November est mensis paucae res, tempus transitus. Mensis typicus in quo etiam magna rostra opus est ad excogitandum diem nigrum ut scopam vendere possit. Sed tempus erat quo vel Novembrem mensem bonum quicquam erat.
Loquimur de illis interiectis decenniis saeculi XX inter aperta bella vel frigida bella. Tempus quo Hispania primum et Europa postea in certamina inconcussa eruperunt. Armorum favillae inopinatus relictum est bellum frigidum, in quo quisque prole proximi aut speculator aut mercennarius in vexillo maximo potest esse. Ad punctum Phares-Reverte immersus eadem aetate his Falco series, Guillermus Galván nos in dies illos novos et excitandos accipit cum accurata historia.
Novembris 1942, mundus ardet in flammis et Hispania, adhuc vastata et plena reprimenda, speculatorum nidus est. Carlos Lombardi, Matriti reversus, precario procuratione detectiva quam maxime potest supervixit. Declinare officium nullum praestare potes ut investigare et indagare arcanum Germanorum venditorem peregrinum habeas. Nihil minus ad te provocare potuit quam nasum tuum haerere in negotio Tertii Reich, sed
Rursus, mima aspirata cum dubia fama apparet necatur, et magistratus rei publicae parum interest in investigandis et inveniendis quae in eo sunt. Sic Lombardi viam invenient ad iustitiam faciendam, inveniendo se in sordido argumento meretricis, cinematographici et fori nigri.
Utrumque connexa sunt? Guillermus Galván redit ad tempus postwar asperrimum Hispanicum ut crimen novum nobis afferat in quo magisterio modo genera vigilum, historica et speculativa colligit.
Nunc novam «Morir en Noviembre» a Guillermo Galván emere potes, hic:
