दंतकथा हे एक उत्तम साहित्यिक साधन आहे जे अस्तित्ववादी, नैतिक, सामाजिक किंवा अगदी राजकीय विचारसरणीचा प्रसार करताना लेखकाला कल्पनारम्य करण्याची परवानगी देते. प्राण्यांचे वैयक्तिकरण सुचवलेल्या अमूर्ततेचा स्पर्श, कथानकाला मानवी वर्तनांनी भरलेल्या कल्पित प्राण्यांसारख्या परिवर्तनकारी दृष्टीकोनातून पाहण्याचा व्यायाम आपल्याला दूर नेतो आणि कथानकाचे विस्तृत आणि अधिक बारकावे पाहण्याची सोय करतो.
परिणाम नेहमीच दुहेरी वाचन असतो, त्याच्या कठोर अर्थाने एक साहस (जसे की अलीकडील प्रकरण आहे कठोर कुत्री नाचत नाहीत, पेरेझ रेवर्टे द्वारे) आणि कोणत्याही मानवी पैलूचे रूपकात्मक स्पष्टीकरण, पूर्वग्रह किंवा लेबलच्या शक्यतेशिवाय पाहिले. एक गोगलगाय जे बोलते, जे त्याच्या वास्तविकतेवर विचार करते आणि त्याचे सर्वात तर्कशुद्ध निर्णय घेते ते आपल्याला सहज सहानुभूती देत नाहीत, म्हणून आपण फक्त वाचतो आणि पाहतो की एक मनोविश्लेषक जिराफ त्याच्या पलंगावर पडलेला कसा करेल.
आणि तरीही या प्रकारच्या वाचनाच्या विचित्रतेतून, जादू जन्माला येते, पाठवलेला संदेश अधिक शक्तिशाली असतो, प्राण्यांमध्ये सर्वात खोलवर मानवी संप्रेषणाच्या शोधात नेहमीचे नैतिक आमचे विवेक स्पष्टपणे हलवतात.
प्रौढ दंतकथांचे सर्वात प्रतीकात्मक प्रकरण ते महान पुस्तक होते शेतावर बंडजॉर्ज ऑरवेल यांनी. ज्याच्यामुळे दुस -या प्रिझमसह साम्यवादाची वाटचाल त्या घोषणांनी भरलेल्या शेतात पाहणे शक्य झाले. आता लुईस सेप्लवेदाची पाळी त्याच्या "गोगलगायीची कहाणी ज्याने मंदतेचे महत्त्व शोधले"
या कथेतील मुख्य गोगलगाय फक्त एवढेच आहे की, गोगलगायांनी भरलेल्या देशात फक्त एक अनामिक गोगलगाय आहे. सर्वात अनपेक्षित मार्गाने, आमच्या गोगलगायी मित्रामध्ये चेतनाची ठिणगी जागृत होते, एखाद्या विशिष्ट ओळखीच्या गुप्ततेच्या गुंतागुंतीच्या भावनांपेक्षा, सामान्यतेच्या स्वीकारलेल्या स्थितीबद्दल (हे तुमच्यासारखे वाटते का?). सुरुवातीला, आमच्या गोगलगाय मित्राला सर्वात जास्त काय वाटते ते म्हणजे नावाचा अभाव, तसेच त्या प्रकारचा निषेध, त्यांच्या पाठीवर घराचा महत्त्वपूर्ण भार ज्यामुळे त्यांना अत्यंत हळू हळू हलवावे लागते. या परिस्थितीत, आपण आपल्या गोगलगाईला पहिले नाव देऊ शकतो "बंडखोर". आणि बऱ्याचदा बंडखोरांच्या इतर प्रकरणांमध्ये घडते, ते क्रांती, विद्रोह आणि यथास्थिततेचा पुनर्विचार करण्यास प्रवृत्त करणारे पात्र असतात.
जग पाहण्यासाठी, अनुभवांचा खजिना ठेवण्यासाठी आणि इतर वास्तवांना भिजवण्यासाठी प्रवास करण्यापेक्षा काहीही चांगले नाही. गोगलगायांच्या भूमीच्या पलीकडे, रेबल्डे इतर अनेक प्राण्यांना त्यांच्या जग पाहण्याच्या वेगवेगळ्या मार्गांनी भेटेल.
वांशिकतावाद रद्द करण्याची टीका, तुमच्यापैकी सर्वोत्तम होण्यासाठी आणि बंडखोर म्हणून कोणत्याही प्रकारच्या संघर्षाला सामोरे जाण्यासाठी पाया म्हणून सर्वात विशिष्ट ओळखीच्या शोधाकडे एक काल्पनिक प्रवास.
आपण आता कादंबरीची कथा एक गोगलगायी खरेदी करू शकता ज्याने मंदतेचे महत्त्व शोधले, चे पुस्तक लुइस सेपलवेद, येथे:
मी इटली मधून हॅलो आहे. आपण मला भाषांतर करण्यास मदत करू शकता? / rardor