Insula ultimae vocum, auctore Mikel Santiago .

Vox ultima insula
Praesto hic

auctor Mikel Sancti gressum edendi magnorum auctorum nigrorum conscripserit vel thrillers qui summos locos bibliopolii alicujus occupant, e. Joël dicker autem Dolores Redondout duo exempla prodant.

Alia res est stylus quo Mikel Santiago spatium in his intexitur generibus, quae obscuram animae partem alloquuntur. Quae de Mikel est tensione narrationis translata ad tensionem psychologicam quae laqueis et lectori tenet, oculos suos auferre non valens eventus qui resolutionem requirunt et incomperta detorquet et volvitur.

Quaestio de hac publicatione in principio indicata est, quod vix annus est ex quo egressus est. Tom Harueij novis aestas iamque nova novitate frui possumus; Vox ultima insula.

Quodlibet mysterium novum, thriller vel psychicum crimen novum ex titulo iam suggerere debet. Et verum est quod hic auctor etiam in hac prima petitione correctus fuit. Titulos semper turbant, sicut novae novae novae, quae hodie ad hoc spatium affero, et quae simul in tenebris vocationis componendae sunt, ad sinistrum negandum suggerunt. Ex Litus tremore in nocte y In via mala autem Vox ultima insula... Reminiscentiam ad perditionem, valefaciendi vim facere, in extremis vivere, et ad tragicos casus vivere.

Propria experientia semper bonum principium est ad fidem absolutam narrationi conferre. Mikel Santiago novit prima manu captare spatia in Hibernia vel Scotia, et hoc modo consequitur atmosphaera et facultates omnis generis ad aliquas suas machinationes.

Sic insidiarum occasus in insula illa ultimarum vocum nos ducit ad ultimam partem regni veteris Britanniae, ultimam insulae in vicinia S. Kildae, germanae naturae subsidia in qua residua voluptuaria similesve et ultimi piscatores inter se cohaerent. silentium modo ruptum tumoribus maris aquilonis.

Illo insolentiae affectu, qui nos ab omni humanitatis signis procul praebent, in Carmen deversorium cucurrimus, characterem a proprio fato ad ultimas oras destitutus. Una cum ea pauci piscatores qui terram illam ultimo loco in mundo tenent, tempestatem quae ad evictionem insulae perduxit.

Ibi, magnae tempestatis arbitrio, Catullus cum ceteris incolis subibit, qui suam vitam multo quam maximae tempestates fieri potuissent.

Nunc potes emere novum The Island of the Last Voices, the new book by Mikel Santiago, here:

Vox ultima insula
Praesto hic
rate post

Deja un comentario

Et hoc site utitur ad redigendum Akismet spamma annotatum est. Disce quomodo data sunt processionaliter Tibi interdum commentarios.