Hortus Sonoko, David Crespo

Sunt Romanorum conscripserit et Romanorum conscripserit. Et licet idem videatur, notatur in argumenti altitudine. Nolo detrahere huius generis conviviis, qui operam dant ut nobis vitam et operam duorum amantium prae se ferunt amoris impossibilis (ob mille circumstantias), plures eorum perfectae delectationis. Sed est hoc liber Sonoko hortus satis speciale est.

Imprimis scaena. Novam hanc novam a Davide Crespo legere est in Iaponiam, ad profunditatem consuetudinum, ad intimam regionis partem ire, unde peculiaris illa idiosyncrasy secundum respectum et consuetudines erga convictum aedificatur.

Secundo, fabula ipsa. Kaoru peculiare guy est. Dedicatus est calceamenta vendere in Kyoto, alius griseus esse nobis videtur ut inexpectata primas fabulae. Sed paulatim ingredimur animam suam hermeticam inscrutabilem ac versantem, ubi praeteritorum dolorem nititur occultare. Kaoru evenit mirum esse ens delicatus, imprimis propter manias eccentrici, sed etiam propter prospectum mundi qui cotidie eadem exercitatione absoluta versari debet.

Kaoru accipit invitatio irrefragabilis dies unus. Sonoko ire vult ad equitandum cum eo. Et negare non potest, non obstante rei ruptione, quam opinatur opinio, aliquid dicere sibi oportere huic tumultui dedendum adversus consuetudinem suam.

Cum propius ad Sonoko appropinquat, iustificationes Karou aperimus ob clausuram et singularem sicut ipse est. Sed in Iaponia veritas de sorte hominum stamina rubra deprehenditur, stamina interdum implicata, quae tibi claudere videtur, ligans et liberat te, quod te confundit et quod te praeteritis ligare videtur. etiam quod inveneris alterum extremum, illud quod ad pedes alterius desinat, eum qui stamina tua in omni tempore fuerit particeps, donec cognoscas.

Plus quam verisimile est Karou alterum finem filorum rubri invenisse. Et nihil sit ipsam.

Librum emere potes Sonoko hortusnovissima nova a Davide Crespo, hic;