Mira est interdum professio deformatio. Apud liber Disputatio ad me demisso capiteOmnes, ut opinor, recte existimamus de programmatis radiophonicis Hablar por Hablar auctorem Macarena Berolinensi in prima luce nobis offerre.
Et deformationis professionalis commemoro quod Pita, primas huius novae, nobis medium videtur inter munus suum moderatorem programmatis radiophonici et eius petitionem spontaneam intervenientis in programmate radiophonico ineunte.
Pita esse unum illae voces quas Macarena permittit loquicommunicare, transmittere in airwaves id quod cum vita iam non videtur, id e manibus effugit. Haec res Pita terret, ut omnibus nobis evenit, qui deprehendunt quomodo gubernaculum improvisum dirigat in destinati nostri destinationis cursu.
Vandalismus fatorum incidit ut fieri potest vanum timorem quam maxime tempestatem. Pita est mulier plena, in aspectu maxime sociali. Sed cavum interius semper ibi est, expectans rerum mutationem, ut se plene manifestet.
Ex Pita discimus metum esse necessarium. Timore interno indigemus, quo nos impellit ad nosmet ipsos superandos, qui in vita versamur. Alioquin in vita sine timores superatis, potest esse momentum cum vanitas omnia comedit, etiam fatum.
Opportunum videtur hanc recensionem claudere cum idea sociata, quam Mediolanensis Kundera ad nos erexit alius exsistentialis liber, De intolerabili levitate essentiae:
« Numquam potest homo scire quid sibi velit, quia una tantum vivit vita neque eam comparandi habet cum vita priore, nec eam postea emendandi. Nulla est possibilitas verificandi uter sit optimorum consiliorum, quia nulla est comparatio. Homo id omne primum ac sine praeparatione vivit. Ut si histrio opus suum sine aliqua recensione fecerit. Sed quid prodest vita si primum iudicium est iam ipsa vita? quam ob rem vita adumbrata videtur. Sed adumbratio non est praecise verbum, quia adumbrata semper potio alicuius rei, picturae praeparatio, delineatio, quae vita nostra est, adumbrata nihil est, potio sine pictura.
Nunc emere potes Háblame bajito, librum novissimum Macarena Berolinensi, hic: