Quod bonum Donatus Carrisi Bigeneribus nos semper delectat inter aenigmata et crimina, quoddam mysterii genus, quod velut plenae canitie soni comminuens desinit. In mixtione semper est prosperitas, cum potest optima cuiusque partis miscere. Et sane, ut peritus fis miscendi, sicut Carrisi fit, eo propius accedis ad excellentiam illam quae desinens est optimus-venditor labeling.
Hac occasione, omnis pars Psyche sicut labyrinthus, cum succulenta illa sen- sionis angustis corridors et speculis confusis, per quae mens nos capit cum delirium vel trauma temporis praesentis auctoris succumbimus. Ambitus pueritiae partem alienationis praebet, umbrarum inter colores naturalium infantium ab impropriis eventibus oppugnatur.
Quia omnia quae in infantia fiunt, quando nunquam evenerunt, manet ibi quasi macula quae notat omnia, sors et infaustissima fugat. Voluntas ut nos exitus offerre velitis. Et fortassis memoria sepeliendo se occupare potest, quod non debuit. Sed tempus mattis ante...
Pietro Gerber psychologist dissimilis est cuiuslibet alterius: eius proprietas est hypnosis et aegroti unum commune habent: sunt pueri. Aliquando pueri, qui vulnerantur, vel qui memoriam occultant, quae evocare nequeunt. Optimus est artifex Florentiae et cooperatur cum vigilibus in causis criminalibus.
Uno die vocatio accipit a collega Australiae auxilium cum patiente Hanna petens. Casus iucunda est, sed etiam specialissima: Hanna iam adulta et pueritiae memoria caedis est quam nesciat si commiserit.
Nunc emere potes novam «Domum Vocum», a Donato Carrisi, hic:
