Spiritus ignis

ignis spiritus victor 2007

Commentariolum litterarium «Ágora». 2006. Illustration: Víctor Mógica Comparatus.

Silvarum crepitantia silvarum nox atra notavit in igne. Aquila ad palum spectabat ad pugnam aurorae, sed sensus ejus magicus adhuc non apparuit, nullo nuntio e magnis Sioux spiritibus.

Fieri non potuit ut veteres Indiani mortui ea nocte eum deseruissent, cum consilium in eius manibus Castrum San Francisco oppugnandum esset. Alii sex sapientes signum incendium exspectabant; quidam eorum suspicere coeperunt. Oculi obliqui, unde infaustum bellum depingit manarunt, eadem quaerunt socii.

Post praeclaros sapientes bellatores contiones maiorum suorumque de hoste revelationes impatienter exspectabant. Horum vultus bellatorum metum edidit; Oculi ejus ad nutum fulgebant, quod chorus ignis in profundo discipulorum ejus fiebat; eaedem tabulae pictae, quae maiores natu erant, convulsa in eis mortis vestigia traxerunt. Distinctiones etiam pectoribus validis adhibebantur, et ad tensas transmissorum brachiorum.

Pulchritudo et caerimonia tristia, ex eo quod magicae scientiae circa pyram per multas alias gentes bellicum imperium aquilae tribui concesserat. Pugna illorum bellatorum implacabilis Sioux ex naturali expansivo inclinatione nata erat. Venatio in montibus et piscatio in Río Plata non iam satis ad completam vitam erant. Necessarius nomadismus in pratum eos expandit.

In medio ingentis pravitatis Sioux illa nocte conveniret. Simul ingens orbem circum ignem. Phasellus semper convallis porttitor. Fortis agitatio aeris, quae nuda dorsa bellatorum extra anulum humanum positi percussit et ad pyram sensim percolata guttatim venit.

Manebat guila in medio omnium, trepidationem augens, flatu profundo se occultans, ac si in maximo congressu esset. Sed plene idoneus permansit. Pedes transiit et cubitis genibus innixus perfecte sentire potuit. Sensit ut dura bisontes pellem dorsi eius cutem tererent et alis pressit. Audivi, vidi et percepi ignem ascendentem, agitationem corporis combustionis, colorem, calorem.

Magna cum perturbatione, Aquila iterum in invocatione suam vocem extulit. Adversus hoc factum non iam leve murmur comprehensorum mederi poterat. Nunquam antea ter spirituum Aquilam vocaverat.

Sed brevi post, et inusitato robore animi adveniunt. Insurgens omnium eorum capita ventus, prius a turba interclusus, ascensus ad medium foramen, et quodam ictu pyram emittens. Circumfluebant favillas, claras sed absens ignis. Rumor accrescens ingruentem trepidi noctem repentina denuntiavit.

"!! Spiritus loqui volunt!" vociferatus est Águila, voce intona per vallem pervagata, obsistens susurrans festinanter et motus alicujus admonitus. Utque resonat resonat, nil obscurum noctis adumbrat. Immensitas vallis arcta videbatur ab illa novitate proxima noctis clausae, ubi aliquae manus, rebus violatis, ad solum arcanum attingere elementa.

In immensitate captus tenebrarum, ne ventus quidem, ne tantillum quidem flante, tenuit. Stellae tantum in aperto campo se opponere potuerunt. Nam brevi tempore nihil auditum, nihil visum, nihil factum. Omen ineffabile per tenebras electrically currit, currens manifesti tumultus intra illam exclusivam serenitatem rerum inopinatarum.

Ignis iterum refulsit ubi exstincta erat, solum aquilam rutilo rutilante illustrans. Omnes visionarias veteres intueri poterant. Eius figura longam umbram in triangula figura delineatam traxit.

Spiritus ignota vi nocte illa venerant. Ad sex sapientes illam specialem visitationem terribiliter spectabant, quae magnam visionem habebant. Ceterum omnia ut semper acciderunt, vox concava per fauces guilae facta est;

Cras aurora feret volucres ferri quae incendia tot oppida magna iacebit. Parvus albus homo reget mundum, et vult aliquas gentes a facie terrae exterminare. Castra mors ultima poenae erit. Annos mortis, insania, interitus veniet in ignota continenti veteri.

Incomprehensibilem nuntium guila transmisit dum caecae manus terram senserunt, unum ex ramis adhuc sparsis in favilla quaerentes. Ex quibus unum sumens per integrum finem, ad dextrum bracchium sphaerae direxit.

“Cessandum est, homo albus, exercitus nota est crux falsa cuius bracchia rectis flectuntur angulis. Fac ante serum ... eum ante sera.

Post haec ultima verba, rursus ignis exstinctus est, et Aquila in terram suam corruit. Cum alii sex sapientes pyram accenderunt, Aquila swastika in brachio suo ostendit, significationem eius non intellexit, sed spiritus eius malum declaraverunt.

Magi nunciaverunt se iam habere signum, in luce prima se habituros esse album hominem sine metu signo suo finem imponere. Milites circa pyram saltaverunt. Horae post diluculum, multi ex illis infructuose perituri sunt ad manus potentium Vintoniae sclopetis, antequam etiam ad Castrum Sancti Francisci appropinquarent.

Ad postremam caedem, resurrexit vehemens spiritus, ad necem liberorum sibila- vit. Donec nudata pectoribus armatorum iacentem et anhelantem pulvere obruerunt.

Nemo eorum Sioux scivit primam aciem contra hominem album, sclopetis armatum in acie instructam, causam perditam esse. Animos ad pugnam hortatos esse credebant. Patet eis nuntius pyram.

Sed de ea pugna, ne ullius quidem pugnae animis, patres conscripti, ut Sioux tota vita cognosceret. Nuntius multos annos provectus est usque ad annum 1939, dies quo Secundum Bellum Orbis Terrarum penes Adolf Hitler ortum est.

rate post

Deja un comentario

Et hoc site utitur ad redigendum Akismet spamma annotatum est. Disce quomodo data sunt processionaliter Tibi interdum commentarios.