optimis Margaret Atwood quod, quantumvis in suo iure litterali, id semper in arte vel in forma mirandum erit. Innovative de opere suo, Margareta se cum unoquoque libro novo reinvenit.
En in pythonissam semen ingredimur pellem Felicis evocatus causa recuperandi inquilinorum per theatrum dicata.
Nihil melius quam Shakespeare et nihil melius quam Tempestas illis "victoribus" ad detegendam Caliban in medio, sed etiam Ariel. Nec Caliban ille malus, nec Ariel in summa servitute laetari potest. Duo sunt notae contrariae in magno opere Shakespeare, meministine? Sycorax unus maleficae filius et alter ab eodem damnatus et tandem a Prospero servus factus.
Felix synthesin quaerere vult, optimam mixturam illis captivis ad aequilibrium in humanitate sua quaerendum, quin ob rebellionem tamquam instinctum defensionis, necessitatem mutationis.
Nostrae actiones, actus eorum qui ossibus suis in claustro acti sunt, semper ad culpam et persuasionem ducere possunt. Neque semper privatio libertatis aut gravissimae sententiae reperiuntur in custodiarum custodiarum...
Praeparatio fabulae ab inquilinis faciendae, pro qua Félix se dat, recensendum est etiam quid sint interpretes et quid reliquerint occasiones, vindictae et conscientiae.
Paradoxum vita est, contradictio. Cum edas mundum potes, nescis unde incipias, cum possis, inexpediti sumus. Finemimus nosmetipsos consumentes sicut hoc in materialismo cavo. Nunc et iam in Shakespeare tempus ...
Sed Professoris Felicis adpositae lectionem a seipsis edoctam discunt. Inventio essendi, fori interioris, certaminis inter bonum et malum non potest nisi ad pacem interiorem ducere.
Sed nemo libere relapsus in cruentissimam vindictam, nec ipse Felix Professor.
Librum emere potes In pythonissam est semen, Margarte Atwood's novus liber, hic;