De X scriptoribus optimis Mexicanus

Eodem modo, quo procedo multis aliis regionibusEgo sum iens ut focus in optimi scriptores in Mexico essentialiter e medio saeculo vigesimo et praesenti selectae. In Mexici casu magis implicata erat propter tot bonas electiones. Magnae notae narrationis mundi et novi ingenii quae apparent eo affectu nos inveniendi ante aliquem qui aliquando classicum erit.

Scriptores Mexicani fecundi in omnibus generibus generum, vel etiam stylorum gnauorum quae inter varias aquas movent, possibilitates narrandi perspiciendi quae semper in promptu veniunt ad proiciendum litteratos versus novos prospectus. Sine dubio mexicum scriptorem relinquo, qui unus ex dilectis tuis sit. Sed iam scis nihil esse de gustibus scriptum. Huc 10 Mexicani scriptores priores veniamus, qui me in casu meo perstrinxit nesciens quod sit donum vel impressum quod maxime me captavit.

Sed ea est gratia litterarum sicut in tot aliis rebus. Opus vehementer nostram mentem percipit et particularem universitatem auctoris diei ingredimur ad finem ut illum ostendemus tamquam unum ex illis essentialibus regionis illius diei.

Top X scriptores Mexicanus

John Rulfo

Quandoque excellentia, a magistratu quatuor ventis denuntiata, impletur. Studiosos litterarum Hispanice observantissimus ad Ioannem Rulfum ut unum ex essentialibus designabat. Cum accesseris ad opus suum, causam invenis et nullam electionem habes nisi cum illis officialibus consentire.

Cum terminologia currenti loquens, cum trend notae rusticae, probabiliter nemo plus in notam Mexici faciet quam John Rulfo. Universalis scriptor, unus maxime admiratus est in mundo litterarum scaena. Post hunc invenimus alium scriptorem illustrem et hodiernum Mexicanum; Carlos Fuentesqui, cum multa nobis conscripserit, tamen ad eam excellentiam ingenii pervenit.

Ut in aliis occasionibus, magnam editionem exhibere mihi placet quae lectorem ad totum opus auctoris propius adducit. In Ioanne Rulfo nihil melius est quam arca haec commemorativa eius centenarii:

Saeculo XX complures eximios habet scriptores. Inter coetus istos selectos semper inveniremus hunc photographum posse rem effingere sub multitudine filorum ad compositionem quasi heterogeneam sicut magicam. Cuit auctor, cum Pedro Páramo criticis et lectoribus persuaserit. Character summo Macbeth Cicerocum suo tristissimo flatu, cum fatali illa coniunctione cupiditatum, affectuum, amorum ac vanitatum. Sed Ioannes Rulfo multo plus habet. Hoc magisterium non deficit totum opus litterarium quod, etsi non profusum, pro immenso suo pondere et intensione eminet.

Octavius ​​Paz

cunt Octavius ​​Paz perfectum trigonum saeculi vigesimi Mexicani litteraturae claudit, quia iuxta eam invenimus John Rulfo iam Carlos Fuentes (licet hic pro mensa tantum ad mensam suam sedeat). Saepenumero accidit ut litterae in quadam synergia generationali hauriantur. Ab incomparabili casu historico in vita Dei Cervantes y CiceroCoetaneitas aliquoties repetita fuit.

Et dum exemplum duorum maximorum Europaeorum geniorum summum huius litterarum synergiae repraesentat, triangulus in suis verticibus ad tempus coincidit inter Rulfonem, Paz et Fuentes etiam substantiam suam. Quia tres similes cacumina litterarum Mexici repraesentant pro litteris saeculi XX in Hispaniensi et mundi statuto. Notae sunt dissensiones sociales et politicae inter Carlos Fuentes et Octavio Paz, sed haec singularia sunt quae non obumbrant tam fecundam ambitum et ultimam locupletationem stricte litterarum.

Octavio Paz, trium clarissimo, positus, ut primum cum Nobel Praemium Litterarum anno 1990 cognitus est, eius creatrix capacitas poeticam et prosam ambiebat pari solutione, laudem adipiscendi et lectores unius generis adipiscendi. vel alius, ob proportionem inter aestheticam et subiectum.

Elena Poniatowski

Questus Nazi-obsessa Polonia delectabilis Poniatowska familia non habuit. Is erat annus MCMXLII et Elena decem fontes numerabat. Probabile non erat ei traumatica. Res adhuc in illo aetate diffusa est, inter phantasiae nebulas et levitates infantiae.

Sed conscientia subsequens plus etiam quam expectari potuit. Magis in homine sicut Elena Poniatowskiut magnus scriptor revelatus est, varias causas de Iuribus Humanis commissas.

Eius origines optimates ab utroque genere, paterno et materno, numquam ei fundamentum fuerunt, tametsi instrumentum constantis certaminis pro aequalitate in quolibet campo erant.

Nova, sicut scaena Poniatowska aliter videri non potuit, ab Elena intellegitur instrumentum ad reprehensionem ac accessionem, ad introspectionem in humanam in multis facetibusex naturali adventu dilectionis ad odium, ex voluntate cognoscendi necessitatem obliviscendi.

"Rubra principissa" numquam in omnibus quae scribit fallit. Et est quod Elena in articulis et inceptis, in concionibus et fabulis se largita est. In eius scriptis semper invenimus passionem vivendi et voluntatem sublimandi omnes affectiones et ideologias ad aliquid positivum, quod nos ducens per praecipuas personales perceptiones sicut empathy vel mollitiam.

Marcus Esquivel

Prima est felis elit. Tunc oportunitatem et ubiquitatem habes considerare. Dico enim quod Marcus Esquivel firmamentum litterarium pervenit cum nova originali, quae mature finitur, in hoc casu ubiquitas non egebat (euphemismus loqui de contactibus et patrinis...)

Como agua para socolata erat opus valde originale, quod in imaginationi populari insertum erat ut novum necessario legi debeat. Et sic movetur in circulis litterariis dimidii mundi, tabulas frangens per annos et annos ineunte 90s. Magica realismus, quod nova gloriatur capax esse coquinam transformare et elevare ad motus regni ... sed pergamus. de illa postea loquere, in digna positione dignitatis meae.

Ceterum Laura Esquivel sua opera inducit quae naturalismi haeres lucent, cum sua tragica parte et sua impulsione ad sublimationem, positivam phantasiam experientias et mollitias factas tamquam focus humanus, quae ex ipsa consideratione viventis in dies singulos manendi sumi potest. . Hae impressiones generales ipsae, quae suas nuances acquirunt in diversis propositis narrationis huius auctoris, qui Mexicanae politicae aliquot annos iam praediti sunt.

Guadalupensis Nettel

Guadalupensis Nettel Est cerent in magna current fabulatores Mexicanus. Ab inexhausta Elena Poniatowski autem John Villoro, Alvarus Enrigue o Georgius Volpi. Unusquisque cum suis particularibus “daemoniis” (daemones, quia nihil est motivum ad scribendum quam punctum diabolicae temptationis, “insani” gustus insolentiae, qua quisque bonus scriptor mundum in suis miseriis stringit.

Nettel unum exemplum est in professione scribendi in vocatione plena, deterministica. Quia tam scholastica institutio et dedicatio ad narrationem transierunt simili convenientia alicuius, qui ferrea fruitur voluntate, ex valido interno afflatu ementitus.

Omnia in Nettel reperit optimam illam viam ad finem cur. Litteras instituendi, fabulas scribendo incipiunt ac perveniunt, ut conveniant in conamina aut incepta ad sui ipsius sufficientiam alicuius qui se vel se in essentialibus artibus iam novit. Hodie tantum libris suis frui possumus.

Carlos Fuentes

Incunabula viator in facultate eius filius diplomatis; Carlos Fuentes Itinera virtute miri suce valentis scriptoris assecutus est instrumentum. Iter praebet incomparabiles prospectus in mundo, discendi contra ethnocentrismum, sapientiae popularis. Pueritia auctoris privilegiata usus est ad maximam ab eo ut ad finem usque fieret, ante omnia, scriptor magnus, necnon inclitus diplomat sicut pater.

Ut doctus scriptor et persona coniuncta cum variis realitatibus sui inexhausti itineris spiritus; Fuentes factus est sociologicus fabulatorcum prope anthropologica inquisitione hominem esse in eius ambitu sociali naturali.

Non quod eius novellae sapiant conamen intentionis paedagogicae, sed eius indoles et eius aditus claram semper intentionem, inquisitionem responsa in historia manifestant. Multum restat discendum ex omnibus praeteritis, de omnibus historicis processibus, de revolutionibus ac bellis, de discriminibus, de magnis socialibus adiunctis, residuum historiae narratio est quae nutrita est. Carlos Fuentes ut eius conscripserit nobis.

Proprietates patriae suae logice, ut Mexicanus, etiam in multis libris exstant. idiosyncrasis populi sicut Mexicani multum splendoris paradoxis suis affert, praegravata intentione populi forti identitatis differentiali non obstante miscegenatione quae eam aedificat (sicut omnes populi mundi, e. manus).

Marcus Emilio Pacheco

quod Pacheco de narratione Ex infantula emerserunt aetate, comperto scriptorem unum esse ante viginti annos natum esse. Firma illa primaeva vocatione Iosephus Emilio Pacheco se proluit germana persuasione ad sui operis progressionem, omnium generum lectionum, ad illam summam quaerendam, quam quisque auctor finem adhibere debet ad suum iter quaerendum.

Sine umquam ab eius radicibus discedens, in qua magnam partem operis sui, praesertim in rerum commentariolis et etiam poeticis aspectibus, Pacheco appropinquavit, in gratissimo campo narrationis poeticae, multae fabulae et nonnullae fabulae cum allegoricis et commenticiis quibusdam. casibus aut summae sensualitatis in aliis.

Variae compositiones, quae in fine etiam conectuntur firma intentione humanitatis erga litteras ipsas exsistentiae et temporum annalium commissos.

Patet hanc facultatem generandi mutandi possibilitatem experimentalem in Pacheco narrationis fictio, reperiens punctum illud avant-garde circa idealismum paene venereum, in quo sensus infantum resonat ut resonat, cum plena persuasione de necessitate revertendi ad. pueritia, ille paradisus in quo experimenta etiam complexiones et prospectus mundi fabricat.

Jose Arreola

Umbrae maximae, aliae non semper bominis evadunt. Illi qui ingentes non habent creativity sed voluntatem emendandi, una cum capacitate discendi quae desinit simile donum si dedicatio maxima est.

Aliquid simile considerari debet in educandis Jose Arreola de a * contemporanea, patriota atque etiam nominis sicut gigas, sicut ipse est John Rulfo. Deinde, cum Arreola plus annis XV vitam dedit, heres fieri potuit legato et assecla operis, eo mutato ingeniorum ingenio, quod iam non est, cui natura singularis praedecessor apparet.

Fortassis in lingua communi agitur, sed in innumeris fabulis ac voluminibus, orator Hispanus certe plus erit phantasiis aduncus, interdum somniculosus, et dissertationes locupletissimas in suo libero stylo commutans realem vel directe superrealem, quam quid. posset accedere ad laudandum Kafka cum fabulis frigidioribus et existentialistarum colorum.

Valerius Luiselli

Ficta ex proiectione subtilissimae realismi cum illa iuvenilis scriptoris irreverentia, Valeria se potentem oratorem generationis, quae futurum a fundamentis rerum omnium novarum, quas mundus reliquerit, in futurum manifestat, ut vocem suam patefaciat. manifest trompe l'oeil de constanti involutione fucata ac praeclare gesta. Litterae criticae largissimo sensu vocabuli.

Hoc sensu, eius doctrinalis attingit librum «filii amissa» Quaestio de terminis tamquam muris ficticiis (maior tangibilis in casu quod auctor arctius affinis est inter Mexico et Civitates Foederatas). Muri capaces notati ab una parte post solum aporophobia dissimulatum. Eodem modo, quod fingunt illos de aliis, qui commoda in mundo habitant pro eo quod est essendi, vel forte simpliciter non esse, si male cogitatur.

Quaesitum est, iter aggredi ad illarum oras nostrorum dierum humanisticum, propriae cutis sanguinem mittere et cum aliis, ultra asepticum nuntium televisificum, in lucem proferre.

Sed praeter Valeriam Luiselli etiam in aliis eius libris nos obstringit in fragmentis litteris, quae inter phantasticam et realem alienationem commodius movent, quasi omnia eundem locum a subiectivitate protagonistarum structum occupaverint.

Vita, amor, familia, doctrina vel mors sunt semper impressiones; transcendens splendorem detegens polorum tragicorum nostrorum exsistentiae narratio finis est ad captandam Valeriam in suo modo fabulas narrandi.

Sergius Pitol

Sunt, ut Sergius PitolScriptores sunt in illa altera vita alterna, dum fatum transit. Si plures vitas haberemus, alius res in novis rebus esset.tempus autem est id quod est Sergio Pitol satis erat rebus quasi ad modum tantum scriptoris.

Tamen vel praecise ob eius vicissitudinem, Pitol nonnulla ex optimis operibus Mexicanae narrationis scripsit cum Trilogia memoriae suae in summa litterariae productionis. Aliquid ut vitalis operis illius Proust occupatus est in heptalogia.

Animadvertendum etiam est in illa definitione scriptoris vitam suam non praecise rosarum esse lectum. Ita ostenditur quod adversitas, cum non destruit, conformis est spiritui irreducibili, homini superstito, praesertim ipso, inquieto et esuriente.

Ita, stricte narrationis narratione, fruimur Pitol, quae nostram texunt et aliorum in eo missione, ubi auctor est primarius ad luciditatem, passionem et responsiones, suo modo omnibus quaestionibus de existentia.