Iesus Christus maximas inexpugnabiles diaboli tentationes vicit ad humanitatem salvandam. Idem fecit Prometheus, poenam quoque quae sequeretur postea sumpsit. Abnegatio fabulae et fabulae fecit. Spes nos in aliquo puncto reperire possumus cum forma illa heroica toties didicisse et scire se tradere ultimum nuntium, unionem esse virtutem ad bonum omnium. In hodierna condicione, credens fabulis sanandis vel religionibus salutaribus oppositum effectum producere videtur. Homo sumit damnationem suae singularismi recalcitantis ad perditionem. Sed sane sine spe nihil superest...
Temporibus vivimus, sicut in hoc libro affirmat Ludovicus García Montero, in quo conscientia praesentium nos reddit ad praeteritorum historiam ut nos in resistendi desiderio confirmet. Atque haec est ratio quae auctor his paucis annis pertractandae commentationes, poesin et theatrum politicam et socialem fabulae Promethei perduxit, Titan ille, qui ausus est diis occurrere et eorum ignem furatus est. ut eam mortalibus darent et cum ea libertatem traderent.
Hoc opus colligit auctoritates García Montero sitas in instar rebellis Promethei. Pars media, quam José Carlos Plaza in scenam detulit, anno 2019 apud Mérida Classical Theatrum tribuisti, dialogum inter duos Prometheos proponit: adulescens, dubitans sapientiam rebellionis suae, poenas secum attulit; senex, qui per experientiam ostendit ei triumphum semper petens bonum commune.
Denique Prometheus carmen spei est de humanitate, dilucida cogitatio de vi solidarietatis, iustitiae ac libertatis. Hic, fabula, sub lumine convulsivae et hypernexis existentiae in qua nos immergitur transformata, pergit nos hortamur ut hodie sedemur circum ignem ut nostra praeterita narremus ac de futuris quae meremur disseramus.
Librum "Promethei" a Luis García Montero nunc emere potes, hic:
