Regatta, ultimum opus Manuel Vincent duas habet lectiones. Vel tres vel plures, secundum lectorem. Paradisum quod in terris nobis concessum est. Omnes participare possumus quantum velimus credere in apparentiis vel cognoscere res ultimas aestimare. Litterarum autem, praesertim penes authorem tanquam Don Manuel Vicent, perfectum est instrumentum, ut nos inducat in quadam notarum tragicomedia, ad quaerendam eorum benignissimam fortunam.
Paradisus ille magnus in terra desiderabilis locus bene esse potuit circeaspatium, quod auctoris phantasticum nobis exhibet litoribus candentis Mediterranei, ubi v. Dora mayo ut superfluitate beatitudinis fruamur opulentia. Dora sperabat evadere in regatta per docili Mediterraneo, domita per posh et nouveau riche. At in fine sine matrona ac sine tessera scaphae relinquitur. Et tandem Matritum revertitur, novum locum quaerens unde aliquid iterum crederet, sed animo gravata vitali parenthesi in litoribus Mediterranei.
Regatta novos participes invenit ac suum blogum hedonisticum incipit. Talem stultitiam inanimatam vel scrupulosam, saltem ad apparentiam, contra scriptoris oculos ponunt. Quanquam cum eorum levium exsistentium pondere cohaeret eorum contradictiones et adrogantiam.
Sed omnes vulnerabiles sunt. et in momentis, quibus praesentiam suam sumunt, sive ante solem sublimis sive ante subitam maris aegritudinem, casus suos evocant et miseras defensiones, quibus inane tegere conantur, detegunt.
Prospectus Mediterranei novos dies natos videbit usque ad ultimos qui restant. Usque ad lucem illam sine admirantibus, ut sine conscientia evigilet; dies, quo germanus Mediterraneus omnibus aeternus apparet. Et silentium resonat ultima resonat ludibrium vitae nostrae.
Nunc emere potes La regata, novissimam novam by Manuel Vicent, hic:
1 comment in « Regatta Manuel Vicent ».