Ko nga pukapuka pai e toru a Pascal Quignard

Te whaainga te kaituhi French maere i reira Ko Michel Houellebecq Ehara rawa tenei i te mea ngawari. Engari kaua e whakarere i te Pascal Quignard mai i te tiimatanga ka tiimata mai i te rite ki te rite ki te mea kua whakahuatia ake nei, he taonga Goncourt raua. I te mutunga, ko nga tuhinga me tuhituhi, kaua ko te tuuru, ko te kiko noa iho ranei. Ana i te whakaaro hermitic o Quignard ki te whakauru i nga reta he nui ake te hiahia kore e taea mo te mahi tuhituhi i runga ake i era atu mea katoa.

Mena he kaituhi ka kiia e tatou he hunga oranga, penei i te Milan Kundera o Proust, cada cual con su punto más literario o filosófico, lo de Quignard supera ese listón de las preguntas a posteriori sobre la vida y se adentra en la antesala de la vida misma. El hecho de que un individuo se pregunte ¿Por qué yo? Como ese motivo, coincidencia, casualidad o causalidad que nos ubica en el mundo, sirve de arranque al trasfondo recurrente de Quignard.

La cuestión es dotar de literatura a la idea, revestirlo todo con trama y personajes. De eso trata el oficio y la decisión de ser escritor. Con la idea resonando de fondo hay que centrarse en la creación, convencerse de ser un nuevo Dios con la encomienda de generar chispazos de vida…

Ko nga Novel Tohu e 3 a Pascal Quignard

Te kotahitanga ngaro

I te wa e anga whakamua ana te kaituhi i roto i ana mahi, ko te take, ko te kaupapa, ko te motuka ... ko nga mea katoa e whakatau ana i te mahi tuhi ka whakaatuhia mai, me te kore he here, he nama ranei, he hapa ranei. He koretake te taiohi i te ao, engari i roto i nga tuhinga ko te koroheketanga ka whakakore i nga tapu katoa kia uru ki te tino rangatiratanga o nga tuhinga tino kaha.

Ko Claire, he wahine wha tekau ma whitu ona tau i te taumata o tana umanga ngaio, ka wehe i tana mahi, tona whare noho i Paris me nga mea katoa kua oti i a ia te noho ki te hoki ki te taone nui o Brittany i te wa i tipu ai ia. I reira ka tutaki ano ia ka tupono noa ki te kaiako piana o tona tamarikitanga, e kii ana kia haere ia ki te noho.

Ka paku haere ia ki te whakahoki ano i a ia ano ki taua waahi, ka kitea ano tana aroha tuatahi ka whakatuhia he hononga hohonu me tana teina. Kaore i puta te whakaaro, ko tana tamahine, kaore i kitea e ia i roto i nga tau e rua tekau, ka hoki ano ki te taha o ia.

I roto i te ahua polyphonic, ko nga taangata katoa e pa ana ki a Claire ka whakaohooho i tenei wahine nana nei te korero me te mutunga ka tino miharo, i te mea he muna te whanau, te hae me te tutu huna e piri ana ki nga kaiwhakaari o tenei pukapuka purotu rawa atu me te ataahua ataahua ka mau tonu te haehae i te ao ko te ao.

Te kotahitanga ngaro

Nga roimata

¿Qué le deparaba a una Europa centro del mundo pero aún asomada a confines oscuros y misteriosos? La visión desde una especie de relación telúrica entre el hombre asomado a la modernidad y el viejo continente, ya entrando en la zozobra de luchas que serían grandes guerras. Personajes que componen trazos de historia desde una mágica intrahistoria de focos superpuestos.

He pakiwaitara e whai ana i te korero, i te pehepehe ranei, i puta mai ai nga waahanga e rua o nga mahanga e rua: Nithard, mokopuna a Charlemagne, tohunga, tangata reta, kaituhi, me Hartnid, tangata haerere, kaumoana, toa, tangata haereere. E rua nga waahanga, e rua nga ahuatanga mo te ao, e rua nga waahanga motuhake, i te waa e haere ana te pukapuka, he rite tonu te papanga, he kotahitanga, he hononga huna e huna ai te hanganga o te ao hou, mai i te wa e kiia ana ko te whanautanga. nga ara rerekee o nga ahurea.

Un lugar esa Europa, donde el entendimiento entre los diferentes pueblos, la comprensión mutua de sus particularidades y de sus lenguas era más importante que las fronteras o los incipientes nacionalismos. Un libro que entrelaza con elegancia mitos, cantos, poemas, cuentos, meditaciones y sueños.

Nga Roimata, na Pascal Quignard

Te moepuku me te whakamataku

Resulta sumamente curioso el traslado que Pascal consigue desde el individualismo más marcado en sus pulsiones más intimas hasta la generalidad, lo social. Pero al fin y al cabo la moral es una traslación que se mueve como corriente eléctrica, asaltando conciencias al ritmo sincopado de la necesaria convivencia.

Ka pa ana nga taha o nga taangata, ka taapiri, ka wiri. Ko tetahi o enei ruu i tu ki te Hauauru i te wa i pa te mata o te ao Kariki ki te mata o te ao Roma me te punaha o ana tikanga: i te wa i oho te mamae erotic ka huri nga katakata erotic ki te ludibrium.

I roto i tenei pukapuka raru a Pascal Quignard e ngana ana ki te maarama, i te wa o Akuhata, i puta tenei whakarereketanga e karapoti ana, e awe ana i a tatou. Ki te mahi i tenei, ka rumakina e ia a ia ano ma te taha o nga tohunga o te ao tawhito ki te whaiwhakaaro i nga ahua whakahirahira o nga Pompeian frescoes, na te hutanga o Vesuvius i pupuri tae mai ki tenei ra. Ko te mutunga he tino pakirehua mo te tikanga o te kawe i roto i a tatou i te rangirua kua hapu nei.

Te moepuku me te whakamataku
pou reiti

Waiho i te tākupu

Whakamahia ai e tenei pae i te Akismet hei whakaiti i te mokowhiti. Akohia te tukatuka o to raraunga korero.