Necessitudo cum morte nos ducit ad fatalem quandam coexistentiam, ubi quisque comitem quam maxime potest assumit. Mori est ultima contradictio Jostein Gaarder sciat. Primas huius novae fabulae magni auctoris in certo momento accessus ad altissimos dubitationes de morte, quae nostra in dies evitamus.
Jakop solus vivit et solitudo est mortis praeludium. Fortasse propterea Jakob instat incendere homines defunctos ignotos. Jakop incipit visitare domos funebres ut pares igni, cum quibus nihil communicavit, et dilatatur ad alios qui etiam veniunt vale dicere.
Quod autem Jakop non intuit, est quod, quamvis provectae aetatis, semper esse potest vitae gratae locus, quantumvis labori consuetudinis dicere vale.
Summarium: Sexaginta annos, eccentricus et flagranti scholaris Indo-Europaeae apud Department of Linguisticum in Universitate Osloiensi, Jakop vitam solitariam ducit. Cum sine liberis aut propinquis, solum cum uxore et Pelle affinitatem servat. Sed tam parvam vitam socialem ducens non videtur ad eum referre minimum, cum peculiaris actio dies suos plane occupet ac per extensionem suam exsistentiam suam: exequias hominum ignorat, permixtus est; affines et in memoriam reducit carorum anecdotarum suae ficticiae necessitudinis cum defuncti fabulas quae indesinenter penitus movent praesentes. Usque ad unum diem, ad unum exsequiis, occurrit Agneti Jakop.
Altissima et transcendentia apparens cum levitate sua singulari facultate accedendi auctor Orbis Terrarum Sophia est scriptor novam quandam nobis offert memorabilem in medio quae in re, homine eiusque quaestionibus aeternis de significatione universi residet.
Nunc emere potes novum Homo cum automataby Jostein Gaarder, paperback, hic:
