Veri bellorum reliquiae apparent apud punitos homines qui suas victimas quam maxime possunt assumere. Puer, qui supremo belli civilis die a matre ereptus est, unicum suum in armis Dominae Stendhal hospitium invenit. in qua pergere parvulus a matre figuratus amatus est.
Tempus postwar est illud vacuum, quod temporalis nihili est in quo omnia evanuerunt ac vitam conantur invenire novas consuetudines in medio notatae necessitatis et defectus instantis. Lluc est ille puer, qui solum per suam innocentiam potest intelligere tenebrarum mundi similem normalitatem, quae absentias superat per praesentias, quibus adhaeret amori subrepti continue sentiendi.
In aliis recentibus operibus de Bello Civili Hispanico Scimus pugnantium prospectus vel sagas familiae, vel secreta publica in actione militari latentes. Sed hoc modo liber Domina Stendhal maxime prospectum recuperabimus, innocentiam puerilem in facie rei armorum.
Quia post bellum pessimum sit futurum. Saeliciores victores solent esse, cum se superiores cognoscunt. Desiderium exstinguendi inimicum non amplius existere pergit in quemvis qui ex altera parte potuerit diffundi.
Saevitiam belli excitavit, favillas haud facile est exstinguere ultimos sagittas. Victores solitum extollere odium continuam vindictam quaerunt.
Postwar tempus in civili certamine iustum est victis supplicium, ut sine armis finis sit. Quamvis innocens es, nova semper victima eris.
Sed in hoc opere etiam spem invenimus. Lluc sperat fore ut puer, et promissis melioris futuri retineat. Per oculos eius et primas eius affectiones perscrutamur rem, cuius violenta interiora intellectum infantiae et etiam cuiuslibet legentis evadunt.
Nunc emere potes librum Dominae Stendhal, librum novissimum ab Rafael Nadal, hic: