Mpanoratra mahay an'i zava-miafina Miaraka amin'ny fiantsoana olona mampihetsi-po dia tokony ho afaka mamindra io fiheverana ny verisimilitude io amin'ny singa hafahafa toy ny manodidina antsika. Satria, na dia manana valiny heverina ho mahomby sy ara-empirika ho an'ny filĂ na tsirairay aza isika, ny zavatra hitranga dia tsy miankina amin'ny karazany azo fehezina.
Ao anaty lalina, ny olona tsirairay dia mistery tsy takatry ny saina, ary tolo-kevitra literatiora toy ny an'ny Alfonso del Rio Izy ireo dia mitondra antsika hanakaiky kokoa ny habaka manaitra izay misy ny fiara sy ny fanahy miara-miaina, ny maotera izay mifehy antsika hatrany amin'ny halalintsika. Izay rehetra tonga aorian'ny fanoratana ireo zava-nitranga avy amin'ny intrahistories mahavariana afaka manome fahitana vaovao amin'ny vanim-potoana rehetra.
Con sus primeras novelas, Alfonso ya se mueve con soltura en eso de presentar los trampantojos y celosĂas de sus personajes para que nos dejemos llevar por apariencias para acabar transformando la realidad de lo narrado desde el giro más insospechado. Adornamos esa parte esencial de los protagonistas con escenografĂas entre el ayer y el hoy, con ese juego de flashbacks que firmarĂa el mismĂsimo Joel dicker. Ary farany mankafy tantara mahafinaritra be izahay.
Tantara an-tsary 3 natolotray an'i Alfonso del RĂo
Ny fiteny miafina amin'ny boky
Tadidiko Ruiz Zafon. Me ocurre siempre que descubro una novela que apunta al aspecto esotĂ©rico de los libros, a lenguajes ocultos, a ese aroma a sabidurĂa acopiada en estanterĂas interminables, quizás en nuevos cementerios de libros…
Ary tsy maninona, noho izany. Ny fisainan'ny mpanoratra Catalan be dia be no ananany ... Nefa amin'ity indray mitoraka ity dia miankina amin'ny a Alfonso del Rio maka indray izany ho ivon'ny mistery nataony Bilbao natao handrefesana toa an'i Barcelona an'i Ruiz ZafĂłn.
Desde la capital vizcaĂna hasta diferentes escenarios europeos, alternando tambiĂ©n tiempos dispares. AsĂ es como se va tejiendo un sugerente misterio que nos lleva y nos trae embaucados como el truco de un buen prestidigitador.
Bilbao sy Oxford, 1933. Gabriel de la Sota, mpanoratra sy mpampianatra ao amin'ny University of Oxford, no mpandova ny iray amin'ireo harena lehibe indrindra ao Biscay, tompona orinasa vy lehibe. Saingy nisy olona maizina nahita zava-miafina maizina tamin'ny lasa ary vonona hanao na inona na inona hanaparitahana azy. CS Lewis sy JRR Tolkien, namanao akaiky indrindra, dia hiaraka aminao tsy misy fepetra hahafahanao mamorona tantara tsara indrindra nosoratana.
London, 1961. Mark Wallace, raim-pianakaviana zazavavy folo taona izay manana fanomezana manokana, dia mpisolovava anglisy malaza hisotro ronono. Indray andro dia nisy ny fitsidihan'ny mpanoratra Ăšrsula de la Sota, izay nanome torolĂ lana azy hanadihady ny lasa sy ny lova navelan'ny fianakaviany: ny gazety iraisam-pirenena dia nilaza fa ny harenan'i Gabriel de la Sota dia mety tsy ho very tanteraka tamin'ny 1933 ary ny lakilen'ny fahalalana izay misy azy dia hita ao amin'ny tantara farany navoakany.
Tantara iray mandeha eo anelanelan'ny Oxford sy Bilbao mihoatra ny telopolo taona ary mifamatotra amin'ny zava-miafina iray nalevina ny endri-tsoratra rehetra. Ary ireo izay mahay mamaha ny fiteny miafina ao ambadiky ny pejin'ny sanganasa lehibe indrindra an'ny mpanoratra malaza ihany no afaka mamoaka azy. Tantara iray momba ny tsara sy ny ratsy, momba ny fitiavana ny fahamarinana sy ny literatiora, momba ny tanjaky ny finamanana marina, izay miaraka foana ary tsy mitsara.
TanĂ nan'ny orana
Bilbao amin'ny maha tanĂ na be orana azy dia endrika mahazatra izay afaka manana isa ny androny noho ny fiovan'ny toetrandro. Fa ny sary an-tsaina dia efa manana katalaogin'ity tanĂ na lehibe ity amin'ny fomba toy izao, ka ny synecdoche na fanoharana ny "tanĂ nan'ny orana" dia mbola miasa tanteraka.
Pero allá en los 80 era otra cosa y la idea de ciudad de la lluvia se ceñĂa a una realidad de la capital vizcaĂna como urbe gris muy reconocible. En esa ciudad asaltada por la lluvia, dĂa sĂ y dĂa tambiĂ©n encontramos a Alain Lara, futbolista en ciernes que empieza a despuntar en el Athletic. Pero no va de fĂştbol la cosa… Porque la vida de Alain empieza a zozobrar cuando Ă©ste descubre una desconocida y enigmática fotografĂa de su abuelo de los años cuarenta.
Ny fahatsapana fa ny havana dia tsy na tsy toa izay noheveriny foana fa manentana ny fahalianana tsy azo ihodivirana. Raha ampiantsika amin'izany ny famantarana ny lasa miafina amin'ny sarany rehetra, azontsika atao ny maminavina fa i Alain dia handray anjara feno amin'ny fahafaham-po amin'ny fahalianany amin'ny mahavelona sy fototry ny tena azy.
La vida de nuestros antepasados dibuja de alguna forma la lĂnea de nuestros destinos. Y Alain, con su natural ansia humana de conocimiento, se lanza al pozo oscuro que se adivina bajo esa fotografĂa.
Rodrigo, el abuelo, aparece acompañado de un púber Ignacio Aberasturi, quien a la postre medrara hasta las más altas esferas de la banca. Y, sin embargo, algo o alguien acabó por borrarlo por completo de la escena social, junto con su abuelo. Asà que esa foto cobra una especial relevancia en cuanto se desvela la coincidencia de los personajes a la postre desaparecidos.
Alain intentará tirar del hilo, recurriendo a la joven MarĂa Aberasturi. Entre ambos consiguen trazar una interesante lĂnea de investigaciĂłn que los conduce hasta la Alemania nazi. Rastreando, no cabe duda de que las vidas de Rodrigo y de Ignacio llegaron hasta BerlĂn, como un tren del pasado colmado de dudas y oscuros presagios. Aquellos tiempos bĂ©licos que estuvieron a punto de transformar el mundo en un monstruoso planeta parecen aĂşn más lejanos para dos jĂłvenes como Alain y MarĂa.
Noho izany, izay rehetra hitany dia hampihozongozona azy ireo ao anaty, hatramin'ny fahazoana ny zava-miafina rehetra toy izao, miafina, miafina tsy ho azon'ny olona rehetra, indrindra ho an'ireo havana izay afaka hahafantatra ny tena mombam-pianakaviana.
joannes
Arrancar una carrera literaria con una novela histĂłrica de este calado ya augura, por lo menos, atrevimiento. En su debut literario, Alfonso del RĂo demostrĂł ese cuajo del escritor en ciernes con madera de buen narrador. Y pese a ciertas carencias en la caracterizaciĂłn de sus protagonistas, la historia te conduce irremisiblemente a ese otro mundo anterior con la pujanza de las buenas tramas…
Taona 425 taorian'i Kristy. Manatona an'i Roma i Attila. Fantatry ny Papa Leo fa raha tsy mandresy azy ny "famelezan'Andriamanitra" dia olon-kafa izay ho ela na ho haingana. Ka dia natolony i Ioannes, Knight izay toa voatahy tsy mety maty, hanala tratra miafina amin'ny tanĂ na ary handositra firenena iray izay mipoitra amin'izao fotoana izao, nantsoina ho lasa Repoblika Serene mahery any Venise. Fetiben'ny Venise, amin'ny androntsika. Ny Papa Peter II dia natsipy avy tao Campanile tamina lehilahy nisaron-doha.
Atao fahirano ny tanĂ na mandra-pivaha ny heloka bevava, ary mamandrika ao amin'ny tambajotran'ny fantsona ilay zanaky ny tapitrisa tapitrisa anglisy, tanora arkeology espaniola iray ary olo-malaza iray izay tsy mahalala ny haben'ny tantara andraisan'izy ireo anjara manova ny izao tontolo izao Ioannes dia tantara iray mahasosotra. Tonga hatrany amin'ny dome an'ny Fiangonana ilay fiokoana ary niditra an-tsokosoko ao anaty tionelin'ny fotoana. Mifanohitra ny tombotsoan'ny politika sy ny ara-panahy ao Venise asehon'i Alfonso del RĂo miaraka amin'ny marimaritra iraisana sy ny endri-javatra angano. Amin'ny ady misy eo amin'ireo mpiray tsikombakomba sy lehilahy sy vehivavy vonona ny handresy ny tsara dia hahita fitsaharana ihany ny mpamaky amin'ny farany.