Nisi quis dies innotescit, Paulum Mescal ad aliquem illustrem directorem, producentem vel quicquid retulisse (Iam frustratus sum. Nicolas Cage ibi se nihil aliud esse quam operas existimantes), nos coram prototypicis ludi histrionis invenimus gloriari desinentem. Et, data praepotentia in hac professione, effectus Mescal in scholis interpretationis exsistentiam comprobat.
Quia Paulus Mescal maxime academicos captat et tandem auditores convincit. Quae omnia sine forti ullo modo charisma trahunt alicuius qui scit quid agat cum ad agendum venit. Quod quid est de parte cinematographicae industriae.
Gratum est igitur Paulo Mescal et in eius filmographiam inveniendam veniamus. Ex minoritate, sed determinato principio, incrementum seriei et membranae et adventus in Gladiator 2 tamquam actor principalis in cinematographico... Fere nihil!
Top 3 cinematographica a Paulo Mescal commendata
aftersun
Praesto hic:Quodlibet cinematographicum, quod in relationes parentis infantis inseritur, multum habet amittere visorem similem mei, qui habet Big Fish vidimus, recensuit et idealized. Sed numquam aliquis potest se alicui coniungi sicut pubentes, sicut illa, relatio cum patre, cum suis necessario diversis exemplaribus e maternis, cum alia prospectu (vide, neque melius neque deterius, modo diversum).
Hoc tempus est de Sophie et Calum, de illo itinere ad scientiam. Manus tenentes prius et omnino solus postea. Quia apud patrem semper pendent quaestiones, dubia, et suspiciones nos aliud desiderare potuimus.
Dum Sophia reflectit, nos ad patriam illam amissam infantiae ducit cum novo communi gaudio, sed etiam cum melancholia omissionis, quae cum patre ante annos XX sumpsit. Memoriae verae et imaginatae spatia imaginum implent dum Patrem conciliare studet quam cum homine scivit numquam scivit.
Ignotum
Praesto hic:Memini me elit Robin Williams inter phantasticam et melancholicam in quibus tristitiam percipiebat et missiones eius incompertas. Incipimus ab hac idea ad novum drama accedere cum illa luciditate dissonantia de anima quae desinit esse phantasma secundum traditiones cuiuslibet civilitatis in mundo...
Drama Venereum cum tactu phantasiae quae novum adaptat alieni auctor Iaponica Taichi Yamada. Adam (Andrew Scott) solus est scriptor qui, forte congressus cum proximo suo Harrio (Paul Mescal), intimam motusque necessitudinem cum eo incipit. Sed Adam, amissae pueritiae desiderio, pueritiam domum visitare statuit. Ibi de longinquo relato reperit parentes suos diu mortuos viventes atque eiusdem aetatis esse qua die mortui sunt videntur. Harrius potestne Adamum e larvis praeteritis servare?
creaturae Dei
Praesto hic:Nihil scito ire bene. quia omnia contra te operantur. Circumstantiae mores, traditiones et consuetudines, stereotypa et firmae parvarum locorum damnationes perfunduntur. Oppida et villae in Hibernia vel Teruel ubi quisque portat vel pendet (secundum familias vel alias potestates collatas), sambenitos vel merita.
In vico piscationis Hibernicae pluvioso verberata, mater iacet ad filium tutandum. Hoc consilium vastitatem incidit in suam communitatem, suam familiam, et ipsam. Mater nullam aliam optionem habet et nullam aliam optionem habet ut ibi in terra unde venit, antequam amittatur in mundo vasto, ad quem pertinere non possit.