Cum mundus mundus sit, homines immortalitatem posuerunt cum conditori magnorum rerum comparatam. Eodem autem tempore, simplex fluitans perfectionis notio sensum nobis praebet perfectionis quae et complacentiam et defectum terminat. Ludovica scripsit PALMARIUS natorum ut rideas ad principem parvum Sanctus Exuperius. Quaeritur utrum illa aeternitas eodem modo sit tolerabilis, quod levitas entis difficile est ferre, quod dico kundera.
Fama ingrata Kimberly Clark Weymouth, oppidulum aeternum a congelatis blizzardis et nivis sortibus vexatum, et ubi Ludovica Feldman filios classicos constituit. Domina Potter non est prorsus natalis; licet Randal Peltzer ad bene mnemosynum tabernam aperire. Urbs quotidie scriptoris ecentrici lectores excipit et aegre vivit. Sed quid si, saturus destinatum quem non elegerit, Billy, Randallii filius, ad aliam urbem accedere velit? Poteratne Kimberly Weymouth permittere se esse desinere ubi semper fuit et aliquid aliud fiebat?
Sub prosa exuberata et immensa Laurae Fernández imaginatio, solidam fabulam de maternitate, creatione et renuntiatione celat, artem ut refugium et solitudo erroris, in hac cruce inter novam Roahl Dahl adultorum et immanem et digressivam TC Boyle. who would read Joy Williams nimis. Domina Potter non exacte Patrem natalem notionem unam exsistentiae fabulae conflare conatur, vel unicam fabulam quod nos sumus, quia si aliquid sumus, infinitas possibilitatum est.
Nunc emere potesr the novel "Domina Potter non est exacte Santa Claus", by Laura Fernández, hic:
