Res materiales attingere possunt, in aliquo puncto, momentum memoriae vividissimae. Melancholia, desiderium seu amor, odore suo imbuere possunt vestes illas, quae occupabant corpora, quae non amplius ibi sunt.
Quod longe aliter fit cuique. Eleonora enim, multae vestium eius, tutae a tineis, praeterita culpa et deceptione cooperta componunt. Multi ex his blouses, fimbrias vel amictus cubicula diaetae Florentiae occupant, ubi Eleonora multum suae vitae consumpsit.
Filia autem eius est Corinne, quae in Italia habitat, partim quae- rens corporis animique procul a matre. Eorum arcana, debita pendentia, mutuique culpis viam reconciliationis occultant.
At mater filiae amissae nunquam cedit. Vestes Florentiae ut se purgarent veri facti transmitterent, vitalis fugat, qui eam cladem traheret.
Nam Corinne, intelligens matrem suam Eleonoram esse viam ipsa est, et eam esse viam, est motus et rationalis abyssus. Differentia personarum hanc empypathiam impossibilitatem reddit, difficilius semper inter familiaritate coniuncti.
Forte intelligendum venit. Aliquando, inter vestes antiquas matris suae praeteritae, fortasse Corinne nuntium positivum reperire potest, verum amorem in via qua mater amare potuit et potest.
Ad extremum, haec unica relatio, ancipiti prorsus plena, ipsa nostra fit. Amor est complexus, notio familiae semper supponit aliquo in loco necessitatem rupturam, ubi amor ac libertas singula vix se habent.
Librum emere potes Tabula vestimentorum amavimagna novella Elvira Seminara, hic;