Amicitia sine trivia, sine tergiversatione. Pauci ex nobis amicos digitos unius manus dinumerare possunt, in altissimo notione amicitiae, in significatione ab omni utilitate libera et commercio firmari. Denique affectio praeter aliud vinculum, ex quo reciprocum aliquod emergit.
Quae nobis narrantur in hoc libro inter Petrum et Brunonem, nos ad eorum essentiam reducit qui fuimus, ad amicitiam illam, quam aliquando percussimus, iis vinculis quibus etiam sanguine vincimur.
Crescere non semper medium relinquens paradisos. Quamdiu affirmare potes vel illos amicos, quibuscum indissolubili amore conclusisti, reconciliari cum infantia tua, quae te vidit, excedere potes.
Motus et transcendentalis lectio, non alta sed levis intellectus magicae sortis quae exit et exit, quae te partem petit alterius personae et tantum cum ea significationem denuo reperis dum per mundum vagaris.
Pietro iter facit inter civitates, quarum futurarum labore et tenacitate fabricatur. Bruno inter montes Dolomitarum moratur. Sed sciant ambo ibi inter altas arces, prata lata, et profundas angustias, tempus habere exspectando, ut cum Deo communicent, vel cum aliquo eorum aestimationes de praeterito et futuro, de parentibus, de amore, de culpa et somnia fiunt ab ambitione, quae videntur tanta vel simplici admiratione magnorum antiquorum scopulorum, quae pumilionum omne hominem aspirare possunt.
Nova quae circum orbem iter facit ut inextinguibilis inter montes echo.
Librum emere potes De montibus octomirae novitatis a Paolo Cognetti, hic;