Libri III ex optimis libris Fernando Pessoa

Poetae quidam magni etiam ut prosae scriptores transcendentes finierunt, cum certissimum illud lyrici quod formam ad imum exornat per imagines et symbola ab aliis musis Calliope et Erato allata. Genios veros dico ex diversis temporibus, creatores sicut Becker aut closest Mario benedetti quod disparibus temporibus prospiciens, humanissimi itineris per tempora illam splendorem contulit. Et in omnibus his etiam valde lucet Fernando Pessoa.

Non ero qui sua poetica dona subjective dijudicabit, quod non valde sum cupidus hujus artis expressae. Sed scio quomodo Pessoae incursiones in novum seu genus epistolarium, spatia narrandi, in quibus exploravit et egit cum illis heteronymis notis, quae opus suum ut unum ex singularissimis in saeculo XX litterarum mundi notaverunt.

Alterum universale literarum dum umbram Lusitani; SaramagoValde longum est, verum est quod dispar litterati operis notio eas in spatiis complementariis collocat, ubi neutra ad maiorem Lusitanorum literarum gloriam concluditur.

Top III libros commendatos a Fernando Pessoa

Liber inquietudinis

Fortasse ultima intentio Pessoae fuit deliberate hunc librum non absolvere. Quod incohavit evulgatio sporadicis, ubi iam coepit agere inter heteronymum et orthonymum consequentem (ludum, quod identitates inter fictionem et realitatem coalescere possent), paulatim materiata in opere suo sensu largissimo.

Pessoa huic narrationi decenniis se incubuit, inter res et fictionem movens et in sublimibus cogitationis nuatibus abundans, ars scribendi, necessitates responsa inveniendi sine renuntiatione illius humoris, qui exsistentiam ex ultimae sortis assumptione alloquitur.

Plus quam novum, est frustum, vita pario narrantis et speculum phantasiae, ex quo efficit veras notas, qui tandem reperiuntur ut divitiae hominis cum omnibus permiscendae capaces.

Sine scitu si editiones plene compleverunt observata chronologicis rerum scriptorum, publicatio eius omnibus, qui litteras amant, artem vitae et cogitationis creandi necessariam esse oportet.

Amor litterarum

Genus epistolaris potius est auxilium narrationis auctoribus illis qui vastum spectrum communicationis humanae reflectunt. Litterarum adventus et gressus, silentia, exspectatio...

Omnia tandem componunt insidias quae magis quam umquam ad nostram rem attingit eamque magica scribendi spargit tamquam placido alveo dialogi. Correspondentia, ubi verba proveniunt ex puteo animae sub ordine scriptorum postulato. Et in eo libra, Pessoa magister est capax offerendi nobis claves ad rationem amoris vel odii vel ad naturalizationem rationis, consuetudinis et morum.

Liber essentialis etiam ad illud subiectivitas auctoris attingit, mens plene studiosa causa litterarum tamquam modus vivendi insignitus. Aliquando, ut videtur, litteras ad Ophelia Queiroz scriptas esse a Pessoa cupidus est renovare dilectum suum de affectibus et experientiis.

Alias ​​videtur Pessoa se in cute heteronymi se ingerere, ut grave onus emittat Pessoa continuum, auctor lucidus sua sapientia et lucidus obsessus.

Anarchist argentarius

In ipso huius tituli paradoxo iam animo detexisti machinationes capitalismi sociales, politicas et oeconomicas explicandi. Sed non est opusculum sociale, neque dissertatio oeconomicorum.

Quaestiones personales adeuntur, ex perceptione mundi donati ad liberalismum eiusque consectaria. Liberalismus in se euphemismus est, in quo magnae difficultates sub patina sepeliuntur et excusatio libertatis, quae plenam exitum cupiditatibus humanis, bonis vel malis, licitis vel abominandis praebet.

Cum humore satirico, Pessoa bonam recensionem tribuit interdum praescius esse et demum hunc librum perutile repercussum reddit.