Anno 1996 Chuck Palahniuk scripsit librum illum magnum cultum "Pugnam Club." Et paulo post cultus factus est massae phaenomenon cum velo in quo Brad Pitt et Edward Norton faciem suam in locis inopinatissimis scindunt, eventum bipolarietatis quae non cessavit ostendere conflictum hyperbolicum quod subinde manifestat in recentioribus nostris. societas, diabolicum certamen inter se intimum et ipsum sociale.
Tunc veniet in secunda parte, huius fuste eludi, duobus tantum decenniis. Et interim multum boni libri et nonnullae tragoediae propriae auctoris, genus, quod in ambitus familiae informississimae pendent.
Ita facile intelligitur quod litterae Palahniuk incursionem in rebellionem, frustrationem, culpam, metum, etiam odium et discessionem involvunt. Sicque intelligi potest litteras etiam spiraculum, alveum, si non nimis poeticum sublimatum, certe manes placare.
In hoc libro aliquid statuere, transgressio iterum alimenta et alimenta narrantur. Volumen plusquam viginti tabulatorum et breve novum, quod perspiciendum inter macabre usque ad eschatologicum finitimum, humore acido obtritum, semper tamen coniunctum cum illa obscuri parte vitiorum, perversionis, liberationis monstri interioris, criticae tamquam seditionis sine causa symphonia summa omnium causarum in perdi- giae.
Consideratio characterum Palahniuk repraesentantium illius lateris tenebrosi, quod augetur, cum vitiata in mente fit chronica perducit ad pravum mundi prospectum. In fine diei, plethora vel potius turba, (prout tu videris) hominum, qui per tot fabulas vagantur, possunt esse vicini amici, vel ii plene fideles fidi, vel amici, quibus confidis. arcanum tuum ...
Sicut diceret Lou Reed, per omnes fabulas ambulans significat deambulare in parte silvestri.
Nunc emere potes librum Fac aliquid, fabularum copia Chuck Palahniuk, hic: