Redimus ad historical ficta pro novo induunt Napoleonem et eius ultimis diebus certamen pro potentia. Imperator receptus, neglectus fere et oblitus in parva insula, seiunctum a mundo sibi insidiante. Sed notissimus princeps, qui militari instinctu aliquam rationem vitae socialis et politicae gubernare sciebat, quae in imperio suo decebat, noluit se commodiori exilio deponere, quod Mediterraneum erat.
Malum semper redit. A dentium dolore ad inspectorem publicanorum. Napoleon non minus futurum suum tempus expectavit
Et tamen Napoleon rediit. Nihil simile antea, et tamen noverat se intactum servasse legendam et robur imaginis veteris glorias adiunctam. Caeterum eius loco Monarcha Ludovicus XVIII viam illi patefecit.
Quia rex similis ei, ab aliis tanquam artificibus ab aliis desideratus, exstitit ut facilis hostis liberioris patriae, quem Napoleon tunc patronum incepit, ac si in diebus suis tanquam sinister imperator vindex democratiae fuisset.
Paucis diebus convulsivis sine dubio finita est explodendis celebris centum dies in alterum casum Bonaparte versa.
Quaestio erat in illis centum diebus, quae vehementius quam umquam a principe Napoleonis postulassent, vetus ducem gestare ac lacerare, triumphalem marestrem iam stomachi ulcera sentientem pro maximis impedimento esse. cum omnibus suis copiis conflixit quod tandem plene materiari non potuit.
Quare ad Waterlooam venit, fortasse minus quam antea ad pugnam paratus. Volens, immo, perstare perstare sanguine militum, qui vel contra diffunderentur in acie, tum ipse imperator certam victoriam paravit.
Sed non nulla erat. Waterloo casus missionem pessimam, cladem ultimam quam Paris rediens eum damnavit in ostracismo in insula S. Helenae, ubi hoc tempore inimici duri admodum impediverunt quominus novum discessum faceret.
Interest ratio inter eos exules dies magni imperatoris cum quadam clade.
Nunc emere potes librum Invisibilem imperatorem, novum by Mark Braude, hic: