Adolfo Bioy Casares

In omni creatrix campo semper hos inventores auctores, praesertim ingeniosos ingeniosos, reperire possumus, qui etiam se dedunt causa novandi, quaerendi, nova spatia disponendi et semitas creantis aperiendi. The Argentinensis scriptor Adolfo Bioy Casares Erat unus ex illis spiritibus, qui intelligentia et musis tacti erant, omnes foecundae inquietudine excitati ad tandem cocktail multarum aromatum litteratorum sisterent.

Cum aliquis similis Bioy Casares facultates trahit tam varias quam parodiam, genus detectivum, humor, phantasia vel scientia ficta fere semper circumclusa existentialismi, qui desinit esse tragicomic, nulla certe alia optio est quam ut talium variarum dicendi dominatui dedere ad maiorem saeculi XX gloriam litterarum.

Porque aun en el fantástico o en lo paródico, siempre surge un reflejo real, una intención transformadora que gracias al extrañamiento invita a replantearse todo ideario general o cualquier aspecto asumido con normalidad sobre lo social, lo político y claro está que lo existencial.

Eius nota HYMENAEOS Borges inluminans copiam quadripertitam operum, quae in communione illa inter insitas et exploratorias litteras constringitur cum symbolicis et intellectualibus litteris alterius ingenii Argentini. Narrationes extraordinariae, cum uni e suis collaborationibus appellarent, in phantasticam quasi quandam realem magicam, maiore libertate praeditam, paucioribus fundamentalibus restrictionibus merserunt.

In summa, scriptor qui solus magnum spatium XNUMXth century litterarum Hispanicarum occupat.

Top 3 books by Adolfo Bioy Casares

Somnium heroum

Fantasy, ab auctore tangitur ut Adolfo Bioy Casares, deprimens-to-earth, guy existentialist, profunde in via sua narrandi varias fabulas detectivas vel etiam scientias fictas, hoc specificum opus litterarium cum singulari natura ad medium inter alienationem melancholiam.

Entre los bajos barrios bonaerenses, allá por 1927, los días del carnaval son una festividad a la que se entregan Emilio Gauna y sus amigos, unos jóvenes que, a falta de poder comerse el mundo, devoran la noche acompañándola de alcohol.

La fantasía que circunda a esta novela parece en ocasiones un delirio de tanto exceso alcohólico, pero a su vez se convierte en un potente recuerdo arraigado en inquietante certidumbre. Lo que acabó viendo Emilio Gauna aquellas noches de festejos paganos lo conducirá tres años después en su búsqueda, repitiendo similares patrones, esperando que la magia responda como un dejá vù de lo ciertamente vivido.

Emilio scit suam phantasiam posse eum ducere ad alias optiones, alias vitas, ab hominibus qui prohibent eum ab hoc mundo auferre. Ex altera parte occasiones exspectantium, Claram sibi traditam inveniet. Omne iter transcendens pericula sua secumfert.

Quaevis opinio rem fictam transformari posse ex eoque mundo te trahere tandem potest. Emilio autem pretium solvere vult, etsi specimen tantum in fine fumi screen esse potest.

Quin etiam pericula insunt phantastica illa expugnanda, ut occasio vitae pro arbitrio reficere possit, antequam etiam sciatur quid sit aut non sit verum in illis generibus somniorum, quae videris attingere. ex somnio exeuntes.

Somnium heroum

Periurium nivis

Un relato policíaco en torno al asesinato de la joven Lucía que se convierte en un paradójico cuento del mal. No es que se trate precisamente de la obra más extensa del autor, pero por las particulares circunstancias en las que lo leí, los rescato como una de esas lecturas que sintonizan con un momento especial.

Diurnarius et poeta duo guys conveniunt et quorum praesentiam culpam unius aut alterius demonstrat. Quaerit poeta in illa morte fatalem quandam clausulam imis suis poetis, qui ei dat facultatem fieri creatorem simulque vitae iudicem. Diurnarius qui post eum est, suspicatus post se obscurum eventum diei inveniat.

Lo que se desencadena dese el encuentro de los dos personajes apunta a toda una sociedad a escala reflejada en la Patagonia. Lucía es la hija de un potentado y su muerte supone un antes y un después para la vida en aquel entorno singular. La composición desfragmentada del relato le confiere un aire que apunta a lo extraño, a lo fantástico, incluso…

liber-the-periurium-of-in-nivis

Somnus in sole

Praeclara compositio, quae in se ipsa nova est praeclara quae in venereum cum indicibus humoris, phantasticae cum exsistentiali tactu incidit, humanum per cribrum phantasiae transivit, quae ad motus affectiones transfert, tam perspicue transformativa fundamenta illius subiectivitatis quae vita est. .

Un relojero enamorado, pero enfrascado en sus rutinas, una metáfora del tiempo que nos conduce a todos, inexorablemente a la tarea de recomponer nuestro tiempo. La vida como una suma de sueños que acechan, que invitan a amar, pero que también conducen a los recovecos más extraños de la existencia.

Un fino humor que nos enfrenta a la locura y la lucidez extrema y que, en un entorno de calma chicha narrativa, se adivina como prolegómeno para un final inesperado, desconcertante y literariamente extasiante.

Somnus in sole
5/5 -(7 suffragia) ;

2 comentarios en «Los 3 mejores libros de Adolfo Bioy Casares»

Deja un comentario

Et hoc site utitur ad redigendum Akismet spamma annotatum est. Disce quomodo data sunt processionaliter Tibi interdum commentarios.