Libri III ex optimis libris Mario Vargas Llosa

Mario Vargas Llosa Genius scribendi est qui numquam aliquem indifferens relinquit, tum in munere scriptoris, tum in socialibus intervenientibus et in manifestationibus politicis. Strictly literary Olympum de litteris Latinis manet te proximus Gabriel Garcia MárquezIn utroque latere Cervantes.

Sed in vita, indoles magni operis obumbrabit. Et quod in re ipsa situm et claram doetrinam habere expedit, sicut accidit prize Nobel Literature in MMXVII. Quid accidit quod hodie sine tepore demonstrans renuntiationes inimicitias, insecutiones aliasque ineptias declarans. Praecipua res est consentaneum et hoc modo procedere videtur Don Marius.

Hac libera sententia, si litterario haeremus, verisimile non erit magni Auctoris Peruviani detegere, sed fortasse praecipua studia mea iuvare possunt lectiones, quibus intret. bibliography of Mario Vargas Llosa.

Top 3 conscripserit optime commendatum Mario Vargas Llosa

Adprobata sunt dicta puella malum

El amor itinerante, como recurso entre escenas, como reposo y entretiempo. El amor como visado para cada nuevo viaje. Con el remordimiento de perderlo un poco a cada nuevo destino, con la esperanza de recuperarlo con más brío hacia nuevas singladuras. Porque cuando uno aspira a metas vitales, el amor casi nunca acompaña hasta el final. Porque la entrega y abnegación lo desgastan en su esencia más primaria. ¿Y quién renuncia a qué para que todo pudiera seguir adelante en transitar paralelo?

Ricardo ve cumplido, a una edad muy temprana, el sueño de vivir en París. Pero el reencuentro con un amor de adolescencia lo cambiará todo. La joven, inconformista, aventurera, pragmática e inquieta, lo arrastrará fuera del pequeño mundo de sus ambiciones.

Testigos de épocas convulsas y florecientes en ciudades como Londres, París, Tokio o Madrid, ambos personajes verán sus vidas entrelazarse sin llegar a coincidir del todo. Esta danza de encuentros y desencuentros hará crecer la intensidad del relato página a página hasta propiciar una verdadera fusión del lector con el universo emocional de los protagonistas. Pasión y distancia, azar y destino, dolor y disfrute… ¿Cuál es el verdadero rostro del amor?

Septem diebus convivium praeparari in capra

Mario Vargas Llosa suam amplam scientiam rerum socialium et politicarum totius Americae Latinae in multis libris suis demonstrat. Sed fortasse hoc maxime opus est felicissimum in eo genere mixtionis inter criticam politicam (vel saltem pessimam regiminum) et speciem socialem.

Apud La Fiesta del Chivo duplicem reditus vidimus. Dum Urania patrem suum in Santo Domingo visitat, ad 1961 revertimur, cum caput Dominicanum adhuc Ciudad Trujillo appellatur. Ibi homo qui non sudat, ter miliones hominum tyrannidis facit nesciens Machiavellum transitum ad democratiam miscendam esse.

Vargas Llosa, classica contemporanea, finem aetatis dans vocem, inter alias figuras historicas recenset, impeccabilem et implacabilem Generalem Trujillo, cognomento El Chivo, et placidum ac doctum Dr. Balaguer (praesidem aeternum Reipublicae Dominicanae).

Haec universalis Peruvianus vicissitudine et subtilitate difficilis pulsus ostendit politicam constare posse viam per cadavera et innocens ens ingratum donum fieri posse.

Pantaleon et visitatores

Satira est mundus, et cum autor Vargas Llosa ad tragoediam nostri temporis sumit, effectus est laniena, hilares labor. Sed nova etiam perturbatio est miseriarum nostrarum transcendentia ut essentialis humanorum significatio. Adversus hanc narrationem vitae, quae ex moribus adhuc quixoticis hodie sunt, solum superest ut candorem abalienandi, delectationis inveniendi ab affectuum alienatione admittat.

Pantaleón Pantoja, capitaneus exercitus nuper promotus, missionem accipit, ut prostitutio servitii in armis militum Peruvianis in absolutissimo secreto militari recipiat. Observator severi officii ad Iquitum in medio silvestre se contulit, ut munus suum expleret, cui tanta pertinacia se praebuit, ut calces ipse in discrimen extremum moverat.

Conceperunt et convenerunt cum peritia domini; Et ingressus Pantaleon visitors vertit in opere narrando Mario Vargas Llosa. Socialis realismus, qui in primis operibus inest, praecise dosis dat sensus humoris, satirae et ironiae, quae sine mensura incrementi sui universitatis litterariae ditant.

Alios libros commendatos a Mario Vargas Llosa…

Lituma in Andis

Mario Vargas Llosa occurrit, vel saltem in opere suo gratias Planetae praemium consecutus est quod anno 1993 huic nove consideratum est.

Lituma primas huius libri est, exercitus Peruvianus corporalis cum munere tuendae multitudinis quae minitatur in limite terroristarum lucidi. Experientiae dramaticae, tactus exsistentialis, dominium in descriptione missionum generalium et personalium, verum magisterium...

In castris fodiendis in montibus Peruviae, Promontorii Litumae et eius vicarii Tomás in ambitu barbaro et hostili, assidue a Maoist clandestinos Splendensi Path minas degunt, et obluctantes incertis mysteriis, quae ea frequentant, ut quaedam abitus. inexplicabilis; exstat etiam intimum horum characterum historia, praesertim veteris amoris Tomás, quae in forma narrationum interpositarum narratur tamquam punctum memoriae ad drama collectivum.

Mythicus narrationis halitus, in quo multae aliae energiae silhouettes speculantur, extraordinariam vitam exspirat in res, quae modo crudeli et exquisito observantur.

Silentio voveo

Maximae fabulatores vigent cum ad nos venit ad narrationes contextuas aliquo tempore. Ita efficiunt ut oblivioni tradantur notae qui circumstantias superant ut heroes salvos fiant...

Toño Azpilcueta dies suos inter opera sua in schola, familia et magna passione agit, musicam Creole, quam ab adulescentia indagat. Una dies invitatio vitam mutat. Invitatio ad audiendum citharae ignotae, Lalo Molfino, ingenium nemo multum scit sed magnum ingenium, omnes eius intuitus confirmare videtur: altus amor, quem sentit erga Waltzios Peruviani, nautas, polkas et huainos unam rationem habet. ultra voluptatem audiendi eos (vel saltantes eos).

Fortassis id accidit quod Musica Creole re vera non solum notam totius regionis ac expressionem ipsius Peruviani habitus huachaferiae ("maximum adiumentum ad culturam universalem Peru", secundum Toño Azpilcueta), sed aliquid multum maius: elementum capax ad socialem revolutionem provocandam, praeiudicia et obstacula stirpium eversio ad totam patriam fraterno et mestizo amplexu uniendi. In regione quadam vi Sendero Luminoso fracta et vastata, musica esse potuit quae admonet omnes illos qui societatem constituunt ut, prae ceteris, fratres sint et populares. Et in hoc, fieri potest ut virtus citharae Lalo Molfino multum ad rem pertineat.

Toño Azpilcueta plura de Molfino investigare statuit, peregrinationis suae locum originis, huic fallaces characteri occurrere, discere de historia, familia et rebus amantibus, quomodo factus est tam egregius citharae. Librum quoque scribere intendit ubi historiam musicam Creole indicare potest atque eam enucleare quam inventionem huius extraordinarii musici in animo suo inoculatam esse. Ficta et tentamenta sic docte intermixta sunt in hac fabula in qua Praemium Nobel Praemium Peruvianum victor redit ad subiectum quod eum per annos: utopiae obsidebat. Hoc est quod Toño Azpilcueta tandem prosequitur: utopia generandi, per artem, ideam regionis.

tempora difficilia

The thing about the fakes news (re that we already saw in hoc recens libri de David alandete) est fluxus qui e longinquo actu venit. Etsi antea, mendacia sui serviendi pressius creata sunt in sphaeris politicis per intelligentias institutionum et alia officia acti in velum ferreum.

Bene novit a Mario Vargas Llosa Quod novum hybridum inter chronicon et intrahistorium facit, ut tandem maximo suco rerum actarum fruatur. Guatimalam iteramus anno 1954. Terram, quae ultimos dies illius revolutionis per decennium constitutae vivit, democratiam saltem sumpsit. ad ilium locum.

At in durissimis annis bellum frigidum, nihil diu durare potuit in America Media et Meridionali, in qua Foederatae Americae coniurationis obsessiones semper firmaverunt.

Cum Yankees rectae culpae Hispaniae assumere potuissent in mersa pugnae Cenomannicae quae bellum Cubae inter duas regiones emitteret, facilius est speculari veritatem de coniurationibus quibus Vargas Llosa hanc fabulam inducit. attrahenti aequilibrium inter eventus reales, declarationes et actiones declarantes ingenia poetica.

Ultimo, erat Carlos Castello Armas qui res res executus est. Sed sine dubio gratulatio fuit Civitatum Foederatarum, quae actionem ad tollendas tentationes communisticae potestatis in area benedixit.

Post haec unusquisque fructum suum metet. Civitatibus Foederatis Americae reditus fructuosos obtineret dum Castello Armas qualemcumque seditionem sedavit, aequitate patriae metiendae. Quanquam verum est, quod non diuturna potestate duravit, quia post triennium percussus finivit.

Ita Guatimala scena phrenetica est omnium rerum novarum quae Vargas Llosa indicare nobis vult ex multis angulis et fragmentis vitarum quae ultimum musivum constituunt. Characteribus semper in extremis superesset, votis populi confusi cum doctrinis, calumniis et conflictationibus assiduis.

Magna res nova de duris diebus vexatissimis Guatimalensibus egit, imprimis de observantia et potestate CIA in patria et per extensionem in vitas tot Guatimalensis.

Colloquium apud Princeton

Auctoris huius fabulas excutere volui. Sed veritas numquam nocet scriptoris vitam cognoscere eiusque interpretationem litterarum quasi aliquid plusquam simplex vehiculum locutionis.

Verum est quod litterae mihi sunt omnia, quae te excipit aut colit, quod scientiam tibi praebet aut adiuvat ut fugias. Itaque valde dissentio a litterarum visione elitist quam Vargas Llosa erigit. Sed hic liber nobis generalem suam cogitationem praebet de scribendi professione (semper iucunda cum ingenio collata) et nos imbuit sua ratione videndi mundum et philosophiam hodiernam, quae matus est scriptor.

Tres prospectus complementarii in hoc libro conveniunt: scilicet auctoris, qui creatrix eius fabularum processum ostendit; Rubén Gallo, qui varias significationes enucleat quas opera Vargas Llosae tempore diffusionis et studiosorum sumunt, qui cogitationibus et quaestionibus decies centena millia legentium Vargas Llosa vocitant.

Colloquium apud Princeton unica occasio est ut in litterarum genere et rerum magistris frequentet, quae ab uno ex probatissimis et probatissimis scriptoribus in mundo edocti sunt.