Historia vitae in sua cyclica evolutione temporum notat volubilitatem uniuscuiusque scaenae introitum et exitum. Anno praeterito, hyeme natus, ad salutem provocavit. Hodie vix apparet exemplum quod conatus Marcus Ove Knausgard Accedens essentias nostras a solis praescripto, multo plus potest esse transcendens quam sola scintilla quae vitam ut primum pulsationem accendit.
Quodammodo, mora in adventu scriptoris huius quaternarii stationum librariorum incauta est utilitas. Quia nunc totum opusculum legere statim habemus. Et sane, sicut magni amores perituri, qui inopinabiliter nobis indelebiliter insculpuntur, aestate omnia terminantur.
Sic ingens finis ambitiosi propositi. Forma encyclopedia personalis hic recuperatur, in hoc casu aestatis notata, quae oritur loqui de pluviis aestivis et lacrimis, cerasis et prunis, cubis glaciei et crepitu glaciei, piscatione cancri et barbecue... Et inter eos semper. sagacissimae et heterodoxae meditationes, viscus ex intima scriptoris ephemeride intermixta sunt. Eius incepta litteraria et repugnantia cognatio cum patre in infantia inter alias quaestiones emergunt, et narratur fabula - avum vicissim ad auctorem retulisse mulieris, quae prohibitum amorem cum hoste militante in bello mundano vixit. II. Atque etiam apparet, iam cyclus occlusus, meditatio facultatis litterarum quae mundum explicandi nobis praebet.
Una ex antiquissimis inceptis in hodiernis litteris culmen attingit, scriptura exercitatio quae novas dimensiones et prospectus explorat, textus sincerus et nimius qui nobis narrat de significatione vitae, inquisitionis felicitatis, assumptionis doloris, formositatis interdum. mundi munus paternitatis ac suavitate vivendi.
Nunc emere potes novam «Aestate», by Karl Ove Knausgard, hic:
