Ut videtur, Gulielmus Fesser Favorem scribendorum conscripserit. Tuus nuntius semper gratus et singularis auctor.
Opinor, diurnarius hic notus ac scriptor magis magisque cognitus, narrationem alienationis erga omnes humani facies colit. Sed semper facete, id ingeniose omnia commutandi, oriri sermonem de omnibus, vincendi saltum in abyssum.
Quid nobis accideret si interior vox conscientiae, quae magis magisque levitatibus magis magisque imbuimus, peculiare acquiritur eminentia?
In pueritia invisibilis amicus esse bene. In maturitate tractari solet cum antipsychoticis vel directe cum sedativis.
Sed in statu rerum bene sit. Forsitan cicada illa machacon cicada, medium inter voluntatem et cupiditatem, moderari debet in tam ebrietate individui nimiae informationis et post-veritatis.
Quid in Ingelmo, huius fabulae primas acciderit, non est tam alienum ab aliquo nostrum. Solutiones sumptae ab amico illo invisibili Agenjo vocato et qui solutiones omnium problematum invenit et vice versa (prout dies habet), alia fabula sunt ...
Ingelmo scriptorem se novit, scriptorem bonum, hoc testantur novae figurae venditionesque praecedentium. Sed nunc inanis est. Syndroma pagina alba ad totam vitam tuam, ad totam vitam tuam extendit.
Hodierna eius pagina est blank in qua non amplius scit an sit ille qui scribit vel si alii scribunt pro eo.
Heinrich Heine iam dixit: «Vera insania non potest aliud esse quam ipsa sapientia, quod mundi dedecus inveniendi taedio prudentium animum ad insanire fecit.
Bene intellexit Ingelmo perfecte ac iam scit furorem cum invisibili amico suo plus habere fundamentum quam omnia illa quae extraneae circumstantiae quae in chronologicis suae existentiae evenerunt.
Humor copiose et quidam acidi tactus. Perquam interesting propositio ab Ingelmo.
Librum emere potes Meus invisibilis amicusnova nova a Guillermo Fesser, hic.