optimum claudel rursus cum uno suo facinore typico conscripserit cum ea parte inopinata mixtionis quae sola facultas creandi auctoris Gallici opus facere potest.
Sapor generis nigri partim explicatur ex nexu cum illa atavistica et obscura pars animae humanae in suis pessimis instinctibus moralibus mansuefactis et necessitate coexistentiae ex ratione effectae.
Et quod Claudel vetus bene novit, et in multis suis fabulis et maxime in hac nova nova ostendit.
Ad novam Ithacam perreximus in corde Mediterranei, solum in aspectu gravissimo. Quia incolae Insularum Caniculae sunt etiam characteres in odysse recentiore, cum dose tragoedia maiore sentiente inter procellas atabortuorum qui resonat violentiae affert.
Mors, crimen typicum omnium novarum nigrarum, ostendit in hoc casu quibusdam tragoediis emigrantium quaerentibus fortunam illam partem Russiae Roulette inter fluctus maris. Nec fortuna finem facit. Corpora ultimae mari, infeliciter in conscientia insularum, tandem in litoribus iacebant.
Hi dies spei incolis sunt. Fortasse capitale in insula collocare statuit ut novum otium petat divites quaerendi casus. Et victimae pessimae sunt in tali negotio imaginem venalicium.
Tantum ut mortui conflictum secum afferant inter vicinos, contentiones et furores incursus in illo spatio magis magisque strangulando.
Itaque fictio nos vi ferit. Quia in fine non sumus tam dissimiles ab illis viris infamibus, qui in parva insula habitantes ad umbilicos suos spectantes, ad dolorem et mortem impassivum, terram armis et sanguine defendendam.
Librum nunc emere potes Archipelago Canis, novae novae a Philippe Claudel, hic: