Cum Novo Mulierum Risu, Nicolas Barreau effecit ut takeoff somniaret ab omnibus scriptoribus. Nimirum post multa est dedicatio, ut semper; sedulitatis, ut fere semper. Sed punctum est scribenda nova in tempore opportuno. Sciendum est de illo vel modo fortuna aliqua tangi.
Utroque modo in hoc liber Potio parva miraculahic auctor ostendit cur cacumen pervenerit ad novum genus Romanorum. Aliquando videtur quasi lectores venereorum facilia genera vincere per mellitas, simplices fabulas, principum et principum et splendidas exitus.
Sed non ita esse debet ut cum autor Nicolai instar apparet, genus circumflectat, id ut plus aliquid erigat ac per hoc lectores absoluto sonore trahat.
Quid Nicolaus in hoc libro fecerit, de romanis hodiernis scripturus est sed in mysterio. Eius primas, Nelly insecuta est puella, puella typica, in qua magnus mundus interior coniectatur, sui conscius per metum ac condiciones subiectivas.
Sed per illum interiorem mundum, ad illam inquietudinem quae eam impellit ut in quamlibet partem moveatur, haec fabula venerea ad semitas magis proprias illius mysterii generis propagatur. Sine dubio interest aequilibrium inter roseum argumentum, comoediae tactum, et interesting aenigmatis in quo ludicro cum Nelly intramus.
Sed sane... amorem. Non possumus aliam summam notationem ex hac fabula tandem extrahere. Omnia desinunt per motum, nam et ad amorem. Quod Nelly tandem detegit, maximum aenigma quod aperiet pro ea quod est in amore, potest se commodiorem in se invenire, blandimentis et osculis fruens quae aliquo modo nos meliores efficiunt.
Librum emere potes Potio parva miraculanova nova apud Nicolaum Barreau, hic:
