Imprimis velim tibi optimam editionem Don Quixoti ostendere quam reperire potui. Ne forte cogitas bibliothecam tuam absolvere cum opere operum in optima versione ab RAE edito;
Et cum hoc dixisses, eamus illuc cum notis meis circum maximum scriptorem hunc mundum unquam scivisse. Litterae et studiosi historiae litteraturae me lapidant, sed quam universalem ambitum operis ostendit Quintus Horatius Flaccus est, quod triumphi populares.
Litterae oblectamenti, vicissim cum paedagogico munere excultae, plus hominibus attingit quam narratio subtilissima, erudita et ambitiosa. Et haec est magna litterarum contradictio, ut repraesentatio quam sit humana. Simulans aliquem lectorem attingere cum formis sophisticatis, magnis imaginibus et notionibus valde transcendentibus, narrationem poeticam ac praecipue novam in productos classisticas vertere, et laudabilem intentionem non puto.
Don Quixote, fons est ex quo recens nova manat. Sed est etiam manifesta exponens id quod auctor vel criticus nunquam facere debet, secundum quod reprobant propositiones, quia conceptus claritatem non attingunt. Quaelibet alia intentio facultatem ac naturam creationis litterariae limitat, quae ad imaginationem et veramque excitandam intendit, quae affectiones retegit, quae in verborum ubertatem influere possunt. Si litterae non sunt nec solum de illustribus sententiis deducendis, aliud aliquid agamus.
Alioqui, mea sententia est. Sed iam pone, dolor sit quae me hodie adfert, elucidandum quid pro me sint...
3 libros commendatos a Miguel de Cervantes
Inicio Quixote
Prima via nove. Iter vitae. Adventus eorumque impressiones subiectivae in Don Quixote et Sancho Panza tamquam internazatio illarum parvarum magnarum et cotidianarum philosophiarum.
Furor ut paradoxum sensum vivendi sub sola ratione, cognitio idiosyncrasiae totius regionis, summa synthesis totius populi (sic, proverbio ponitur). Statuta curiose evadit iucunditas, dynamica, satirica, motus novus. In meo libro Brachia crucis meaePono in voce characteris: «Tantum Don Quixote aliquid lucis reddidit ut videamus nos delirare imaginantes nos in phantasiis vivere».
Ut a persona dictum est, sed certe meum facio. Conscientia casus qui vivus eget epico, percontatio promissi, satisfacientis horizontis, vitae nostrae transcendentalis.
Plusquam aliquid supplendum solum verum fatum quod nos manet, prosaicum lucis exitum in solo lecto, ad optimum. Solus eluvior est retrorsum saltus, quem lingua significat, id est necessaria exercitatio in historia optima nova frui posse, parvo vectigal quo te ad phantasiae loca semel consueta perducit numquam somniasse.
Exemplar novellae
Miguel de Cervantes inspiciebat litterarium Italicum avant-garde momento ut viam inveniendi narrandi sibi valde venustam fuisse: brevis narratio. Itaque XII fabulae quae hoc volumen faciunt natae sunt.
Cervantes Italici brevem novam suam fecerunt et detexerunt orbem in quo varias rationes historicae Hispanicae referrent, de characteribus qui inter nostalgicos et sperabiles Hispaniam vagabantur, ubi omnium generum strophae in omnibus locis prolificabantur.
Narratio maximam facultatem habet cum quadam morali claudendi, eoque sensu multae fabulae hic collectae ad intentionem moralem conferunt. Rinconete et Cortadillo seu iuvenes perditi in societate iniqua (an casuistria sonat tibi nota?) Colloquium canum, mo- strum interdum et satyricum apud alios, cum propria voluntate personalizationis, in cuius transmutatione conscientia-. Intentio elevatio semper residet .
Denique opusculum ex parvis quixoticis fabulis eodem studio quo magnarum novellarum novarum fruuntur.
Persidis et Sigismundae opera
Sicut Don Quixote iter fuit ad insaniam, per varias antiquae Hispaniae occasus, nova haec fabula Cervantes exhibet iter mythologicum, plenum symbolis, epicis et exaltatione humani, ut capax iustitia, amor venereus. et specimina honesta (ferax comparatio cum aspectibus profundis realibus Don Quixote, qui post tergum equitis in tristi figura derisorie adstitit).
Persiles et Sigismunda pro vita sua fugiunt a maligno principe Norvegia Magsimino. Principes quoque coronantur, eorumque conditio eos Romam movet, ubi raptam fortunam recuperare conantur.
Casus casus in hoc casu fugat per vias pulverulentas quas Don Quixote et Sancho Panza ambulaverunt.
