Quid est italian scriptor Desy Icardi metaliterature est. Eius insidiae impressio rei litterariae et artificium scribendi in rebus paene magicis circumvenit. Aliquid, quod solum explicari potest, ex variis planis quae adminiculantur, finaliter complent, notionem rei quid significat enarrare quaelibet res humana.
Quia in dialogo responsionem reperit dum in scribendo dialogus differtur, differtur in aliam mentem ex signis, quae sunt litterarum, resumit, totus admirabilis sensus qui in imaginatione aperitur velut novus universitas novis coloribus picta.
Commissio igitur Desy non pertinet ad materiam. Puncto viriditatis ac levitatis, quod saepenumero ad pueritiam nos reducit, ad discendum ad legendum, opera eius nos per interstitia ultra summis argumentis perducunt. Litterae ut vita, fere ut anima vel spiritus. Fabulae quae ad nos perveniunt et quae actionem legendi tamquam aliquid transformativam semper iustificant.
Top 3 commendatur conscripserit per Desy Icardi
Puella cum scabo
Quis scribit, mentem vel digitos? Ii sunt qui supremum in claviaturiis saltationem exercent, cum phrenetica sua clausula vel progredi conantur, obstante impedita negotiatione. Digiti scriptoris praesunt automati ad sonum click quod imaginatio exhibet.
In mea nulla tempora habui ire ad acta diurna ut indiciis indicatur inserere. Insanus eram quomodo puella in moderamine computatorii nuntium transcripsit, cigarette inter labra eius cum rhythmo diabolico. Fortasse scribere potuit magnam novam tabulam in 100 pesetas verbi inserendi. Re quidem vera omnia pendent a digitis animosis et sapientibus, quae ad claves aptissima iungenda sunt.
Ab infantia aetate, Dalia ut typist laboravit, saeculo XX pergenti semper cum notario portatili suo, Olivetti MP1. Senex autem mulier ictum patitur quod, etsi non exitialem, partem memoriae eius eclipsat. Memoriae Daliae tamen non evanuerunt, in tactili memoria digiti supersunt, ex quibus nonnisi in contactu cum clavibus Olivetti rubri solvi possunt.
Dalia per notarium suum sic exsistentiam percurrit: amores, dolores ac mille stratagemata quae superstites sunt, praesertim per annos belli, resurrectio praeteritorum, vivificans et admirabilis sui ipsius imaginem restituens. fabula de muliere, quae decenniis difficilibus elidenda est, semper in capite erecto, cum dignitate et facetiarum. Attamen memoria quaedam magni momenti eam fugit, sed Dalia eam reperire statuit per extare casum casum, vel fortasse fatum, per eius semitam sparsisse.
Narratio memoriae amissae inquisitio augetur pagina post paginam sensibus et imaginibus curiosis vindemiis connexis: primas libri memoriam quoque inveniet ex hoc genere extare, quae singulis in locis inopinatis apparent. investigatio quaedam thesaurus imaginarius, inter rem et phantasiam.
Post redolentia librorum, de olfactu et lectione, nova de tactu et scriptura excitando, de itinere recuperandae vitae mulieris vestigia sola memoria digna.
odor librorum
Post mirabilem fabulam Ioannis-Baptistae Grenouille, unguentarii sine odore suo, haec fabula prodit in sensum et insitum odoris incompertum. Memoriae acerrimae sunt odores et quaestio est investigare an aliquid fugiat nos odorum, longe praeter simplices odores.
Turin, 1957. Adelina quattuordecim annos natus est et cum Amalia amitae eius vivit. Inter tabulas scholas, puella ludibrium est ordinis: in ea aetate lectionum meminisse non potest. Magister severus ei nullam moram dat et Luisellam, condiscipulum suum egregie, eam in studio adiuvat.
Si Adelina in schola melius facere coeperit, non amico auxilio, sed extraordinario munere, quo praeditus esse videtur, legendo cum odoratu suo. Hoc talentum tamen minas significat: pater Luisella, notarius in re non plane perspicua implicatus, uti conabitur eam interpretari manuscriptum celeberrimum Voynich, in mundo maxime arcanum codicem.
bibliothecam susurros
Silentium commodissimum est cum bona lectione. Internus dialogus suos maximos et optimos effectus obtinet legendo capax ad excitandam illam necessariam recordationem. Recordatio in qua solitudinis saxa usque ad tempus suspensa sunt, et ante omnia exteriora et interna crepitus...
In extrema Taurinensi, anno lxx, domus est iuxta flumen ubi omnia quam celerrime fiunt: lebetes strepunt in camini, vestigia in corridors, radios stridores, stridores supellex resonant. In hoc tumultu in ambitu cum tota familia eius lxx ac paulo Dora sumus, inter quas eminet eccentricus amita eius.
Quadam tamen die, interrumpatur luctus haec nova sed consolatio temperantia; domus repente tristis fit et tacet et tam cito Dora incipit crepitum audire. Ad hanc gravem atmosphaeram fugiendam, puella refugit locum ubi silentium regnat, non melancholiae manifestatio, sed observantiae et recordationis: bibliotheca. Hic Dora occurret "lector centenarius", perito Ferro, qui totam vitam suam libris dedit et puellam sub eius tutela ponere statuit ut eam ad legendi voluptatem educandam censeat.
