Felix metaphora inter chartas in mensa et quid tandem vita habeat. Fors et quod quisque proponit semel in lusum vitae. Euntes saturitatem possunt felicissimam movere, sed semper bona fallere possunt, quamdiu solitarii non sunt.
In Hugone, res ejus semper jubere attollere, ac etiam ornare, si opus fuerit, frangere. Quia in quaerendo optimum socium quo in fine ludi versus successum tendere potest, primas noster chartas ex manica sua capere potest ut taediosam ludum effugiat cum quis simpliciter chartas iactare iacit.
Nec solum de amore, quod de sponsis designo. In hac fabula omnes congressus sunt nascentium adfectus, aut amicitiae aut omnino fortuitum. Et ad hoc proficit auctor ad nudandum animum characterum suorum cum signo rerum magicarum. Non est fictio, histrionica vel overacting. Tantum auctoris officium est totam vitam dare iis qui nos in itinere suae exsistentiae comitantur. Et hoc fit quasi iam unamquamque indolem ex alia vita noverim. Naturalitas enim in hac fabula est sicut donum ad empathyiam immediatam.
Proculdubio notae huius argumenti penitus cum sensu magico verisimilitudinis et propinquitatis, quae nos disponunt ad vivendum intensissimos casus. Quia paulatim fabula ad omnis generis implicationes progreditur. Casu, chartae ludunt et audaciam cuiusque lusoris ad suum ordinem deducendi vel fictum immisso.
In his autem, Hugo, munus biographicum excusat. Omnia circumvolvitur Hugo, qui mille et unum cottidianum casus agitatoris in litteris classicis vivit. Homo nonnumquam cum heroibus suis micat (definiens heroem quemvis qui simpliciter facit quod potest) sed etiam cum miseriis suis inter evocationes nihilisticas. Ratio Hugonis omnia habet cum contradictionibus cuiuslibet filii proximi congruere.
Insidias fingit velut cyclonus ut Hugonem capiat. Characteres similes Cris vel Manolo fulciunt praecipiti evolutionis eventuum, qui eas super incautos abyssos ponunt, cum historia aufert. Effectus est explosio, res quae in fundamentis dynamitis onusta et quae explodendis desinens, ab una parte, dum etiam intus implicat characterem sicut Hugo qui schedas suas ad maximum egit. Melius vel peius.
Nunc emere potes novam "Cartulas quae nos tangunt", a Ramón Gallart, hic:
