Eximium semper argumentum litterarium est amor, cum non materialiter in tempore consummat, quamvis per essentiam, id quod in memoriam incenditur ac desinit commutans praeteritum in spatium ideale.
Et est quod amor quandoque desinat in aliis circumstantiis collocati, necessariis, prioritatibus... Et toties illud repetitionis momentum, casui, venire potest, si quid fortuitum esse potest, iti- spectu captus es. aliqua re et te aliis de causis repudiasti...
Si amor fortuitum est, id est perfecte in hac noua. Si decisiones cordis factae sunt viam ad reunionem supra rationem non attendunt. Sors esse potest, quae corda nostra post terga scribunt, librum nostrum postea offerentes, sicut optimum donum nosmet ipsos dare possumus.
Alias amor circumstantiis dolendis coactus fugit. Furor et bellum frangit omnis. Sed tunc etiam cor nostrum pergit animadvertere, ut, cum venerit tempus, quantumcumque anni praeterierint, agnoscat aspectum qui primum horret.
In Praga triginta somnia Iosephi et Lenka imminente Nazi incursu franguntur. Decenniis postea, milibus passuum distantibus, Novi Eboraci duo peregrini per aspectum se agnoscunt. Fata novam occasionem amantibus dat.
A consolatione et LEPIDUS de tumultu Pragensi ante occupationem, ad horrores nazistarum, qui totam Europam devorare videbantur; Amatores Pragensis Virtutem primi amoris revelat, patientiam humani spiritus et potentiam memoriae.
