A Samuel Beckett Vocari potest pessimam, nihilistic, obscuram et symbolicam, cultor absurdi. atqui nihil tam superstitum quam superstitum narrare est vitale. Nihil humanius quam intestina daemones sedare conatur, et generales timores typicos bellorum et post-bella. Pro inquietis spiritibus, sicut Beckett, una optio experienda erat cum litteris ad novas prospectus quaerendas, puncta evanescentibus quibus evadere ex re quae ubique diffluebat, Europa medio saeculo XX.
Promiscuus scriptor in narrando genere, poesin, fabulas, fabulas coluit. sed semper cum illa intentione turbulenta. In Beckett quandam discessionem intellegit cum ipsa condicione humana belli clades capax. Mutationes in tabulario et intentionis experimentalis, quae in Becket cognitione ingenii litterariae finitae sunt, magnae innituntur disenancie, diffidentiae, taedii, inquisitionis mutationis, ludibrium formarum, irreverentiae et rebellionis. .
Lectio Becket supponit participationem illam atrocissimam machinationis creatoris spiritus cum acerbitate contritionis ac miseriae consequentis quae apprehendit spiritualem, moralem et etiam physicam.
Mundus istius saeculi XX regredi videbatur (nescio an vere pluries evolvatur). Decennium omnia occupare videbantur. Sed ars et in hoc casu litterae saeculi XX ibi quaerebant mundum reset conjunctionem.
Top 3 Commendatur opera Samuelis Beckett
Exspecto Godot
Lectio fabula punctum speciale habet. Dialogi praevalentia, cum dramatisationum annotationibus, ante characterum intelligentiam plane nudam habes. Non est omniscius narrator, nec prima nec tertia persona… Omnia tibi sunt et quaedam notae, quae coram te loquuntur.
Praeesse habes collocandi, imaginandi motus cuiusque characteris in tabulis. Non dubium est quin res leporem habeat.
In casu Exspectationis Godot, existentialis curriculum narrationis te in eodem plano rectae observationis Vladimir et Estragon habet et in extremis viae eorum vanam, absurdam exspectationem facit. Godot numquam venit et miraris si fuit quod populus profugo numquam nuntium pro tempore obtinuit.
Aliae notae Pozzo et Fortuna utilitas inutilium exspectant adventum nuntiandi qui numquam fient. Et in fine possis intelligere, quod nos omnes illi nebulones sumus.
Et quod fatum nos confundit, si existat et revera, tamen omnia, vivum exspectat aliquid quod nunquam veniat... Ironia, humor causticus et fallacia colloquia, quae tamen omnia gustare possumus, cum acido aftertasi. verissima veritas.
Molloy
Cum initium "The Trilogia" Beckett scriptor maxime iconicorum conscripserit, veritas est novas haesitantes et adhuc sollicitat.
Eius argumentatio experimentalis a monologo alitur, cum communi consociatione quae haec subsidia ad evocationem, ad variam cogitationem, ad perturbationem... sed etiam ad praeclaram synthesim, ad transiliendum claustra consuetae cogitationis structurarum, quae nos ad logicam ducunt, delineant. et praeiudiciis.
Molloy vagus est qui nos per primam partem nove ducit. Jacques Moran tristis est genus qui in Molloy trahens est. Causae quae eum in Molloy vestigiis ducunt, legentem confundunt qui claram stamina expectet. Confusio prorsus est sequela, argumenti, compositio, quae difficilis chronologiae admittit calliditate.
Et fundamentale res est ut lectio sine intellectu fundamentum Molloy et Moran compleas. Fortasse idem homo, fortasse victima et homicida, in reverso narratur. Illud interim mirum est quo cuti notis induxeris, quorum rem non intellexisti.
sine nomine
Secundam partem trilogiae praetermitto ut finem suum tremendum eripiat. Cum hac nova Beckett conclusit bet experimentum acerrimum. Finis trilogiae huius modi modo finiri potuit sicut Beckett fecit.
Sententiae ultimae indicant magis theatralem, soliloquium nimis sollicitatum, eandem unam quam omnes in hoc mundo ponunt ut aulaeum descendat et dolor sistit quo eundum est, ita ut praecipua dubia ponatur quaestionibus. verum... lumen.
Reliquae novae monologum priorem, quae exsistentia subiectiva, sub fatalistica, rudi et dilucida Beckett prisma suscipit. Iterum ordinem et consilium negligimus, chronologiam suspicamur quia opus est cogitare legendo, reliqua omnia ad experimentum pertinere.
