3 optimorum librorum Manuelis Gutiérrez Aragon

Nam qui intellegunt nos certe aliquid in hoc mundo pingere, vitam solere urere vetat. ET Gutierrez Aragonia obsequitur inscrutabili dictato quod transitum in cyclis dirigunt sicut mutationis particeps in choreis. Aliquid simile quod Woody Allen quod etiam plura in libris operculis seu in concentu reperimus, quam post scenas.

Aquí traemos a Gutiérrez Aragón como el escritor que hoy es, un narrador que atesora su media docena de novelas que, pese a todo, no renuncian a sus inspiraciones naturales a lo cinematográfico, a ese otro mundo al que Manuel perteneció en otra vida anterior. Por momentos nos apabulla con una escenografía donde parece que todo puede ocurrir; en otros instantes parece como si habitáramos uno de esos instantes que apuntan a la inmortalidad en un solo gesto.

La cuestión es que en el universo creativo de Gutiérrez Aragón las tramas van picoteando de un realismo desnudo, sin artificios, de escenarios cercanos y hasta domésticos. Pero es así quizás para sentir aún más fuerte el vértigo cuando acabamos proyectados hacia lo onírico. Porque también llegamos a esos espacios multidimensionales que encajan perfectamente en lo pequeño, en los intersticios de la vida, como pegamento que aferra el día a día de sus personajes.

¿Quién no ha habitado sueños al despertar? Más aún cuando los sueños se han aferrado a nuestra consciencia hasta más allá del ring del despertador, como queriendo asaltar nuestro mundo siempre subjetivo. Eso es un poco lo que se desprende de las novelas de Gutiérrez Aragón, una calidez del extrañamiento, una sintonía en frecuencias inesperadas para escuchar y descifrar longitudes de ondas tan ciertas como insospechadas.

Top 3 fabulas commendat Manuel Gutiérrez Aragon

Vita ante iter

Cuando alguien abandona aquello en lo que se ha entregado con pasión y notable éxito es porque se dispone a emprender algo que lo llama con inusitada intensidad. Esta primera novela de Gutiérrez Aragón tiene un punto de big bang creativo, de explosión y re-comienzo de todo. Por descontado que la realidad tiene aspectos cinematográficos, incluso en sus peores escenas. Esta novela recoge episodios que nunca debieron ocurrir y consigue una extraña catarsis entre realidad y ficción. Como si la ficción pudiera devorar las peores realidades, reconvirtiéndolas en algo muy distinto…

Duo peregrini tramen ex omnibus stationibus occurrentes simul ad plura loca pergit, tramen quod nec nascitur nec moritur, circulari post annos officialis officiale inauguratus est. Nullam habet titulum seu terminalem stationem. Annus 2024 est, et duo milia carriculorum metallicum serpentem huius immensae rei formant. Iter inter Bagdad et Lisbon longum est.

El tren principal nunca se detiene para recoger o descargar usuarios, sino que un satélite, que se coloca a su costado, en una vía adyacente, aumenta la velocidad hasta alcanzarlo. Los pasajeros se trasvasan al enorme convoy y viceversa. Y de un país a otro, Martín, el de la voz profunda, y Ángel, el de la cara morena, esos dos extraños que al comienzo desviaban las miradas, se convierten en interlocutores, y saborean el vino de cada región que atraviesan.

Vina Dacica pauca vitreis carnosa, dein ex Danubio regione, levi alba ex Foroiuliensibus, et alia Rhodano sequuntur. Et spiritus et insolentia celeritatis quae clocks linguas excutit, et fabulae in hoc itinere cum inopinato destinatione coniunguntur, in hac orientali fabula, et aspere coaetaneus, qui Europam in proximum, de proximis praeteritis transit. .

Ambo ex Hispania. Martin rem amantem cum muliere Africae septentrionali in montibus septentrionalibus habuit. Vita et Historia eos separavit, sed puellae oculi, profundi et nigri, alicunde adhuc vindicant. Angelus, alter viator, se cum globo extremistis permixtum invenit. Viginti anni elapsi sunt, sed videtur sicut buddy Tunisian adhuc in motu est et minatur mercedem veteris beneficii.

Metus, dolor, memoria, item illusio, iter conscendit. Quia hi peregrini in tramine perfectis criminibus non conveniunt - fortasse quia imperfecta crimina iam facta sunt - et iter est fabula, et fabula est iter. Quamquam, in infinitum traminis finita, parallelae vitae suae finem faciunt transitus, et evocatio porci saginationis propugnatoris, revelationes amatoriae patris athletae sexualis, vel morbi surrealis compositus inter extremistis islamicis, nobis ostende. ante Idus Martias vita erat quod iter.

Vita ante iter

Oculus caelorum

Vel oculum directoris, si characteres in pellicula aspicere possent invenire qui eas in tali vel tali puncto collocant ut sententiam suam dimittant. Ista oratio minuta gloria potest dare. Vita cinematographica est ut quisque, inter tot spectatores, manus

In corde huius novae feminae sunt quattuor (Margarita, mater formosissima, Valen, eius filia natu maior; Bel, filia media perplexae et parvae Clarae) quarum vita tam pecuniariis rationibus quam scelerum inferendi ratione implicata videtur. . sensualitas. In imagine photographica quattuor potes videre umbram eius qui accepit, pater qui vagos vivos vendere exquisita glaciei crepitu meruit, et de quo nihil auditum est, cum post scenicos aes alienum persecutionem fugisset, Iidem. quod quatuor mulieres cogunt domum suam excedere et in quadam casula in montibus habitare eunt.

Suo tam proprio stilo Manuel Gutiérrez Aragon familiare universum trahit in equo realitatis et magicis, cui praeest sphaera radar, ut e vertice montis motus quattuor feminarum tamquam oculi validi contemplatur; qui titulum huic noui tribuit. Una facta ad Alani Parsons carmen ("Ego sum oculus in caelo, aspicio ad te...") est prima eorum quae in eo libro multa continentur, quaedam opera ab ipso auctore (he. Ludi Pelayo narrator interdum apparet, cui iam occurrit Cum frigus ad cor et quod hic agit ut Valentis amator, aliique in narrationis forma quod mille et una noctes qua nummorum Forbes, Liz Taylor, praeses Franco Chirac seu princeps Mauritania.

Et cum his multiplicibus indiciis, etiam offa, vocibus, registris ac suggestionibus, quae sapienter miscentur brevi et agilitate nova, quorum actio proficit a magisterio linguae et ingenio et ingenio humanitatis.

Oculus caelorum

Filming

Umbram eius omnino effugere numquam potes. Quia semper nos exspectat. Manuel Gutiérrez Aragonum fabricator se in hac fabula manifestat cum umbra eius ad pedes iterum affixa est. Cinema metaliterature fit, quod praeteritum in renovetur ita ut res novae vitae sine columella et characteribus scriptionis eas exerceant. Eos dies in cinematographico ipsius vitae hodie adductos revisemus.

A puero cinematographico adulescens parat primum cinematographicum suum Matriti ubi Berlanga germen emittere parat carnifex et Grimau ad mortem damnatus est. Suspicio et comminatio regnant in urbe. Puer cinematographicus iuvenis parat primam pelliculam Matriti in qua Berlanga propagines eius emittere parat carnifex; cum in rerum natura Grimau morti fuerit damnatus.

In brevi spatio sex dierum ac noctium eventus inter se coniunguntur: amor et cordis primas Pelayo Pelayo cum amica sua Laura, disputationes cum clarissimo operante Midas Merlini, congressus cum diurnario qui nuntiat ei nuntium conservandi. vita hominis damnati, visitationes ad institutum, ubi Berlanga est filming, ambulat cum improbo actori Juan Luis Mañara, descensus ad infernum in theatro cinematographico cum continuis sessionibus, humore et anxietate .. .

Narratur in perfida metropolis haeredis Bohemiae et quae iam incohata est progressus. Haec omnia, dum iuvenis cinematographicus obsessive scriptionem suam perficere conatur, ad proximum principium cinematographici emittit. Gutiérrez Aragoniae nova mundum absolute realem describit, qui tamen e cinematographico mysterio provenisse videtur. Filming est subtilis, tenebrarum speculatio, quae geometrica subtilitate explicat, nos ad narratorem substantialem, facilem liberum et magnificum reddens.

Filming
rate post

Deja un comentario

Et hoc site utitur ad redigendum Akismet spamma annotatum est. Disce quomodo data sunt processionaliter Tibi interdum commentarios.