In uno ex optimis libris; Elsa flumine punset iudicium ad felicitatem movet ex titulo qui multum aenigmatum in via ad illum gradum maximi satisfactionis iam revelat; beatitudo vestra via. Nulla felicitas potest esse sine acceptione eorum quae sunt supra id quod habes vel quod non habes.
Et hoc vere neuralgic notio est quae totum opus Elsae circumvenit. Librorum forma, plusquam blatanter auto-auxilium. Ideae magis quam invictissimis praedicatis.
Philosophus vocatione et disciplina, necnon iracundus et exercitatus in musicis ut in clavichordo, Elsa tradit affectum moderationis, patientiae apud se, qui his diebus cito pro omnibus responsa quaerit.
Eius libri gemmae sunt parvae cottidianae sententiae, philosophia mundanae, probabiliter maxime transcendens philosophias in stricte personales.
3 libros commendatos ab Elsa Punset
Motus circi ad boaters
Imago plane clara est, quasi levis aphorismus, qui te invitat ad legendum quaerendum ambitum illum interiorem, qui incedit cum septentrione paulum depressus in omnibus nobis. Solet credere, magis credendum est, quod intelligentia nostra, ratio nostra ostendit nobis mundi veritatem.
Id quod vere fit, adfectus dissimulamus. Hoc testimonio, incipiens a lectione libri huius inventio magna esse potest. Primus liber Elsa est, opinor, optimus. Prospectum mundi delineare possumus, eam compilare ac tandem exponere in bono libro, qui semper necessario primus erit.
Summarium: In insitis nostrae esse non cogitamus; doleo. Passiones efficimur. Saeculis satagimus eos domare, cohibere in ordine ac reprimentibus rationibus vitae. Adversus dictas res una bene abdicare vel rebellare.
Nunc in mundo vivimus, qui nos tentationibus multisque iudiciis obruit ac soli sumus decernendi, sine claris indiciis, qui sumus et quare vivimus et pugnamus. Haec nova libertas postulat ambitum acquisitionem, id est artes et instrumenta quae nos per inaestimabiles vitae nostrae vias per inaestimabiles animi vias navigare sinunt.
Hic liber varios gradus motus et socialis maturationis hominis comprehendit, non solum quoad singulos, sed etiam quoad homines qui ambitum nostrum constituunt: parentes, filii, socii, collegae, amici.
Saeculo vicesimo intrantes motus, ob fores neuroscientiam apertas, enucleari, comprehendi et etiam tractari possunt: ​​clavis sunt centri nostri nervi, sive cerebri, animae, conscientiae sive liberi arbitrii. Se nosse nos sinit fontes nostrae felicitatis, irae ac doloris detegere, ut concorditer et plene nobiscum et cum aliis vivamus.
A universum sacco dorsuali
Hoc titulo typicam patris sui Eduardus PunsetElsa in illam inexhaustam affectuum campum incidit eiusque praecipuam meditationem, communicationem cum aliis, commercium cum ambitu, commensurationem inter ea quae sentimus et quae exprimimus.
Summarium: Quousque tandem amplecti debet? Quid opus est flere? Quid facere possumus fortunam nostram mutare? Num in amore cadit propositum? Et cur tam inevitabilis est dolor? Quomodo timere discimus? Ab qua aetate mendacem incipimus? Quid invidemus? Quot amici nobis opus est ut beati sint? Potest nos vitare questus indebite confirmatum? Cur homo plus curat quam femina, si currum suum impingitur? Et, ultra mille miraculi diets, sunt motus dolis amittere pondus?
Elsa Punset his et multis aliis quaestionibus, transcendentibus et quotidianis respondet, in hoc libro, tamquam "parvus dux variarum viarum", quae per geographiam humanarum affectionum iter faciunt eo consilio, ut facilius comprehendamus ea quae nos circumdant; recognoscimus necessitudinum nostrae cum aliis momentum, multo magis quod nos coniungit quam quod separat, efficaces modi communicandi, necessitudinem corporis et animi administrandi, augendae laetitiae fluxum, quem continemus, nosmet ipsos componamus. fines et fines nostros assequi ac consequi et adiuvando cerebrum humanum contra suam inclinationem innatam "ad timidos ac diffidentes salvos".
Quia, ut Elsa Punset notat verbis perspicuis ac simplicibus, vitam nostram et relationes nostras transformare "non egimus quantum cogitamus: dorsualis levis aptat quod nos adiuvat ad intellegendum et administrandum realitatem quae nos circumdabit". Necessaria dirige ad alios intellige et feliciter navigare in universitate passionum.
Felix (felicitas viam tuam)
Finimus ordinem cum recentissimo libro. Rogatio quae in omnes istas influit, tantum ad extremum consequitur sciendi nos ipsos tractare, interpretandi ambitum, posse confirmare ... felicitatem vivere.
Summarium: Patet. Non quod multum felix sit. Quodque historicum verrunt, solum hanc rem confirmat. Num aliae civilitates quae per hanc tellurem minus felices transierunt?
Beatitudo est impressio subiectiva quae perfecte adaptatur ad id quod est. Et prorsus, quod nunc multum est frustrationis, somniorum inaccessibilium, fictivi idolorum, vanarum moralium ac socialium, illusionum quae ad felicitatem materialem spectant.
Etiam nulla alia humanitate, quae per hunc mundum transivit, fortasse infeliciores sumus. Hoc est ubi novus liber Delves: Felix: Felicitas via tua, per Elsa Punset. Non quod me ipsum flagranti de libris auto-auxilium, sed aut hoc esse non puto. Iter est potius ad praeteritum, ad sapientiam illam magis coniunctam in terra et adiunctis singulorum hominum, prospectus valde remotus ab hoc mundo nexus, immediatus ac deformis index.
Scientes quomodo maiores nostri remotissimi felices esse possint mirandum et illustrandum circa confusionem quam movemus. Maximi cuiusque temporis historici exponentes testimonia nobis praebent ad illam inquisitionem felicitatis, semper difficilem, sed non semper ut nunc perversam.
Si permitteres tibi luxuriam in hac ambulatione ambulare, magnas dotes exsorbebis veritatis abstractissimae felicitatis, existendi et vivendi cum aequalibus et natura, spirandi et quaerendi fortunam inter providentiam, qua; ut cum possis paulo liberius esse quam tu probabiliter nunc sunt.
