Ko nga kiriata pai e toru na Miguel Herrán

Ko taku whanaunga 😉 he kitenga o te hunga e wiri ana i nga turanga o te hokohoko. Ko nga korero pakiwaitara ka mahia ki te pakiwaitara ka pokanoa te mea ohorere, te huringa o te aitua, te hurihanga..., tetahi mea ka huri ohorere i te huarahi o te ao.

Miguel Herrán no apuntaba a actor, sino a cualquier otra cosa. Hasta que Daniel Guzmán lo rescató para su película «A cambio de nada», lo que supuso para él a cambio de todo. Lo del nihilismo como actitud juvenil, el marchamo autoimpuesto de generación perdida suele devorar multitud de inquietudes sepultadas por las inercias de la perdición.

En este caso el diamante acabó saliendo desde el carbón. Y en el proceso, Herran pudo implementar todas las sensaciones más intensas del crudo mundo real para trasladarlas a sus protagonismos más celebrados que tan solo acaban de empezar.

Ko nga kiriata tino pai e toru na Miguel Herrán

Ki runga ki te rangi

E WAWAIA I RUNGA I ĒNEI TAHURANGA:

I mohio a Ángel, mai i te tihi o aua pourewa tawhiti i Madrid, he popokorua noa ia. I mau tonu te whakaaro ki a ia i a ia e matakitaki ana i te tapaenga o te rangi e tapahia ana e nga papaahi rangirua. A ka taea e tetahi te whakarite i nga whaainga poto mo te wa poto, ka whakatau ranei ki te tarai i nga mea nui ake i tenei wa. Ko te patai he kimi i te pokatata…

En el mundo del hampa siempre hay posibilidades de medro para gente sin escrúpulos, ni miedo, ni nada que perder. Pero hay que ser inteligente y acercarse a quien te pueda hacer partícipe de las miserias enriquecedoras de la sociedad. Círculos de amistades peligrosas, una bragueta que saber dónde vender y que sujeten las pelotas para que no se suban hasta el cuello con la policía detrás…

Miguel Herrán encaja a la perfección en el sueño del maqui de tres al cuarto. Solo que él no espera la oportunidad, la busca…, aun a costa de romperse en mil pedazos finalmente, cuando las sombras finalmente acaban por llevarse su alma.

El día que Ángel habló con Estrella en aquella discoteca, su vida cambió para siempre. Tras una pelea con Poli, el posesivo novio de la chica, este le anima a unirse a su banda de atracadores de Madrid. Ángel comienza a escalar rápidamente en una pirámide de atracos, dinero negro, negocios turbios y abogados corruptos que le llevarán a ser acorralado por Duque, un incansable detective.

Desoyendo los consejos de su gente, Ángel se convierte en el protegido de Rogelio, uno de los tipos que controla el mercado negro de la ciudad. Con este y Sole, hija del capo, Ángel descubrirá que el precio del poder es alto y que pronto tendrá que decidir entre su futuro como atracador y el amor de su vida, Estrella. Un viaje que empezó en el más sucio de los suburbios y que tiene como principal objetivo lo más alto: el cielo.

77 tauira

E WAWAIA I RUNGA I ĒNEI TAHURANGA:

Ko te kiriata Paniora i roto i te whare herehere i nga wa katoa ka hoki ahau ki te tino nui louis tosar en Celda 211. Y parte uno entonces con ciertos prejuicios sobre la capacidad de sorpresa de una película del mismo género. Y eso que el trasfondo acaba abordando una temática paralela sobre la naturaleza humana privada de libertad y sobre lo que supone de castigo más que de rehabilitación.

Porque los delitos son los que son y las penas deben atajarlos. Pero la cuestión es el momento, digamos que de redención, por el que pasa cada preso. Algo incalificable pero que en ocasiones nace como una necesidad imperativa por la libertad no para deshacer lo mal hecho sino por rehacerlo conforme a la nueva persona que se es.

Te Whareherehere Tauira. Barcelona, ​​1977. Ko Manuel (Miguel Herrán), he kaikaute rangatahi, i mauheretia, e tatari ana ki te whakawakanga mo te mahi tahae, ka pa ki te whiunga i waenga i te 10 me te 20 tau, he whiunga kore mo te nui o tana hara.

Kaore i roa, me tana hoa noho pukoro a Pino (Javier Gutiérrez), ka uru atu ia ki tetahi roopu mauhere noa e whakarite ana ki te tono mo te murunga. Ka timata te pakanga mo te herekore ka wiri i te whare herehere Paniora. Mena kei te rereke nga ahuatanga o waho, me huri ano ki roto.

Hei utu mo te kore noa iho

E WAWAIA I RUNGA I ĒNEI TAHURANGA:

Un goya como actor revelación muy merecido. Porque lo que supuso de rabiosa autenticidad. No la pongo en lo más alto porque cierto es que todo se aprende, incluso a sacar aún más potencial a virtudes interpretativas forjadas desde profundas sombras y dudas. Circunstancias capaces de proyectar la más intensa de las miradas.

I tino marama a Daniel Guzmán. Mo tenei mahi, me rapu au i tetahi tangata tuturu mai i te tiriti ka haere ahau hei kanohi. Na te mea mo te whakaoranga, he pananga ohorere...

Ko Darío, he tama tekau ma ono ona tau, e pai ana ki te ora me Luismi, tona hoa tata me tana hoa ouma. Ka mau tonu to raua hoa aroha, kua mohio raua tetahi ki tetahi mai i to raua tamarikitanga, a kua kitea e raua nga mea katoa e mohio ana raua mo te ao. I muri i te wehenga o ona matua, ka oma atu a Darío i te kainga, ka timata ki te mahi i roto i te awheawhe o Caralimpia, he tawhito tawhito me te rangi o te angitu, e ako ana ia ia ki te hokohoko me nga painga o te oranga.

Darío conoce además a Antonia, una anciana que recoge muebles abandonados con su motocarro. A su lado descubre otra forma de ver la vida. Luismi, Caralimpia y Antonia se convierten en su nueva familia durante un verano que les cambiará la vida.

pou reiti

Waiho i te tākupu

Whakamahia ai e tenei pae i te Akismet hei whakaiti i te mokowhiti. Akohia te tukatuka o to raraunga korero.