Iam in "De Silentium Agni" illud magnum librum et optimum cinematographicum optimum in quo capacitas psychoanalysti ac technicae perfiles in psychopath finem ducunt ad ludum latrunculorum inter duas mentes ad polos oppositos positi. Duae mentes conventum locum quaerunt, sed remedium si saltem criminis pendens declaratio.
Suus 'been a while since Ioannes katzenbach Praecipuam nobis interpretationem dedit illius praepotentis psychologicae thrillerae, quae ad ipsam mentis essentiam ducit, ad labyrinthum, qui nos in altissimos timores vel interitus inducere potest, cum intentione analysi frigidae psychologicae quae tandem succumbit qui vere perfecte cognoscit bene venae animi scelestae.
Duellum inter Doctorem Starks et Rumplestilskin iterum iterum servivit.
Paululum Fredrerick vel potius excogitare vellet eventum illud suae professionis, qui eum trans mensam collocaturus erat, ubi nunc omnes pathologias mentales tractat, aliquanto post furiali validitate rediturum.
Rumplestilskin triumphans congressus ac commodus in strato suo initio eum quasi flagelli ab praeterito corrumpit, verus fractio conscientiae reverberans cum vehementia timoris sub omnibus clavibus scientiae suae clausum.
Tempus est iterum aperiendi lusum gravissimum tabulam, ut contra quemque motus inspiciat esse ductus anhelantis percussoris, qui tantum expectat suae caerimoniae clarissimae mortis gloriam. Vindicta in Rumplestilskini mens componitur ut pario colore vividi sanguinis, ira et odio flagranti perstringitur.
Sed Rumplesstilskin ludere vult priusquam ulciscatur. Ipse abhinc annos ludum incepit tandem vincere vult. Primus motus est eius reditio post magnum magum dolum. Quia nunquam talis mors eius fuit, sed in margine firmior fuit. Et sane, vi, aliquid est quod Dr. Starks iam laborat ab novo ludo incipere.
Nunc emere potes novam Jaque al psicoanalista, novam novam a Ioanne Katzenbach, hic: