Similia quaedam sunt in evolutione generis noir Suecica et Hispanica. Quia utrobique est ii, scriptores, qui iucundissimi praesunt fabulis, qui noir gustum percontandi tenent. Mulieres gubernant ut scriptores, item ut protagonistae fabularum. Ex Dolores Redondo o maria Oruña autem pharetrata Camilla Lackberg y Asa autem Larssonut similia exempla praebeant Europae septentrionalis et meridiei.
In casu Caeciliae Ekback ostendit vetustam aetatem ac maturitatem ad novum historicum genus caesorum, magno cum pondere criminalisticae visionis, investigationis ac homicidii in profundum animae praecipitantium.
Propter nebulosum illum occasum, qui nostro mundo in quavis praeterita aetate imminet, aditus Ekback facti sunt machinae velociter deambulatae tensione insuperabili onustae. Fabulas in saeculo XVIII vel usque ad secundum bellum mundanum positas invenimus. Singulis momentis et singulis locis sedulo eligitur ut nos in scenographia Ekback plene iucunda baptizet.
Cecilia Ekback Top III commendatur Novella
Hieme maxima
Lapponiae, 1717. Maija, maritus Paavo et duae filiae, Frederika et Dorotea, ex Finnia in Swedish Lapponiam migraverunt, in finibus Montis Blackåsen. Impotentibus sollicitudinibus ac timores Paavo laborat, ac suum officium ut piscator cedere debuit. Nunc familia in villa habitat.
Frederika et Dorotea unum mane pascunt capellas in summa silva. Ibi reperiunt cadaver hominis. Maija decernet ut paucos ac longe vicinos oppidi huius eventus, qui diei ambulationem abeunt, monere statuet, locus obscurus et desertus qui solum ad vitam venire videtur cum campanae ecclesiae per nivem homines advocant. Ibi est ut etiam antiquissimi illius communitatis hostes se mutuo conveniant ac secludentes relinquant.
Maija singulos incolas in pervestigatione prudenti cognoscet et intelleget, sicut nix terram abscondit, incolae horrenda secreta occultant. Omnes dicunt mortem illius hominis, qui evadit membrum communitatis, nomine Eriksson, solum ob impetum lupum fieri posse. Sed quaenam fera sic secat corpus, tam nitidis ac quaesitis vulneribus?
Historia discipulus
1943 est et neutralitas Sueciae in WWII cogente est. Laura Dahlgren, vir clarissimus iuvenis dextrae manus primarii interpres imperii, harum tensionum conscius est. Cum autem Laurae amicus e collegio Britta deprehensus frigida sanguine occisus sit, Laura occisorem invenire constituit.
Britta ante mortem suam relationem de discrimine in Scandinavia misit ad secretarium ministerii Externi, Jens Regnell. In medio tractandae societatis tenerae cum Hitleris et Nazis, Jens non intellegit cur relationem accepisset. Cum inquisitione interfectoris Britta Lauram ad suum limen ducit, duo quaestionem de veritate exploranda decernunt.
Cum Jens et Laura circumstantiae Brittae mortem circumfusi arcanam evolvere conantur, incipiunt se in interretis mendacii et deceptionis circumfusi, quae coniurationem obscuram et tortuosam ducit, quae prope montem arcanum vocatum Blackåsen evenire videtur. Coniuratio quae viam mutabit non solum se, sed patriam intuentur, ac demum in historia locum habent. Bellum politicum violentum et Sueticum in artrope est. Et mors Britta omnibus clavis videtur.
Noctis tenebris lux solis
Omne animal subiectus est circadian rhythmispositis per horas diei et noctis tenebris. Sed animalia quae habitant in locis proximis polis, ubi effectus solis mediae noctis accidit, sciverunt quomodo huic particulari permanentiae regi stellae accommodarentur. Dicamus animalia hanc ordinationem biologicam dispensare ut in ambitum ingredi possit.
Homo enim non ita simplex est. Assuesce ei, sed pati non possumus Influentiae noxiae in hac hora aprica dose. Audivimus omnes dixisse in terris Scandinavianis affectionem huius "anomaliae" astrali posse causare depressionem et alia psychica inaequalitates.
Ceterum in hac nove historica peculiaris interventus solis iusta excusatio est componendi in Lapponia, quae regio communicata est inter Norvegiam, Suetiam, Finniam et Russiam, quae tam peregrinae quamlibet Europae a centro vel meridie sonat.
In 1855, arcanam noctem sol in Sueciaubi homicidia atrocia a Lappone aborigine facta sunt. Causae interfectoris factae sunt leitmotivs insidiarum. Quia omni tempore sentitur instinctus nomadum subitam homicidam cogentem iustificationem invenire debere.
Mons Blackhasen solus conscius sceleratus esse videtur. Et Magnus, geologus, misit ut tragicam rem retegeret, solus esse videtur qui explorare et investigare queat quid funera celet. Homicidia impulsiva tantum apparere possunt. Maguns mortes cum arcanis circumstantiis in provincia coniungi incipit, praemeditationem quandam mortis cum ambitu colludens, cum antiquis loci incolis ac necessitate superstes.
Si generale undevicensimum saeculum ad investigationem caedium tamquam complementum extraordinarium ad occasum fabulae adiungimus, praesentamur novo ad fruendum et gustandum, singulare iter ad arcanum praeteritum non sic- remotum.
Dies sine noctibus, lusus obscurorum luminum, qui plus tenebras quam claritatem causant. Frigus, frigus quod ossa lectoris penetrat in illo glaciali occasu Nordici pendentis. Caecilia Ekbäk ut inter maximorum scriptorum, inexhausto mihi inexhausto ex his regionibus tam propinqui et tam longe vicissim scriptores.
