhux mixtieqa. Waqt li l-professjoni tag[ha tirkkanna lilha u t-tfal tag[ha, determinati jew qalbhom, jibdew jag[mlu triqhom wa[edhom, Callista tiftakar il-mument meta kollox beda g[aliha; Lulju 1976, meta f’Los Angeles, u jidher li ma kinitx ippreparata għall-okkażjoni, dehret ma’ ħabibha Gill waqt ikla li saret minn ħabib antik ta’ missierha: direttur tal-films tas-snin sebgħin li ħadd minnhom ma jaf xejn dwaru, u jirriżulta li tkun Billy Wilder; Wilder, li, bil-bonhomie elużiva tiegħu, jispiċċa jimpjega lil Callista bħala interpretu biex jgħinha fil-filming tal-film il-ġdid tagħha, Fedora, li se jinġibed fil-Greċja s-sena ta’ wara.
U għalhekk, fil-gżira ta’ Lefkada, fis-sajf ta’ l-1977, Calista Frangopoulou tibda tagħmel triqtha waħedha kif se jagħmlu aktar tard uliedha: u tiskopri d-dinja, u l-imħabba, u, minn naħa ta’ waħda mill-kbar tagħha. geniuses , mod partikolari ta’ kif nifhmu ċ-ċinema li qed jibda jisparixxi. Dak hu li jieħu issa. Inti ma għamiltx film serju sakemm it-telespettaturi ma jitilqux mit-teatru jħossu li jridu jagħmlu suwiċidju. (…) Trid tagħtihom xi ħaġa oħra, xi ħaġa ftit aktar eleganti, ftit iktar sabiħa”, jgħid, l-ewwel sardonika u mbagħad tenera, Billy Wilder ikkaratterizzat b’mod eċċellenti fil-paġni ta’ dan il-ktieb; u aktar tard iżid: «Lubitsch għex il-gwerra l-kbira fl-Ewropa (jiġifieri l-ewwel), u meta tkun diġà għaddejt minn xi ħaġa bħal dik tkun internalizzajtha, tifhem xi ngħid? It-traġedja ssir parti minnek. Qiegħed hemm, m'għandekx għalfejn tgħajjatha minn fuq il-bjut u tfarrak l-iskrin b'dak l-orrur il-ħin kollu."
Attenzjoni għat-tagħlim tal-għalliem, Is-Sur Wilder u jien huwa impenjat għal qalb tajba mimlija kontenut, kapaċi wkoll jersaq lejn id-drama bl-akbar sobrjetà: l-inċertezzi taż-żgħożija, iżda wkoll dawk tal-adulti; il-fraġilità tal-familja, is-saħħiet tagħha; it-trawma privata u kollettiva tal-Olokawst... kollha jidhru f’dan ir-rumanz nostalġiku, ħelu, prontezza u charming, li bih Jonathan Coe jirritorna mimli sensittività u professjoni.
Issa tista’ tixtri r-rumanz “Mr. Wilder and I”, ta’ Jonathan Coe, hawn:
