Una e maximis virtutibus novae est quod, in sua evolutione, patefactum est ad multitudinem possibilitatum, quae nunc se praebet ut ingens genus litterarium capax omnium intentionum et motivarum recipiendi.
Hanc notionem affero ex notione Iris Murdoch qui suo modo formationem narrationis classicae conciliat cum finali voluntate inter exsistentialem (devotionem erga Sartre Hoc testatur) criticum et tactum ad popularem, qui singularem ollam liquefactionem ex supremis cogitationis ad communes notas transferendas procurat, qui tandem magnos heroum suarum tragicarum particularium efficiunt.
In fine, id est de philosopho, conversus relator. Optime fieri potest ut prospectum animae colendae transmittat cuilibet quaerenti fundamenta quae moralitatem humanam constituunt in turbidis aquis contradictionis humanae. Reprehensio, profundissima meditatio et etiam humor necessario nascuntur ex hoc intellectu contradictoriae naturae vivendi.
Finis ultimus cuiuslibet philosophorum est sapientia, provisio manna, cum qua solitudinem vagari cum aliquo casu superstite est. Libri Murdoch afferunt illam cotidianam sapientiamphilosophiam moralem intendere ad id quod nihil aliud agit quam quae recognoscant hominem esse pleniorem hominem vel merum puppam.
Sed insto ut de fabulato loquimur. Et ut sic, auctor Hibernicus fabulam proponens, ut uno vel alio modo legi possit, sub uniuscuiusque imaginatione, tandem novam vitam characterum concludens lectori, qui cum intimis manere potest, vel; ut minimum, cum inertia primarii officii, speculum illud in quo ad inven- tionem mundi extenuandam.
Top 3 Commendatur Libri ab Iris Murdoch
Sub rete
Iris Murdoch decrevit tempus suum scribendi novam ultra XXX annos pervenisse, postquam Sartre cogitationem in profuso commentario in speciali de moribus et currenti gutting incepit.
Et, ut saepe accidit in multis aliis occasionibus in quibus primarius irrupit, haec nova quae lucem diei anno 1954 vidit, multis annis post pluris fuit. Narratio centra in scriptore Jake Donaghue, Guidone e vita evicto et procul ab eius eventu somniavit, elementum singulare in quo tota fabula versatur, qui singulis suis notis utitur ut in historicas notiones politicas quas mundum fecerunt introspicere quid est.
Amor exsistentialis sustentatio insidiarum, fabula lucis et umbrae quae Jake, Annam et Hugo ponit in vertices relationis impossibilis. Nodus circa Jake inquisitio identitatis suae ut scriptoris promovetur, qui eum impellit inter specimen perfecti libri, qui summa cogitatione summae summae potest compendiari, et optimae cognitionis publicae notionis tamquam finis unici.
Silentium, liber Jake, prospectus fit futurae notarum eius, cuius viae adversus fata et provocationes movent inter propositas morales et intellectuales confusiones, tandem prospiciens in limitationes humanas, quibus incertissimos pontes intellectus nostri conamur aedificare. et modus communicandi.
mare, the sea
Maxime consideratum opus scriptoris Hibernici. Iterum mentem Creatoris cum literis minusculis, humanae causa commenti dicatam, tanquam speculum ingredimur, in quo in luce cognitionis limitatae et platonicae conditionem nostram reflectimus.
Charles Arrowby notus est unus ex maximis labris in historia post Shakespeare. Carolus, ex summa sui ego animi notione persuasus, vitam ac tempus temperare se posse videtur. Vetus amor Caroli iam apparet in adulta illa sui operis conditoris reducti.
Nec multum refert tempus praeteritum cogitare, quod amor, qui exspiravit, adhuc suum esse. Maria appellata est ille amor et ipsa erit illa quae exsistentiam veteris fabulae in diebus griseo qui in lucido senectutis suae apparent. Forsitan Carolus Mariam non tam amat ac si cuperet tempus illud in limbo imperfecti amoris vixisse, tanquam foramen quod permitteret redire ad iuventutem suam.
Omnia potest, ingenio, auctor fabularum. Maria tandem a Carolo abducta est... tum demum est quixotica insaniae certitudo apud Carolum maxima cum gravitate destitutionis existentiae. Nihil ex praeterito salvabile, ne illi quidem.
Brunonis somnium
Omnino inaestimabilis aetas advenit, qua praeterita violenter plicat unum, etiam spiritum auferens. Fieri potest in 90s vel multo ante. Solummodo ad XC annos Brunonis re vera detractio ingenue inevitabilis est.
Brunonis lectus est mundus eius, cum notione omnino impedimenti ad minimam actionem vitae incogitabilis faciendam. Cogitare de libro in quo character immobilis in lecto iacet, meminisse Gregorio Samsa momenta antequam suae metamorphosis litterariae succumbant.
Re quidem vera Bruno quasi araneus iam fere est. Haec insecta semper amavit quae simul patientiam horarum exspectantium victimam submittunt, dum in novae telae fabricam insiliunt. Bruno est aranea, in cuius telae multae novae notae ibi transeuntes reperimus, haerentes veluti globi vel violenti compagis praevaricatores.
Retis humanarum necessitudinum sicut Brunonis finem scribebat intensam fabulam de qua amore, odio et quibusvis aliis affectibus quae in vita sua sentire possunt.
