ມີກະແສນິຍາຍຕະຫຼົກຕະຫຼົກລະຫວ່າງຄວາມໂງ່, ຄວາມຈິງແລະຄວາມໂສກເສົ້າ. ສົມມຸດວ່າຂ້ອຍຫາກໍ່ສ້າງກະແສນີ້ດ້ວຍຕົນເອງ. ມັນເກີດຂຶ້ນກັບຂ້ອຍເມື່ອຂ້ອຍຄົ້ນພົບຄວາມບັງເອີນທີ່ຕະຫຼົກລະຫວ່າງເລື່ອງນີ້ book ຂາຍແລ້ວ ໂດຍ Paul Beatty ແລະຕົວຢ່າງ Sakamura ແລະນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ບໍ່ມີ karma, ໂດຍ Pablo Tusset. ປຶ້ມສອງປະເພດທີ່ບໍ່ໄດ້ຈັດວດbutູ່ແຕ່ໃນປະຈຸບັນ, ເປັນກະແສທີ່ທັນສະໄ of ຂອງສຽງຫົວທີ່ຫົວເລາະແລະບໍ່ມີສິ້ນສຸດ.
ການຫົວເຍາະເຍີ້ຍຄວາມໂສກເສົ້າ, ດ້ວຍວິທີທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້, ເຊື່ອຖືໄດ້ແລະເປັນແມ່ເຫຼັກແມ່ນການກະທໍາຂອງການສະແດງວັນນະຄະດີ. ຕົວລະຄອນຂອງເລື່ອງນີ້ແມ່ນຜູ້ຊາຍຜູ້ ໜຶ່ງ ທີ່ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ລາວປະໄວ້ຢູ່ໃນໂລກ, ຕັດສິນໃຈເປີດສຽງຫົວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຢູ່ໃນໂລກທີ່ສູນເສຍຄວາມາຍທັງົດ.
ຖືກປົກຄຸມດ້ວຍຄວັນຢາສູບ, ຕົວລະຄອນເອກຂອງເລື່ອງ, ບໍ່ດົນມານີ້ໄດ້ເປັນເດັກ ກຳ ພ້າແລະບໍ່ມີຊື່ທີ່ຮູ້ຈັກ, ຖືວ່າການມີຢູ່ເປັນຊຸດຂອງບັນຫາທີ່ຍັງຄ້າງຢູ່ເຊິ່ງມີພຽງແຕ່ລາວເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດເບິ່ງແຍງໄດ້. ເມື່ອເຖິງສະພາບຂອງສິ່ງຕ່າງ to ເພື່ອເປັນການເວົ້າຕົວະທີ່ສຸດ, ມີພຽງແຕ່ທາດເຫຼັກຂອງລາວເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດສ້າງໂລກແຫ່ງກຽດສັກສີໄດ້ອີກຄັ້ງ.
ການສຽດສີແມ່ນກົນອຸບາຍສຸດທ້າຍທີ່ Paul Beatty ໃຫ້ເລື່ອງນີ້ເປັນສຽງຫົວທີ່ເຈັບປວດທີ່ບິນຜ່ານບັນຫາທີ່ໂຫດຮ້າຍເຊັ່ນວ່າການ ຈຳ ແນກເຊື້ອຊາດຖືກ ນຳ ໄປສູ່ການເປັນຂ້າທາດ. ແຕ່ເຈົ້າຍິ້ມຢູ່ສະເ,ີ, ອັນໃດກໍ່ຕາມທີ່ເກີດຂື້ນ, Beatty ຮູ້ວິທີທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຫົວເລາະ.
ອົງປະກອບທາງດ້ານວັນນະຄະດີຂອງຄວາມຫຼອກລວງຂອງຂະ ໜາດ ນີ້ສາມາດອ່ານແລະເຂົ້າໃຈໄດ້ໂດຍຄົນໂງ່ຜູ້ທີ່ຜ່ານໄລຍະເວລາອັນຫຼອກລວງດຽວກັນຂອງປະຫວັດສາດ. ເພາະສະນັ້ນ, ນະວະນິຍາຍນີ້ເປັນຜົນງານຕົ້ນສະບັບຂອງຄວາມທັນສະໄ,, ຄວາມເສື່ອມໂຊມແລະການເອົາຊະນະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຜ່ານສຽງຫົວທີ່ເປັນພະຍາດ. ຂ້ອຍບໍ່ບອກເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ…ແມ່ນແລ້ວ, ລາວໄດ້ຮັບລາງວັນ Booker 2016, ບໍ່ ໜ້ອຍ.
ເຈົ້າສາມາດຊື້ປຶ້ມໄດ້ ຂາຍແລ້ວນະວະນິຍາຍທີ່ໂງ່ໂດຍ Paul Beatty, ຢູ່ທີ່ນີ້: