Ko nga pukapuka pai e 3 na Mario Bellatín

I etahi wa, i te wa i moemoea ai ahau hei kaituhi, ka riri ahau mo te whakawhiwhinga tohu tohu i uru atu ai au ki tetahi mahi e ahua kuare ana ki ahau. Mo te kore e kitea te aho noa, te mahi ranei te aukume o nga kaiwhakaari. He mahi i hutia mai i nga whakaaro tuhituhi katoa. He penei ranei te ahua ki ahau.

Tae noa ki muri ka kitea e au i roto i te maha o nga kaituhi ko te ahua avant-garde kua puta ke taua mahi e pa ana ki tera wa. Tuhinga ka whai mai Cortazar ake levrero. Kaore he mea pai ake i te oho ki nga huarahi hou mo te hunga kuare ki te tarai i a ratou ano ki o raatau ake here. Ana he wairangi ahau, e hiahia ana ahau ki te whakaaro he tamariki tonu ahau.

Ka tiimata enei mea katoa mai i taua mohiotanga ki te whakamātau o a Mario Bellatin que bien pudo ser aquel tipo que arrasó en un premio literario al que solo concurrían necios, advenedizos sin futuro y ya sí algún otro que acabo ganado como él mismo. La cosa es que hoy este autor es un gran referente de ese extrañamiento necesario en la literatura para contar las historias sin estereotipos ni condicionantes subjetivos de cualquier tipo. Así se hace filosofía que parte del vaciado de la alienación, de la náusea que prorrumpe en caja de pandora.

Te maamaa kaore he tātari. He ao tata e tino miharo ana ki te ahua o te pukuhohe engari e aro ana ki nga ahuatanga o te ao e haere ana mai i te aroha ki te mate, mai i te whakaheke tangata ki te whakapono. He mea nui ake ta Bellatín tuhinga na te mea e toro atu ana ki nga whakawakanga a-hapori, nga waahi kaore e pai ana, me nga taumahatanga whai take, ki te rapu tuhinga panui mo te tata e kaha ake ana te aroha atu.

Ko nga pukapuka tino pai e toru na Mario Bellatín

Salon Ataahua

He mate uruta kee kei te muru ata haere i nga tangata o tetahi taone nui. Ko te hunga e mate ana ka whakakahoretia e o ratou hoa tangata, karekau he wahi hei haere ki te mate. Ka whakatauhia e tetahi makawe makawe te whakatuu i a ratau ki tana whare whakapaipai, he waahi ka noho hei rerenga whakamutunga mo te hunga pangia. Aita te reira i opua e faaora ia ratou, no te horoa noa i te haapuraa i to ratou mau mahana hopea. Kare ake he whakaaturanga mo taua mahi o te kotahitanga ngakau kore i nga ika o waho e whakapaipai ana i te ruuma i roto i o aquarium.

Ko te ngoikoretanga, te mamae me te mate ka noho tahi i roto i taua waahi claustrophobic e whakaatu ana i a ia ano, engari, hei tauira tuturu o te oranga i roto i ona ngoikoretanga katoa. Kei kona ano etahi tuhinga whakaari na te mea, ki te korero pono, kaore koe e mate ko Nostradamus ki te whakaaro kei te tere haere taatau i te mutunga. Anake ka pa ana ki tenei nga wheori kaore i te aituā o te āhuarangi me te korero i nga mea katoa i mua o tenei mate uruta ...

«Ko tenei putanga whakahou o Salon Ataahua -Neke atu i te rua tekau tau i mahia i muri i tana whakaputanga tuatahi- he korero mo te mahi whakangawari o te hikoi taura, ka taea te mohio he tuhi ano te whainga kia mau tonu te tuhinga taketake. Mo au he kaihanga, te wheako i whakahaerehia i raro i te tirohanga a Mrs Guillermina Olmedo y Vera i rite ki te whakahoki mai i tetahi maara tawhito ki tona ataahua. He mahi whakamaarama tino, ka pau kia tata ki te kore e kitea, i te panuitanga hou ka whiwhi taua maara i te tino whakamarumaru o te kaariki, he harikoa e haere tahi ana me te haunga o te tarutaru katahi ano ka tapahia.»

Salon Ataahua, Bellatín

Poipoi pango

Todo cobra otra dimensión cuando se acompaña por ilustraciones ingeniosas de quien es capaz de recomponer el imaginario con esa fuerza de la síntesis hacia el concepto. Un buen ejemplo es esta conversión del gran relato de Bellatín en una sucesión de imágenes que más que presentarnos escenas, encadenan la narración como una sucesión de movimientos que transforman todo en esa cuarta dimensión entre las palabras y las imágenes confabuladas.

Ko tetahi kaitohutohu a Iapani he whanaungatanga motuhake ki te kai (i mate tana whanaunga i te mate kiriorea ana ko tana whanaunga te kaimomotu sumo rongonui), ana ko te whanau kei te whakahaerehia e nga ture a Iapani tawhito, i whakaaro ngakau nui ki te whakamutu i te kai i muri iho. he po kotahi Mai i tenei moemoea ka timata ia ki te mahara ki nga kaupapa rereke rereke i timata i te wa tuatahi i haere ia ki Awherika. Ko tenei korero a Bellatin, na Liniers i whakarite, na te kaikorero ano ia, he kakara moemoea me te whakararuraru, na tenei ka waiho nei hei taimana motuhake i te ao o nga komikoma.

Pooro pango, Bellatín

Wehewehea

¿Quién puede afirmar con honestidad que jamás se ha postrado frente a un espejo y sentido que la imagen que este le devuelve es la de un extraño? ¿Quién puede aseverar que jamás se ha sentido un pasajero extraño dentro de su propio cuerpo o se ha quedado horrorizado al recuperar de la memoria acontecimientos realizados por uno mismo pero que parecieran obedecer a una lógica completamente ajena a la propia?

Ese desdoblamiento, ese pequeño intersticio entre nuestro ser, el que enfrenta las vicisitudes de la cotidianeidad, y ese yo que pareciera habitar en un tiempo que es todo menos presente, es el mundo en el que transcurren las dos nouvelles que conforman este fascinante libro de Mario Bellatin. En el texto que le da título al libro, el narrador observa ese ser autónomo, pero dependiente de su existencia, al que no sin cierto asomo de duda llama ¿Mi Yo?, sentado en el borde de su cama.

I runga i tenei meka ngawari, ko nga reo maha e tarai nei i te kaituhi he korero rereke e takiuru ai nga kiripuaki i roto i nga ahuatanga koretake pera i te tohunga whakaaro o te transvestite, he masseur matapo me te tamaiti e tino tohunga ana ki nga canaries o te ao. whenua.

Ko te korero e kati ana i te pukapuka, Ko te Notary Public Murasaki Shikibu, i ahu mai i te raina whakaheke o te maha o nga metamorphosis (i tenei waa ko te kaituhi a Margo Glantz i whakarereke i te ahua o te kaituhi Hapani rongonui a Murasaki Shikibu i roto i te intern de notario. ), honohono ai i nga waahi me nga mea pakiwaitara me nga korero pakiwaitara, penei i nga ana o Ajanta i Inia, i tetahi Golem nui whakaharahara ranei e pa ana ki te taone e noho ana te kaiwhakauru o nga korero. I te mutunga, ka mau tonu tatou ki nga korero a te kaikorero o Disecado me te tino whakapono: "Ko te mea pono he whakaata koma o tetahi mahi auaha." Ina koa ka puta mai te kaupapa tuhi mai i a Mario Bellatin, tetahi o nga tino kaikorero korero o to tatou wa.

I wehea, na Bellatín
pou reiti

Waiho i te tākupu

Whakamahia ai e tenei pae i te Akismet hei whakaiti i te mokowhiti. Akohia te tukatuka o to raraunga korero.