Cum figura Michael Delibes Aliquid admodum singulare mihi accidit. Lectio quaedam fatalis et quaedam lectionis peropportuna. Dico... Lego unum e suis maximis pro- nove«.Quinque horas cum Mario» In Instituto, sub titulo lectionis coactae. Et certe usque ad coronam Mariae et lugentium eius consummavi .
Intelligo me frivolum dici posse ad notationem hanc novam tanquam ad nihilum, sed res ut faciunt ac tum legebam longe alia ratione.
Sed ... (in vita semper buts omnia mutandi capaces) multo post tempore ausus sum cum The Haeretico et fortuna lectionis meae gustum immutavit titulus magni auctoris notatus.
Non alia nova atque alia indigna, magis de meis adiunctis, liberum arbitrium lectionis, residuum litterarium quod iam annos cumulat ..., vel praecise quod annorum vixerit. Nescio, mille.
Secundo loco id puto me Los Santos Inocentes foveri et iam postea cum multis aliis eiusdem auctoris operibus. Donec tandem inveniret illud rursus anno 1920 cum Delibes natum esse, fortasse a Phares Galdos qui eodem anno mortuus est, in ea reincarnatus est, ut perseveret nobis dare visionem illam literariam Hispaniae omnium certissimam.
Ita, ex mea insueta sententia, hic potes legere ducem in Delibes. Vos iustus postulo ut te ipsum invenias optimo tempore ut in mundum simplicem et singularem Delibatum intromittas.
Top 3 commendatur conscripserit Miguel Delibes
Sed idem haereticus
Hac nova gratia ad Delibes relegens religionem redii, ita mihi apicem pyramidis optimarum nisl occupat. Aliquando puto te cum scriptore incipit aliquid dicere quod damnare non videris, et tamen it et verberat te fabulae, factum est quod ius damnas. Cum Cipriano Salcedono experientiis in Valladolid patria sua implicatus est, tam simplex est quam primam paginam vertere.
Bonus Ciprianus prospectum alienatum in medio saeculi XVI praebet, ubi desinens orphanus lactatus a nutrice uda nutrix non bene moratus est ad futuram pollicitationem. Quomodo Ciprianus praecurreret, cum omnes ligationes sensitivae inclementer abscissae essent, fabulae est, satis adumbrare characterem qui, in adulta aetate, se nobis exhibet ut homo attrahens, plenus vitali sapientia, obruat quemlibet transeuntem. iter suum.
Ciprianus ille, qui in rebus humanis causam perditam sibi reputavit, sine radicibus vel domesticis memoriis, difficilem, nisi amissam, plerumque facit, ut fundamentum ad suam fortunam promovendam, etiamsi hoc modo ad ipsam Inquisitionem pertineat.
Ciprianus est character qui praevalens falsis moribus pervolitat, et qui intelligit passionem vivere in omnibus suis marginibus, sola est opinio quae potest manere ut argumentum ante aliquod iudicium.
De voto disputans altercaretur de Señor Cayo
Quomodo politicam et democratiam explicet ut res vere levis in recentioribus temporibus. Metaphoram quandam invenio in hoc libro.
Dominus Cayo potest esse aliquis nostrum, inhabitans remotum oppidum nostrae existentiae, ubi res politicae eiusque decisiones traditae sunt ad satisfactionem bonorum superiorum omnino nihil pertinens.
Iuvenes qui in oppidum venerant ut suffragium duorum oppidi incolarum de re politica sua factione politica persuadeant, donec illi cum sapientia boni viri Cayo qui in solis ortu evenit. ad solis occasum eiusque exsistentiam in illo spatio adhuc inter naturam et humanitatem aequilibratum unumquemque eius postulatorum refutat, fortasse non tam intentione veritatis inveniendae.
Quia Caius scit veritatem suam cuique esse, ejusque diebus a strepitu, memoria, choreis conficitur.
Dispositio inter politicam illius populi et repraesentativum hyper-realisticum illius civitatis, dichotomia inter conscientiam urbanam et ruris, quaedam moralia circa quam falli possumus...
Innocentium
Nova mihi haec vestigia ultimae imperialis Hispaniae vera ac decadens ostendit. Duravit vetusta antea gloria, per Regiminis fraudem, usque ad ultimos illos dies a Delibe delineata.
Deceptio quaedam a paucis in illiteratis et inopibus, quae etiam in 60s Deo et dominis eorum fide caeca credidit.
Per gradus et prata Extremadurae convenimus Paco et Régula, una cum liberis Nieves, Quirce, Rosario et Charito, familia a Delibes perite adumbrata, ut veteres umbrae ideis et mentibus prae metu praelati.
Terra dura, domini vox dura, vita dura, sensusque depravationis, quae te legentes paene permeat. Novam rem totam exponere quae usque ad recentissimum fuimus.
