3 најдобри книги на Оскар Вајлд

Можеби ќе се сретнеме со еден од најцитираните автори во светот. Духот на А Оскар Вајлд непослушен, но хедонистички, хомосексуалец кога содомијата беше злосторство, болест и отстапување, и секогаш емотивен и возбудлив автор. Наратор и драмски писател како и неколкумина други.

Писател чиј живот и дело толку нераскинливи во составот на неговата имагинација, но и во неговиот тврден аспект, на тој начин ги достигна нашите денови како најфрафинизираната универзална литература. Не дека ми се чини лошо, легендите се такви, но читањето на Оскар Вајлд е многу повеќе отколку да барате еден негов цитат со кој ќе покажете интелектуална жетва.

Оскар Вајлд чувствува и замислува, Вајлд создаде многу уникатен свет помеѓу подземјето на градовите, пороците и изгледот. Ако вашиот современ, сонародник, па дури и rivalубов ривал Брам Стокер тој беше задолжен за конфигурирање на крвта во општата имагинација како мешавина на терор и еротика со неговата Дракула, тој беше задолжен да достигне уште подлабоки сенки во човечката душа со неговиот прекрасен Доријан Греј.

Покрај тоа, Вајлд исто така ја искористи фикцијата и удобната адаптација на сатиричното во театарот за да даде добар потрес на наметнатиот морал, на општествените канони особено обележани во неговиот простор и време ...

3 препорачани книги од Оскар Вајлд

Сликата на Доријан Греј

На некој начин, ми пречеше да го цитирам на прво место, поради филмот и другите, но би било нефер да не го воздигнам овој роман што ме придружуваше неколку ноќи на неизмерно пријатно читање.

Понекогаш мојата соба добиваше слика на темна просторија од деветнаесеттиот век, натоварена со украси меѓу кои се криеја сомнежи и сенки и ослободуваа души ... Доријан Греј продолжува да биде, повеќе од сто години по смртта на нејзиниот автор, камен темелник во дебатите меѓу етиката и естетиката, во односите што одржуваат добро и зло, душа и тело, уметност и живот.

Предводен од законот на фаталноста, Доријан Греј продолжува да ја постигнува целта што самиот Вајлд ја сакаше за својата книга: „Отровно ако сакате, но нема да можете да негирате дека е исто така совршено, а совршенството е целта кон која имаме за цел ние уметниците “.

Важноста да се нарече Ернесто

Драматургијата е многу блиску до сценарија на заплеткувања. И ако овие скрипти можат вешто да се преведат во надворешно читање, тие ќе станат крајно смешни книги.

Секогаш сакам да ја споредувам оваа креација на Вајлд со Тука никој не плаќаод Дарио Фо. Свежи дела, со изобилен хумор кои ве прават да се смеете години и години откако сте биле напишани. Смешно е, но литературата с still уште може да биде хумористична, додека серијата или филмот надвор од времето на создавање лесно се оставаат без неговата оригинална благодат. Работи на имагинацијата, секогаш помоќни од екраните ... Оттука, ова дело се искачи на втората позиција на мојата листа.

Бидејќи и Оскар Вајлд се смееше многу, главно на свет ограничен од неговиот морал. Но, ова исмејување, соодветно маскирано како фарса, може да ја научи јавноста од своето време да се смее сама на себе. И кој знае, можеби благодарение на хуморот и вакви дела, може да дојде до промена. Општеството кое е исмејувано, но кое е способно да се смее само по себе, е повеќе склоно кон промени ...

Salome

Но, пред славата во театарот, Оскар Вајлд веќе го имаше вкусот на одбивањето со оваа претстава што ги скандализираше сите (барем однадвор).

Првично напишано на француски јазик, пофалено од Маларме и Метерлинк, објавено е во Париз во 1893 година, а една година подоцна е преведено на англиски. Провокативно и запаливо, Саломе знаеше цензура и отфрлање, ја играше Сара Бернхард и беше забранета во Англија за претставување библиски ликови. Операта на Ричард Штраус собра жестоки критики на својата премиера во САД, што доведе до откажување на сите нејзини претстави.

Оскар Вајлд, осуден на две години принудна работа за јавна клевета против скромноста, не можеше да биде сведок на неговата премиера на 11 февруари 1896 година во театарот l'Oevre во Париз.

Ова издание на Red Fox Books ги репродуцира нецензурираните извонредни оригинални илустрации од Обри Бердсли, создадени за англиското издание на делото, објавено во Лондон во 1894 година, и вклучува прелиминарна белешка напишана од Роберт Рос за изданието во 1907 година. Превод на шпански, е направен од Рафаел Кансинос Асенс во 1919 година.