Praemium Nobelianum victorum in ultimis auctorum casibus ad hoc diarium retulisse videtur. Hoc tempore dabimus tibi Gratia Deledda occupatum quaedam rerum ferrum, etiam noxium, in melancholia e vitali distentione emergens intendit. Sententia non est reverti ad loca ubi aliquis laetus fuit in cibum desideriorum desinentium, ex prosaica praesentatione, lyricismi extranei exsistentiae fiendo.
Qui tamen omnia redeunt, vel fato supersunt, exsistentiae recensendae, mortalitatis instar umbrae a vestitu et lachrymis vixerunt. Luctus ultima tragoedia pro Deledda est. Tantum est epici vincendi vel significationis. Talis narrans, cruciatus lucidi, limbo quod attingit in adulto, respondere habet. Locus ille extremus, ex quo flebilis mundi creatio contemplatur, cum symphonia sine ordine et concentu comitatur.
Quod autem paradoxum est de hoc litterarum genere, immo de exsistentia quam auctor tam ruditer inculcando instat auctor, est ut decennium per excellentiam monstret miraculum vitae quamvis omnia. Quia in omni quaestione soluta nobis est ultimum mysterium quod scintillas primum et ultimum pulsationis excipimus. Interea passiones inopinatissimae, quae nos capiunt ex taedio assumptae pro horizonte consequamur.
Top III commendatur Novella a Grazia Deledda
Elias Portolu
Studium nimium in transferendi perceptionem vitae, latius nos attingit ex prospectu primas, qui fere omnia monopolit. Futurum vitale Eliae Portolu colligitur tempore et stadio ad quod recedunt, sicut stragulum, praeteritum et futurum.
Retro in Nuoro post quadriennium in paeninsula detentione, Elias Portolu non amplius eadem est: pallidus et segnis, in ambitus agriculturae unde venit, reintegrare nequit. Illusio cum patre et fratribus in tancas familia redire posse, eadem hora adventus sui evanescit, cum mulieri sibi interdicta occurrit: amica fratris sui.
Bonum consilium quod petit, non satis est impellere ut omnia confiteatur vel in Maria Maddalena desistat, quae eius affectus reciprocum facit. Si ne nuperrime quidem celebratae nuptiae adulterium impedire possunt, Elias cum sola sacerdotii electione relinquitur in carcere, in quo pro peccatis satisfaciat et cupiditatem fugiat. Nihilominus improvisa mors fratris et nativitas illegitimi filii iuvenem perplexe perplexe iterum occursurus. Deledda primas cruciatus interiores intendit, nobis relinquens mirandum si verum suum peccatum non reprimat passionem vel non habeat audaciam ad habenas liberandas.
hedera
Essentia non nisi in passionibus essentialibus, quae in unaquaque anima pugnant. Amor semper debet esse victor in hac dichotoma contentione inter bonum et malum. Sola illa praefata luciditas, conscientia limitum nostri temporis ac corporis nostri, sustinet opinionem illam cladem probabiliorem esse ad rationem boni.
Haec nova de una e maximis argumentis in Grazia Deleddae narratione singulari arte tractat: dissolutio, progressiva declinatio, abitio. Sphaera, quae in Decherchi domo nobis exhibetur, ad decennium situm plurium familiarum nobilium ruris Italiae refertur, quae, novis temporibus accommodare non valens, reliquias diminutae hereditatis frustra et sterilis idiosyncrasies spargit.
In medio hoc contextu melancholico introducimur Annesam, ancillam et adoptivam familiae Decherchi filiam, quae cum ea patietur errata et vitia Pauli, iunioris haeredis, praemature consumpti nec locum in mundo reperire nequeunt. in continua transmutatione. "Hydera" igitur, versibus concinnis et definitis, fabulam de charactere eius interiore conflictu divino munere trahit, quique amorem persequetur in adiunctis vitae difficilis et oppressae.
Mater
Paradigma irrevocabile, sententiae contra naturam a se ipso sumuntur et a quibus futura nos convertent. Sacerdotium eiusque renuntiationes velut aliud ex alio tempore videntur, cum homo sine causa se abnegationis tradidit, defectus ob morales impositiones, quae tamquam perfectae counterpondentiae inter Deum, culpam per se et omnium abnegationem, se tradidit. passionis, ut cuiusvis consilii transcendentis nos decentralizationem.
Gradus furtivus iuvenis parochus, qui domum suam relinquit et angorem matris, qui eum sequitur, spe deceptus est. Hac de causa, homo, qui tandem vocationis suae mendacium agnovit, invehitur. Praeterita, cum omnibus eventibus quae Paulum vinculo cum Agnese ducebant, instat instanter in progressionem illius eventus qui in praesenti electione ponitur: vitam suam sustinens vel ei renuntians nomine habitus cadens.
Paulo a matre impulsus ad se suamque educationem servandam perdite adhaesit simplicibus populi Aar animabus et omnem minimum accipit eventum, quod per triduum tantum in benedictione est, quae eum a cupiditate retinet. In hoc mundo litterarum magisterio, exsistentialis cura matris et filii pro quo totam vitam suam immolavit, cum vehementia Graecae tragoediae odii emergit.
