Francisci Umbral

Tempus erat cum scriptorem quendam aestheticum, eccentricum habitum requirere videbatur, quaedam iuvenilis rebellio conservata et in adultam aetatem producta. Reminiscentes ultimi repraesentantes huius partes scriptoris in Hispania nos ducit Marcus Camilo Cela y Franciscus Umbral. Revera, ut amici boni et quodammodo, secundus haeres primi, haec impressio communis habitus publici perfecte intelligitur.

Nam laicus, Umbral descendet in historia ut imperitus qui effudavit "Veni loqui de libro meo" in medio temporis televisificis programmatis.

Sed veritas est in hodiernis televisificis condicionibus, in quibus scriptores et cogitantes a rosea annalibus substituti sunt, a characteribus fatuis et insolentibus funditus vanitatis, putat Umbral ius irae esse quod ibi, in eo programmate; nulla mentio libri sui erat.

Praeter exemplum quod indoli superstes est, Don Franciscus Umbral quamdam narrationem morum recognoscendam coluit. Realismus notatus a vulgaribus Hispanicis imaginationibus, moralibus et politicis indiciis ac transformante intentione, ab auctoris prospectu impudenter destructa. Visio qui sumus ancipiti et aspero, aesthetica elegantia librat sordidam, criticam, dicacem. Misce, quod meruit ei amplam recognitionem quasi columnarum et hoc etiam in magnis successibus litterariis consecutus.

Top 3 conscripserit novellas Francisco Umbral

nymphae

Nemo melior est quam scriptor perfectus ad amissum infantiae paradisum accedere, vel transitus pressius, ad illum exitum e vitae nostrae larvali stadio, in quo extremam pueritiae cutem relinquimus. Adolescentia est magicae et deceptionis, puerilis obtutus et adulti desideria.

In hac fabula invenimus scriptorem infundere posse cum exquisita adhuc profunda lingua, totum genus affectuum et sensuum de amissis, cum melancholico prospectu ad inveniendum carnalis desiderii tempus, in quo simplex nox aestiva. potest pervidere in aeternum.

Tota retrospectiva initio vitae in illa solitudine, quae est maturitas, infunditur simul cum hilaritate et reconciliatione cum adulescente quod magis vel minus omnes eramus.

Epistola ad uxorem meam

Ab anno 1959, Umbral suam vitam cum Maria España communicavit. Simul acerbissimum amissionis dolorem passi sunt cum filius eorum anno aetatis 1968 quinquennis defunctus est.

Ex illa notione coexistentiae quae tandem potest tempestatem contradicentium affectuum inpellere, Franciscus Umbral librum hunc solum posthume editum scripsit et praesertim Mariam laudavit, eam ad illud genus fundamentalis, altissimi, exaltavit. planities, quae amori, qui tot annos duraverat, concedi potest.

Prosa interdum dura et exquisite in lyricis spicis splendet, hunc librum vertit in vitam novam, pharus pro quibusvis duobus quaerentibus responsa vel victum coexistentiae.

Giocondo

Franciscus Umbral in nova phantasma- gorica cosmos Matritensis, qui Matritensis erat, in hac nova phantasma- gorica de Matritensia et de scriptione poetarum, bohemianorum et chronicorum intrahistoriarum scriptorum. Scaturigines veteres noctes in quibus ultimae cantinae et alia loca, ubi prohibitissima libertas delapsa est, elucet splendide se ostendens in eo genere abdicatorum.

Si Hernandez Valley deridiculo, Limen vestigium in hac nova recognitione notionis recenti obtulit. Non iam de valorum classicorum deformatione sed de eorum perversitate. Inter loca typica Matritensis quae iam non sunt, occurrunt Giocondo et innumeri characterum moralium ab inferis non ita distantis praeteriti, characteribus, qui desiderant tempus suum ut viri nocturni amoris se ostenderent.